Met 38 weken is onze kanjer Mike geboren. 21 maart 2010. Hij weegt 2655 gram en is 47 cm. lang Hij is geboren om 01.56 Het begon met gebroken vliezen op 18 maart om 04.45 We hebben 5 dagen in het ziekenhuis gelegen, aan een infuus met antibiotica. Helaas hebben we door het langdurig hebben van gebroken vliezen een infectie opgelopen tijdens de bevalling. Mike is 26 maart thuis gekomen, en we zijn heerlijk van hem aan het genieten. Hij zit al over zijn geboorte gewicht heen, (2720) dus hij eet en groeit lekker goed ! Papa en Mama zijn verliefd !!
En hierbij ons bevallingsverhaal: Het begon allemaal op 18 maart om 04.45. Ik werd wakker van nattigheid, en toen bleek dat mijn vliezen waren gebroken. Gelijk Michael wakker gemaakt, en de verloskundige gebelt. We moesten namenlijk direct de verloskundige bellen, want de kleine was nog niet ingedaald. Dus moest ik ook direct gaan liggen. De verloskundige heeft het vocht getest, en het bleek inderdaad om vruchtwater te gaan. Dus ik mocht mijn bed niet meer uit, in afwachting van de wee-en. Dit heeft 24 uur geduurt, en de wee-en bleven weg ! Om 23.00 is de verloskundige nog even geweest, en die vertelde dat als ik vannacht geen wee-en zou krijgen, ik me 's morgens om 07.00 moest melden in het ziekenhuis. Helaas was de kleine ook nog steeds niet ingedaald, dus ik moest nog steeds op bed blijven liggen. De volgende ochtend 19-03-2010 om 07.00 in het ziekenhuis gemeld, en daar werd ik aan de CTG en Hartmonitor gelegt. De kleine man was prima in orde dus mochten we weer naar huis in afwachting van de wee-en. Maar gelukkig mocht ik nu wel gewoon weer lopen, want de kleine man was ingedaald ! Weer de hele dag niks, dus de volgende ochtend 20-03-2010 weer naar het ziekenhuis toe. Weer aan de CTG en Hartmonitor. Maar wederom weer geen wee-en. Mijn baarmoedermond bleek nog niet genoeg verstreken te zijn om de wee-en op te wekken, en ook bleek het vlies van mijn vruchtwater aan de bovenkant gescheurt te zijn, en niet van onderen. Dus om half 9 een gel ingebracht gekregen, om de baarmoeder te verstrijken, en dit moest 6 uur blijven zitten. Om half 3 weer gecontroleerd, maar weer maar 1 cm ontsluiting, dus weer opnieuw de gel ingebracht. En ja hoor... EINDELIJK kreeg ik het gewenste resultaat ! WEE-EN !!!!! Maar de ontsluiting bleef uit. Later bleek ik 2 cm ontsluiting te hebben, en daardoor kon de verloskundige mijn vliezen breken van onder. Wat een waterballet joh ! Ze waren met 4 man bezig te voorkomen dat alles nat zou worden, wat dus niet gelukt is hahaha ! Het leek wel een waterval ! Wel voelde ik me koortsig worden, en niet lekker, en toen bleek ik koorts te hebben. Ik kreeg direct een infuus met antibiotica, omdat we een infectie hadden opgelopen, door de langdurg gebroken vliezen. Om een uur of 23.00 had ik nog maar 3 cm. ontsluiting, dus er zat geen schot in de zaak. Om ongeveer half 12 is mams maar naar huis gegaan, en kreeg michael een bed om te blijven slapen, want dit zou nog wel uren gaan duren. Ondertussen een ruggenprik gekregen, omdat de wee-en toch wel pijnlijk waren, en het nog wel uren kon gaan duren, zag ik het niet zitten. Op een gegeven moment lag Michael bijna te slapen, en kreeg ik om de minuut wee-en, en die kwamen ook boven de ruggenprik uit. Bovendien kreeg ik persdrang. Dus mike wakker gemaakt, en die zei dat ik rustig moest blijven ademen, en proberren wat te gaan slapen. Maar ik voelde dat het niet goed was,en wilde dat hij de zuster ging halen. Dus na ongeveer een kwartier kwam de verloskundige, en die ging even kijken hoeveel ontsluiting ik had. Toen zei ze: Kind je moet bevallen !!! Ik wist niet wat ik hoorde, van uren wachten 3 cm ontsluiting, naar ineens volledige ontsluiting..... Dus snel mama weer gebeld, dat ze snel hierheen moest komen, en wij werder alvast naar de verloskamers gebracht. Mama was gelukkig optijd, en binnen een half uur is onze kleine man geboren. Om 01.56. Op 21 maart. Een lentekindje dus ! Helaas moest de kleine naar de couveuseafdeling, om daar een infuus met antibiotica te krijgen, en aan de monitor. (hart/ademhaling/bloeddruk) We zijn nog even bij hem geweest, en daarna is papa naar huis gegaan om eindelijk te slapen. Want dat hadden we al die dagen niet gedaan. Wat waren we moe zeg... Maar o zooooooooooo verliefd op dat lieve kleine ventje. Het moment dat hij op mijn buik werd gelegt zal ik nooit meer vergeten, wat waren we blij, trots, en mega gelukkig. Hoera ! Wij zijn een gezinnetje !
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje Mike Eindelijk is hij er Geniet van je kraamtijd en je gezinnetje