Op 1 November zijn wij de trotse ouders gewoon van een prachtige gezonde dochter Vlinder*. Vlinder* kwam na een zwangerschap van 23 weken volledig natuurlijk ter wereld. Helaas hebben we slechts een uurtje van haar mogen genieten, simpelweg omdat ze met 23 weekjes nog veel te klein voor deze wereld was. "Lieve Vlinder* Nog maar 23 weekjes en toch al zo'n prachtig volmaakt meisje. 10 teentjes en 10 vingertjes met piepkleine nageltjes die nog maar zo kort ervoor fladderden als een vlinder in je moeders buik. Je lag zo vredig en lief op de borst van je mama terwijl we lieve woordjes fluisterden. Je was meer dan welkom maar we hebben maar zo kort je mogen liefhebben. Lieve Vlinder* je krijgt een mooi plekje in ons hart."
Onze zwangerschap verliep perfect, volgens het boekje, ik voelde me geweldig, totdat ik met 22+5 week een bloeding kreeg. Ik maakte me totaal geen zorgen en de verloskundige maakte diezelfde ochtend een afspraak bij de Gyneacoloog in het zh. Daar werd met een echo nogmaals geconstateerd dat met onze dochter alles in orde was. Ik bleek echter al 5 cm ontsluiting te hebben... Met spoed werd ik opgenomen met strikte bedrust. Verder was er niets wat ze in het ziekenhuis konden doen. Hopen dat de zwangerschap verder niet door zou zetten. Er was sprake van een te slappe baarmoedermond. Daarbij zet de bevalling in zonder voorafgaande symptomen. Ik had nog geen weeën en zolang de vliezen nog niet gebroken waren hoefde ik me geen zorgen te maken. Ik voelde me prima, en had er alle vertrouwen in dat dat goed zou komen. Langzaam drong tot ons door dat onze dochter te vroeg geboren zou worden en dat haar kansen slecht waren. We konden niet anders dan ons vastklampen aan deze minimale kans, en hielden vertrouwen en moed. Die nacht kreeg ik verschrikkelijke krampen. Maar geen idee of dat al weeën waren. Tegen de ochtend hielden de krampen op. Ik was ongerust en wilde alle informatie hebben die ik kon krijgen. De artsen kwamen bij elkaar, overlegden met andere ziekenhuizen, maar het resultaat bleef hetzelfde. Als onze dochter geboren zou worden had ze geen kans op overleven. Ze moest nog zeker 5 dagen blijven zitten voordat met met eventuele longprikjes kon beginnen om de longetjes vast aan te sterken, en nog zeker drie weken voordat ze levensvatbaar zou zijn. Toch hielden we moed. Helaas kwamen de kramen in de loop van de ochtend terug. Ik kreeg een infuus met antibiotica en toen ging het heel snel. Ik kreeg het koud, de weeën volgden zich op, mijn vliezen braken, en ik werd moeder... Onze dochter werd levend geboren. Maar haar longetjes waren nog lang niet sterk genoeg. Hier was niet tegenop te vechten. Een uur lang hebben we van onze kleine meid mogen genieten. Ze was zo ongelooflijk perfect af en mooi. Niet te bevatten dat ze zo echt en compleet was. En dan ben je moeder. En ga je met lege handen naar huis. Niemand die ziet dat wij trotse ouders zijn. Een complete bevalling meegemaakt, maar geen zwangerschapsverlof. Hoe ga je daar mee om? Wat staat je lichamelijk en geestelijk te wachten? Hoe ga je om met dit verdriet? Waar haal je de kracht vandaan om naar de toekomst te kijken? Waar haal je de moed vandaan om aan een volgende zwangerschap te denken? Dit wil ik nooit meer meemaken, maar de kinderwens blijft.
Lieve verox, Te vroeg en te mooi voor deze wereld. Ik wil je heel veel sterkte toe wensen en je toch feliciteren met jullie mooie meisje. Maar spijtig genoeg ook condoleren. Wat kan het soms oneerlijk voelen... Dikke knuffel
Heel erg bedankt voor je reactie. Op dit moment halen we kracht uit ieder klein teken van medeleven. Wat ik vooral heel fijn vind op dit moment is je felicitatie.. Kan het niet goed uitleggen maar doordat de felicitaties overgeslagen worden is het net of Vlinder* niet geweest is. Alsof we geen ouders zijn geworden. De felicitaties staan toch gelijk aan het vieren van haar leven, hoe klein dan dan ook. En helaas horen daar in dit geval ook steunbetuigingen en condoleances bij.
Lieve Verox, Gefeliciteerd met je mooie meisje, en tevens gecondoleerd met dit enorme verlies! Op dit forum zijn we (helaas) met een hoop meiden die net als jij veel te vroeg afscheid hebben moeten nemen van hun zo gewenste en geliefde kindje. Ik wens je heel veel sterkte toe de komende tijd en voel je vrij om zo nu en dan je hart te komen luchten als je het gevoel hebt dat je wat kwijt moet. Liefs en dikke knuf, J10
Gefeliciteerd met jullie dochter en tevens sterkte met het verwerken van dit verlies! Knuffel voor jou! XXX
Gefeliciteerd met de geboorte van Vlinder*, zij heeft jullie papa en mama gemaakt. Maar wat ontzettend verdrietig dat jullie al na een uur weer afscheid van haar moesten nemen. Heel veel sterkte in deze moeilijke en verdrietige tijd! Blijf praten met elkaar, verlies elkaar niet in je eigen verdriet, iedereen rouwt namelijk op een andere manier! Neem je tijd!
Ontzettend bedankt allemaal. Ook de mensen die niet weten wat te zeggen. We halen kracht uit ieder teken van medeleven, hoe klein ook. Vandaag is de zwaarste dag tot nu toe. Vandaag precies een week geleden werd Vlinder* geboren. Ben de hele dag huilerig, heb huilbuien, voel me lusteloos en duf in mijn hoofd. Positief bekeken heb ik wel de energie gevonden om mijn haar te doen, tanden te poetsen en ik werd blij van de vogeltjes in de tuin. Zolang ik nog voor mezelf zorg en iedere dag een glimlach weet te ontlokken gaat het goed.
Gefeliciteerd met jullie kleine meisje Vlinder* Hèlaas hebben jullie veel te vroeg afscheid moeten nemen van jullie meisje. Geen kind is zo aanwezig als een kind dat wordt gemist!!
ik kreeg tranen in me ogen van je verhaal. heel veel sterkte moge ze in vrede rusten. en vanaf de hemel op jullie neerkijken en verdere geluk in de toekomst toewensen gefeliciteerd met jullie meisje
Lieve Verox, Wat een heftig verhaal zeg! Gefeliciteerd met jullie Vlinder*. Een prachtige naam voor ongetwijfeld een prachtig meisje. Maar wat is het verdrietig dat ze niet bij jullie mocht blijven. Sterkte voor nu en voor de toekomst. Liefs MamsieM
Hallo Ik heb je verhaal gelezen en herken zoveel van jullie verhaal. Wil je feliciteren met de geboorte van jullie dochter *vlinder wat fijn dat jullie nog lekker een uur van haar hebben kunnen genieten. Helaas was ze te vroeg om bij jullie te blijven gecondoleerd! Hebben jullie ook fotos, afdrukjes gemaakt?? Wat gaan jullie doen met vlinder om haar een mooi plaatsje te geven? Heel veel sterkte en kracht gewenst. Het gaat veel tijd in beslag nemen om dit te verwerken en een plaatsje te geven maar neem alle tijd die je nodig hebt! en als je wilt praten kun je me altijd een pb sturen!! Ook voor je man heel veel sterkte! Blijf met elkaar praten!!
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie Vlinder* Dit prachtige meisje zal voor altijd bij jullie zijn en naar jullie kijken en over jullie waken ... Sterkte de komende tijd ... Xxx
Dank jullie wel allemaal. @ Dani86 Ik heb ook al veel over jullie Casper* mogen lezen. Ook voor jullie natuurlijk de felicitaties die horen bij de geboorte van jullie prachtige zoon. En spijtig genoeg gecondoleerd met jullie veel te vroege verlies. Gelukkig zijn we in het ziekenhuis geweldig begeleid. De geboorte van Vlinder* was eigenlijk heel mooi. Net een mooie droom die we niet af hebben mogen maken. De zusters hebben na de geboorte foto's gemaakt van Vlinder* en ons. Hoewel ik daar mijn twijfels over had, hecht ik daar nu heel veel waarde aan. Ook hebben zij samen met mijn vriend stempels en gipsafdrukjes van handjes en voetjes gemaakt. Dat was geweldig om te zien, hoe teder ze daarmee omgingen. Was een soort van vervanging van de verzorging die iedere andere pasgeboren baby zou krijgen.
Wanneer word er van je verwacht dat je weer aan het werk gaat? En wanneer moet je partner weer aan het werk? Ik werd vlak voor de geboorte van Vlinder* werkloos, dus zit nu in de zw. Ik zou me dus geen zorgen moeten maken over wanneer ik er klar voor ben om weer te gaan solliciteren, maar toch zou ik graag een oriëntatie hebben... Wat betreft mijn partner, ik zie er als een berg tegenop dat hij straks weer aan het werk gaat, en ik dus alleen thuis zit. Het is nu een week geleden, is het normaal als hij maandag weer aan het werk gaat? Hoe zit dat bij jullie?
@verox hier is vl na 10 dagen weer aan het werk gegaan. ik zelf zit nu ook nog thuis. Heb goede en slechte dagen en weet ook niet wat normaal is om weer te beginnen na zoiets mee gemaakt te hebben. ik heb 19 november 2e controle en wil daarna kijken om met 2 dagen in de week weer te beginnen met stage en dat op te bouwen Heb goede en slechte dagen en weet nooit van te voren hoe ik me ga voelen of hoe en wat dus weet niet wanneer ik weer fulltime aan de slag ben.
Verox, gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter. En wat vreselijk oneerlijk dat ze maar zo kort bij jullie heeft mogen blijven. Moeder met een overvol hart, maar lege handen Je vraagt wat normaal is. Ik denk dat hier geen antwoord op te geven is; niets aan jullie situatie is namelijk normaal - je hebt net een kind verloren. Probeer zelf te kijken waar jullie je goed bij voelen. Als het goed voelt om weer wat dingen uit het normale leven op te pakken, zoals weer gaan werken voor je partner, of gaan solliciteren voor jezelf, dan kun je dat doen. Als dat niet goed voelt, of als jullie vooral heel veel behoefte hebben om met z'n tweeën te zijn, zou ik dat gewoon aangeven (aan werkgever / UWV). En dan zie je wel hoe daarmee wordt omgegaan. Wel een rotsituatie, dat je nu ook nog eens werkloos bent. Weer gaan werken gaat toch makkelijker in een bekende omgeving, lijkt mij. Maar misschien helpt het jou juist wel om ergens een nieuwe start te kunnen maken. Heel veel kracht en liefde toegewenst, ook voor de anderen hier die zonder hun kind naar huis hebben moeten gaan.
gefeliciteerd met de geboorte jullie dochter, en heel veel sterkte met dit verlies. mijn man is na 1 week weer aan het werk gegaan, ikzelf ben na 8 weken weer aan het werk gegaan maar niet gelijk weer fulltime ik heb het langzaam opgebouwd.