Ja lief he? Gisteren had ik weer even een instort momentje, ik was ineens echt onwijs bang voor de operatie en wilde niet meer. Ik wilde de operatie niet meer en begon ineens over een draagmoeder enz. Waar het ineens vandaan kwam weet ik niet maar ik storte echt even in en de tranen bleven stromen. Die angst is er nu nog hoor, het blijft maar door mijn hoofd malen dat ik dit niet wil....Wat moet ik er nou mee? Pffff.
Lieve meid, Je moet je er echt niet zo druk om maken! Tuurlijk is een operatie eng... maar het is echt niet zo eng als dat je jezelf aan het wijsmaken bent (ik bedoel het goed hoor! Niet boos oid ) Ik begrijp heel goed dat je je druk maakt, maar er worden duizenden mensen per dag geopereerd! Probeer na te gaan wat aan de operatie je zo bang maakt? Misschien kan je dan aan jezelf uitleggen dat het allemaal wel meevalt. Ik wil het niet bagitaliseren, maar het is "maar" een laparoscopie... je moet proberen te blijven relativeren.... Hoe was vandaag het bij de anesthesist? (ik wil je nogmaals ECHT niet aanvallen, maar je even wakker maken/beide benen op de grond zetten...) xxxlotte
Dank je meis, de grootste angst die ik heb is de angst om te moeten overgeven en dat slangetje in mijn keel wat er pas uit gaat als ik goed wakker ben.... De anastesist begreep mijn angsten en zei dat ze heel goed voor me zullen zorgen volgende week. Ook krijg ik tijdens de narcose al medicatie toegedient tegen de misselijkheid, dan alleen dat slangetje nog....Brrrr. Ik krijg ook een pilletje om rustig te worden s'ochtends. Het is zo ie zo een nachtje blijven, dat had de gyn ingevuld op het formulier. Ik ben echt een schijterd hoor wat dat betrefd, ik zat vanmorgen als te shaken als een rietj bij de anastesist.... En, ja het is "maar" een laparoscopie maar de kans is er ook dat ik wakker wordt met een grote snee en dat vind ik ook niet leuk dat ik dat van te voren niet weet. Ik begrijp je echt niet verkeerd hoor meis.
Oh, ik begrijp dat je het heel eng vindt meid. Ik heb twee jaar geleden een laparoscopie gehad en was ook best wel zenuwachtig vantevoren. Ik zocht van alles op via Google over de narcose, hoe dat in zijn werking ging etc., want daar zag ik dus als een berg tegenop. Achteraf viel het allemaal best mee. Dat slangetje in m'n keel heb ik niets van gemerkt eigenlijk... Nu moet ik binnenkort weer geopereerd worden. Blijf het eng vinden, maar ik weet ook dat het gewoon moet en ik geen keus heb. Ik probeer er zo min mogelijk aan te denken, want dat heeft toch geen zin. Je moet je er echt aan overgeven Vlinder. Het komt echt allemaal goed! En stel dat je nu geen kinderen wilde, dan had je de operatie ook moeten hebben, want die cystes moeten eruit. Sterkte!
Hier is het duimen geblazen....Ik moet donderdag ongie worden en niet eerder of later anders kan de operatie niet doorgaan. Als hij later komt ben ik nog ongie op de 22e en als hij eerder komt heb ik mijn ei al gehad de 22e en dan mag de operatie niet. Ik heb mijn ei zo absurd vroeg, mijn eisprong is tussen dag 8 en 10 en dan ben ik net 1 dag van mijn ongie af....Hopen dus dat het mooi op tijd komt.
Kan weer eens niet slapen, mijn fantasie is weer op hol aan het slaan....Ik lag om half 12 in mijn bedje en ineens wilde ik dat ik morgen ochtend ons kleine wonder kon pakken om het lekker bij me in bed te leggen om eventjes te knuffelen en rustig wakker te worden. De laatste tijd heb ik dit echt vaak hoor.... Dat lijkt me zooooo ontzettend fijn. Maar ja voorlopig zit dat er hier niet in maar ik wil het zo graag en na 4 jaar wordt dit alleen maar erger. Hopelijk mogen we na de operatie snel verder en is IVF onze weg naar een wonder.
Hoe zal het zijn? Zo lief en klein. Hoe zal het voelen? Een wonder, dat in je armen ligt te woelen. Ooit mogen ook wij dit geluk meemaken. Een mooi lief klein wonder om over te waken. Een mooi lief klein wonder om al onze liefde te geven. Samen met een gezinnetje een mooi gelukkig leven. 2 kleine voetjes en 2 kleine handjes. Ooh en die schattige tandjes. Ook die mooi oogjes en die lieve lach. Ik kan niet wachten tot die mooie dag. De dag dat ook wij het geluk hebben gevonden. En een mooi lief klein wonder in onze harten hebben gebonden. Ooit mogen wij ook zeggen dat we papa en mama zijn. Daar kijk ik echt naar uit want dat lijkt me zo fijn. Nu eerst even door de malle molen heen. Met de operatie en IVF krijgen we er hopelijk iig 1. 1 is voor ons al het geluk van de wereld. Dat geluk is niet uit te drukken in geld. De dag dat wij een positieve test mogen zien. Nou dan schreeuw ik het van de daken voor tien. Dan gaat de vlag uit ons huis zal stralen. En kunnen ook wij leuke baby-spulletjes halen! ***************************************************
heej meid, ik kan me voorstellen dat je heel vaak die verlangende gevoelens hebt... hier nog eentje! Maar 4 jaar is inderdaad al heel lang, wij hebben het pas 1,5 jaar en ik vind het al ondragelijk lang duren!!! Wat kan je je gevoelens toch prachtig op päpier zetten! Hopelijk heb je toch nog een beetje kunnen slapen vannacht.... Hebben jullie ook weleens nagedacht aan adoptie-pleegzorg etc? Wij zijn net ook op de wachtlijst van adoptie, en dat voelt in ieder geval als dat je met iets extra's bezig bent... en daardoor is bij mij de druk wel minder geworden ... (het zal natuurlijk nooit het helemaal kunnen vervangen qua wens) Ben benieuwd hoe je daar tegen overstaat... xxx lotte
Ja ik heb info liggen over pleegzorg maar mijn mannetje is daar nog niet aan toe....Ook over een draagmoeder ben ik een beetje aan het nadenken.... Heb niet echt veel geslapen, ik heb half 3 nog gezien en was om half 7 weer wakker. Gelukkig hoef ik vandaag niet veel te doen dus een lekker rustig dagje....Heerlijk.
mn mannetje wil dus niet denken aan een draagmoeder,... vind ik wel jammer. Maar dat is in nederland best wel lastig toch? Moet je maar net iemand vinden die dat ook wil... Pleegzorg is ook wel zwaar trouwens, we zijn nr die infoavond geweest en ik vond het wel pittig, maar mn man wil dat juist weer heel graag erbij. Dus we gaan binnenkort met de STAP starten. Ik zelf wil liever wel een echt eigen kindje, dus dan ga ik liever voor adoptie, maar dat kan ook allebei natuurlijk. Hou je lekker rustig vandaag, als je zo slecht hebt geslapen! Er is in ieder geval een lekker zonnetje
Mijn mannetje belde net, hij heeft de middag vrij genomen. Zalig.... Nou, er is iemand die het al aangeboden heeft dat ze wel draagmoeder wil zijn voor ons, mocht de IVF ons geen wonder brengen. Maar voorlopig wil ik daar nog niet te veel bij stil staan allemaal, dan haal ik me weer teveel op mijn hals. Vanmiddag lekker aanrommelen met mijn mannetje.
Gisteren echt een lekker middagje met mijn mannetje gehad.... We zijn ssampies in de achtertuin bezig geweest, over 2 maandjes ongeveer gaat de garage plat en wordt hij opnieuw opgebouwd maar dan ietsjes groter, en de stenen schuttingen hebben we helemaal kaalgemaakt (oud stucwerk eraf). Dat was lang geleden dat we weer eens saampies aan het rommelen waren. Het was ook nog eens lekker weer....Zalig. Hier nog helemaal geen tekens van de ongie, dus ik denk dat ik de gyn moet bellen om de operatie weeeeeeeeer uit te stellen. Ik ben echt altijd minimaal 7 dagen ongie en dan zou ik dus nog ongie zijn tijdens de operatie en dat mag niet. Ik wordt er zo moe van he. Waarom zit alles tegen? Om 2 uur gaan werken en morgen avond een feestje en dan lekker een weekendje vrij, heerlijk. Althans morgen is mijn laatste dag voor de operatie maar als deze weer uitgesteld moet worden dan kan ik volgende week gewoon werken.
Ik vraag mezelf steeds vaker af, of het ons wel gegund is.... Alles zit zo tegen in de MMM, 2e ziekenhuis, iedere keer vanalles uitstellen, dan weer HSG dan weer operatie maar tot nu toe niks gedaan, ongie die niet meewerkt, nu een jaar in de MMM en nog niks gebeurd op 1 IUI na (vorig jaar juni) Soms gaat het echt door mijn hoofd om de handdoek in de ring te gooien en op te geven en verder te verdiepen in de pleegzorg. Al die tegenslagen en frustraties worden me soms echt te veel....Ik ben gebroken. Ik weet, er zijn meiden hier die nog meer moeten doorstaan en nog meer tegenslagen hebben gehad maar dit is mijn gevoel en ik ben nu echt OP. Sorry, maar ik moest het echt even kwijt. Er is niemand in mijn omgeving die ECHT begrijpt hoe ik me voel dus schrijf ik het hier even van me af....
Lieve Vlinder, Ik voelde me echt heel vaak zoals jij! Ik heb ook een tijdje steun gehad van een psychologe om alles te accepteren. Dat heeft mij enorm geholpen! Tuurlijk heb ik ook nog wel die momenten, maar weet mezelf er wel weer uit te praten.... Je bent nu 1 brok stress volgens mij, je dwaalt rond in cirkeltje, probeer eens naar je gedichten te kijken en dan proberen of ze van een vriendin zijn (=jezelf) en dan tegen jezelf als vriendin haar steunen... ik probeer in mn momenten ook lief voor mezelf te zijn en mezelf te steunen, dus misschien helpt het jou ook wel. xxx
Dank je lieverd voor je antwoord....Vandaag echt een slechte dag. Hier nog geen ongie vandaag, dus ik ga morgen maar weer het ziekenhuis bellen....Ben benieuwd.
Ik ga vandaag het ziekenhuis niet bellen, als ik vandaag ongie wordt dan ga ik donderdag gewoon en hoop ik dat ik donderdag er vanaf ben....Als ik vandaag niet ongie wordt dan bel ik maandag eventjes want dan ben ik nog echt ongie. Afwachten dus weer eventjes.