het begon allemaal vrijdag 26 oktober toen mijn vriend eerder thuiskwam van zijn werk omdat hij zo`n pijn had in zijn bovenlichaam,stress dachten wij vanwege zn werk en omdat de bevalling er aan zat te komen. hij kon helemaal niets meer en lag als een zielig hoopje op de bank. we gingen lekker vroeg naar bed. snachts begon de kat te mauwen bij de slaapkamerdeur en op een gegeven moment joeg ik hem weg door heel hard kssst! te roepen. dat gaf zo`n druk op mn buik dat spontaan om 4 uur de vliezen braken. ik kon nog net optijd mn bed uit springen en er kwam echt een hele plens vruchtwater uit. beetje op gevangen in een bakje,het was lichtgeel en heb toen toch maar even de verloskundige gebeld. die was net bezig met een andere bevalling en zou later langskomen,of ik nog even kon gaan slapen...niet dus want ik vond het allemaal hartstikke spannend . ben toen in de woonkamer op de bank gaan liggen en al snel begonnen zachtjes de weeen. ben toen toch nog in slaap gevallen en om 6 uur kwam de verloskundige langs. vruchtwater zag er prima uit en ik moest bellen als de weeen om de 3 minuten kwamen. om 11 uur hebben we toch de huisarts maar gebeld voor mijn vriend want hij had nog steeds heel erg pijn en kon niet meer praten. hij mocht om half 1 smiddags langskomen bij de huisartsenpost bij het Sint Franciscus ziekenhuis. mn schoonouders kwamen om hem weg te brengen en mijn schoonmoeder bleef bij mij. bleek dat hij 3 ingeklapte longkwabben had en hij mocht kleren halen en moest weer terug naar het ziekenhuis omdat hij geopereerd moest worden ze hadden daar geregeld dat ik ook in het sint franciscus mocht bevallen zodat hij er wel bij kon zijn... toen heb ik mijn moeder gebeld en zij kwam gelijk om met me naar het ziekenhuis te gaan want mn weeen kwamen al om de 2 minuten. om 18.00 uur was ik in het ziekenhuis,mn vriend was geopereerd maar kon telkens maar even bij me zijn omdat hij ook moest rusten,dus mijn moeder is bij me gebleven. ik kreeg weeenopwekkers zodat de bevalling sneller zou gaan (voor mijn vriend) en dat was wel heftig dus kreeg ik pijnstilling,een infuus met morfine. mocht mezelf shotjes geven en dat heb ik dus gedaan tot ik een ons woog,want er zat een "grens"op en het hielp op een gegeven moment niet meer. ik was hartstikke waus om 22.00 uur mocht ik gaan persen en om 22.33 werd Quentin geboren! de placenta kwam vervolgens niet los en ik kreeg weer tabletten om de weeen op te wekken en het infuus met weeenopwekkers werd hoger gezet,toen ze ook nog op mn buik gingen drukken moesten ze me vasthouden omdat ik die arts wel wat aan kon doen van de pijn Toen moest de placenta operatief worden verwijderd en kreeg ik (eindelijk) een ruggeprik,was ik eindelijk van de weeen af,heerlijk kan het iedereen aanraden mn vriend is toch bij de geboorte geweest gelukkig en heeft het navelstrengetje doorgeknipt. daarna werd ik gewassen,kreeg Quentin de fles en werden we alledrie naar de kamers gebracht. helaas mocht mn vriend niet bij mij slapen,maarja Quentin maakte alles weer goed! maandag mocht ik naar huis en mn vriend pas woensdag dus dat was wel even minder...nu zijn we 2 weken verder en kijk ik al weer heel anders op mn bevalling terug,maar voorlopig even niet meer
pfoe das balen dat je vriend dit net had tijdens je bevalling. Gelukkig hebben ze er bij het ziekenhuis wel werk van gemaakt om jullie samen te houden. Geniet maar van je kleine en grote man
O,da's jammer dat je vriend dit op zo'n moment kreeg!Maar goed,lekker thuis nu met 3tjes,dus lekker genieten van jullie gezonde zoon!
Wat een timing zeg! Je vriend geopereerd terwijl jij moest bevallen.... Gelukkig gaat het nu allemaal de goede kant op toch? Gefeliciteerd!