Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen in deze verschrikkelijk moeilijke en verdrietige tijd. Contact met lotgenoten geeft mij ook heel erg geholpen. Niemand anders begrijpt immers wat je précies doormaakt en hoe t voelt... Ik heb er echt veel steun aan gehad. Ik zag iemand lieve engeltjes noemen, daar heb ik veel aan gehad. Ook heb ik een vlindersite genaakt voor ons meisje, waar ik veel contacten aan over gehouden heb en natuurlijk zp. Als je vragen hebt, of je wilt je verhaal kwijt, je mag me altijd pben! Heel veel sterkte, ik leef met je mee!
Wat knap dat je al zo veel op papier hebt kunnen zetten maar dat je niet verder komt zal ook een reden hebben. Neem de tijd die je nodig hebt daarvoor. Zelf wilde ik een fotoboek maken maar ik kwam er niet toe. Ik wilde het zo graag maar het lukte gewoon weg niet. Ik heb dat toen ook laten rusten en een paar weken daarna voelde ik dat ik er aan toe was en lukte het wel. Neem de tijd meid, stapje voor stapje. Het komt allemaal wel maar heeft tijd nodig. Moeilijk om te lezen dat jullie al zo lang bezig zijn met zwanger worden en dat het dan op deze manier fout gaat. Je hebt het niet voor het zeggen. Maar jullie zoon is dicht bij jullie, altijd. Sterkte!!!
Hoi Comaro, ik lees vandaag je verhaal over je zoontje Thijs* met een brok in mijn keel, zo herkenbaar, zo verdrietig allemaal... Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon & broertje, zo inmens verdriet dat jullie hem los moesten laten, en hij niet bij jullie kan zijn zoals jullie graag hadden gewild... Heel veel sterkte meid met dit grote verdriet en gemis, wij hebben ook een gezond kind, een zoon van 4, en hebben inmiddels alweer 10 mnd geleden onze dochter Lieke* en zusje verloren, zij had een tricuspidalis klepatresie, met vsd, transpositie van de grote vaten en een smalle aortaboog/coarctatie. Oftewel dikke vette pech... Hoop dat je troost mag vinden op dit forum, er is altijd een luisterend oor te vinden, en helaas weten wij wat je doormaakt... Heel veel sterkte en kracht! En mijn zoon heeft me er ook echt doorheen gesleept, moeilijk, maar zeker een groot lichtpunt om voor te leven! Mocht je behoefte hebben mag je me ook pb sturen, hoe wij met het overlijden van zijn zusje zijn omgegaan want een kind van 4 krijgt hier veel van mee of vragen hebben? Inmiddels mogen wij een tweede dochter "verwachten" en ben ik 25 wk weken zwanger van ons 3e wonder.. Even een positieve berichtgeving in donkere tijden, dat er aan het einde van de horizon nog wel liefde en hoop aanwezig is... tenminste dat bleek...want ook bij mij heeft het lang geduurd voor we een 2e kindje mochten ontvangen, zo welkom! Zo plots weer uit ons leven, al blijft ze in mijn hart voortleven.. Veel liefs, sterkte Vlinder Evelien
Lieve Comaro, Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie Thijs en helaas ook gecondoleerd met dit verschikkelijke verlies. Op 16 december na een zwangerschap van 18 weken en 5 dagen zijn onze tweeling Tristan en Kyra geboren. Ik had een bacterie waardoor ik er bijna zelf niet meer was geweest als ik niet in het ziekenhuis geweest zou zijn. Ik heb heel veel steun gehad aan de meiden hier op het forum. Die engeltjes site waar een aantal het al over hebben gehad, heb ik me niet voor aangemeld, manlief wel en hij zegt daar ook erg veel steun uit gehaald te hebben. Ik heb op aanraden van mijn gyn het boek Stille baby's van Christine Geerinck-Vercammen aangeschaft. (via marktplaats was dit maar een paar euro). Hieruit heb ik zoveel herkenbare dingen gehaald. Wellicht het overwegen waard om deze aan te schaffen. Doe alleen waar jij/jullie je goed bij voelen. Laat je door niemand iets aanpraten of ergens vanaf praten wat jullie willen doen. Hoe reageert jullie dochtertje? Kan ze het een beetje beseffen? Ik was ook heel blij dat wij een zoontje van 5 jaar hebben, hij heeft ons er echt doorheen gesleept, zeker de eerste periode. Inderdaad, voor je andere kindje MOET je verder, moet je je bed uit, moet je eten maken. Het is kei hard, maar helaas gaat de wereld "gewoon" door, al kun je dat op dit moment haast niet beseffen. Mocht je me willen PB'en, mijn mailbox staat altijd voor je open. Heel veel sterkte en kracht toegewenst. Veel liefs en een dikke knuffel, MissQ.
Lieve Comaro, Gefeliciteerd en helaas ook gecondoleerd met jullie zoontje Thijs. Vreselijk, nog meer ouders met zoveel verdriet. Het is bijna onmenselijk om dit mee te moeten maken. Heb de foto's bekeken, wat een mooi mannetje. Zo oneerlijk dat hij niet bij jullie mocht blijven! Helaas is ons zoontje bij 24 weken geheel onverwachts overleden. Ik ben op 2 november 2011 bevallen van Valentijn. Achteraf bleek het dat er meerdere placenta infarcten hebben plaats gevonden. Hoop dat je veel steun vindt op dit forum en wens je veel sterkte en kracht om dit verlies te verwerken. Liefs van Vlinder
Lieve Comaro, Allereerst gefeliciteerd met jullie zoontje/broertje Thijs*, maar ook gecondoleerd met het verlies van Thijs*. Heel erg veel sterkte met het verlies van jullie kleine mannetje! Liefs Belliebel
Lieve Comaro, Als aller eerst heel erg veel sterkte met dit grote verlies! Wat is jullie zoontje prachtig zeg! Alles erop en eraan al! Ik leef ontzettend met jullie mee, weet hoe het voelt. wij hebben helaas ook de keus moeten maken voor een zwangerschapsafbreking. Ik kreeg bij 23 weken het Hellp-Syndroom in n ernstige vrom, waardoor de keus was: of jullie zoontje haalt t niet, of jullie allebei niet. Ons zoontje had geen overlevingskansen omdat ik pas 23,2 weken zwanger was toen ze met spoed een bevalling in moesten lijden, en hij had door een slecht dorbloedde placenta ook al 3 weken groeiachterstand. Onze ergste nachtmerrie werd werkelijkheid. Bevallen, en er niets voor terug krijgen, gwn onmenselijk! Het is erg fijn om verhalen te lezen van mensen die ook zoiets soortgelijks mee hebben gemaakt. Heel erg veel sterkte!! Groetjes Kim.
Zo'n mooi liedje: Simone Kleinsma: mijn meisje Simone Kleinsma Songbook - Mijn meisje (VIDEO) - YouTube Voor iedereen die zich hier in kan herkennen. Liefs C
Simone Kleinsma: Mijn Meisje kijk op http://www.youtube.com/watch?v=zmNQvbjlO98 Mijn meisje, mijn geschenk Wanneer ik aan jou denk, zeg ik heel zacht jouw naam Ik roep nog steeds om jou Daar ik erop vertrouw dat jij me nog kunt horen Al wist misschien de tijd jouw beeltenis langzaam uit Toch zit je nog altijd heel dicht onder mijn huid Haast niemand die jou kent Maar ik weet wie je bent Toen was je teer en klein Maar hoe zou je nu zijn Daar denk ik dikwijls aan Een tiener in de dop, te groot al voor een pop En zou je op mij lijken? Mijn wang tegen jouw wang Een kusje voor de pijn En nooit meer, nooit meer bang Zo had het moeten zijn Het lot haalde ons in En ik zoek naar de zin Maar wie leeft in je hart Mag nog blijven, even blijven Want aan de hemel staat jouw ster Zij is zichtbaar Al staat ze dan ver Mijn meisje, mijn geschenk Waar ik heel vaak aan denk Is, waar je nu zult zijn En hou je onderwijl Een oogje in het zeil En voel je onze heimwee? Of zit je lekker warm daar hoog op een balkon Of zit je arm in arm met opa in de zon? Daar hou ik mij aan vast Wij leven op de tast Ze zeggen dat het slijt En dat het met de tijd heus wel wat minder wordt Maar slijten doet het niet Het is meer dat het verdriet en deze pijn gaan wennen Volkomen onverwacht Soms komt het door een geur of midden in de nacht, dan opent zich die deur Dan biggelt er een traan die laat ik dan maar gaan Maar wie leeft in je hart Mag nog blijven, even blijven Want aan de hemel staat jouw ster Zij is zichtbaar Al staat ze dan ver </B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></B></I>
Comaro, heel veel sterkte met het verlies van jullie Thijs. 3 weken (21-2-12) geleden hebben ook wij de moeilijkste beslissing van ons leven moeten maken. Na 20 wkn werd bij ons dochtertje een ernstige afwijking gezien. Ze zou tijdens de zwangerschap of vlak na de bevalling overlijden. Na veel onderzoeken en gesprekken hebben wij er voor gekozen om haar verder leed te besparen en de zwangerschap te beeindigen. Dit was ontzettend heftig. Ook de ''bevalling'' was erg moeilijk. Een aantal dagen hebben wij haar nog bij ons gehad, en afscheid van haar kunnen nemen. Het voelt allemaal heel eenzaam, het verdriet is niet uit te leggen. Ze was ons eerste kindje. Als ik jou foto's zie, zie ik veel herkenning. Dit geeft toch een soort van steun. Ik hoop dat jullie dit een plekje kunnen geven in de toekomst.
Ook ik wil zoveel zoveel sterkte en kracht toewensen, dat zul je zo hard nodig hebben. Ik begrijp jullie ook zo goed, ik maak precies hetzelfde mee. ook een zoon weten wij nu, die HLHS heeft. ook zoveel keer met dokters gepraat en zoveel nagedachte wat de juiste beslissing is? Wie kan het je zeggen, wie heeft de antwoorden op je moeilijke besluit? helemaal niemand in dit geval krijg je niet de juiste antwoorden toegewezen. Je moet je gevoel gevolgen, doen wat jullie denken dat het beste is. Jullie staan achter je beslissing en dan is het ook de beste en juiste weg geweest. Ik heb ook besloten en morgen gaan we met de artsen praten. Ik wil ook nu dat het zo snel mogelijk door gaat, want hier word je helemaal stapel gek van. Goed van je dat je erover praat, dat lucht op. Zo verwerk je dingen, schrijf van je af. Als je wilt praten dan doe ik dat graag met je omdat we straks beiden zo kort na elkaar een kindje verloren hebben en allebij een zoon. sterkte meis liefs cindy
Wens je heel veel sterkte, wat is het allemaal verdrietig, dat zoiets mooi's in zoiets verdrietigs eindigd. Ook jou verhaal geeft mij steun en herkenning. Wat had jullie meisje voor afwijking als ik vragen mag? Hebben jullie haar een naam gegeven? Mocht je mijn vragen vervelend vind, dan begrijp ik dat volkomen. Knuffel C