Hoi meiden, Graag jullie advies (als dat er al is...) Mijn dochtertje is nu 20 maanden en ik ben 2 december uitgeteld. Sinds 2 weken hangt ze echt aan haar vader, niets wat ik doe is goed. Ze is me ook steeds aan het uittesten, op de grond vallen, gooien, niet willen spelen met me... gewoon niets. Dat is erg frustrerend zoals jullie wellicht wel kunnen indenken. Ik moet maandag en dinsdag nog werken en dan heb ik verlof, ik zie er eigenlijk een beetje tegenop omdat ik dan de hele dag met haar zit terwijl ze niets met me te doen wil hebben. Ik schaam me eigenlijk heel erg dat ik zo denk, zal ook wel veel te maken hebben met mijn hormonen (zwangerschap, overlijden schoonmoeder en verbouwing die juist afgelopen is spelen natuurlijk ook nog mee). En overal zegt ze uhuh/nee op... jippie! Wat voor een tips hebben jullie, hoe kan ik weer in een goed blaadje bij haar komen? Ik wil zo graag lekker knuffelen en spelen met haar maar ze wijst me gewoon af. Zou ze toch merken dat er iets gaat veranderen? Liefs
Al die dingen zullen een rol spelen en het is de leeftijd vast ook wel wat. Hier ook dramamomenten en een sterk eigen willetje. Ik kan op sommige momenten ook weinig goed doen, terwijl als papa er is, ze alsnog aan mij hangt. Maar tussendoor ook leuke momenten en net na een bagger weekje, is het weer wat gezelliger. Samen boodschappen doen vond ze leuk, ze wil steeds in de auto weg, dus verzin ik ook even wat. Hier zegt ze 'neej' op een toon van 'hoe durf je het te vragen'. Of jaha!
Ik denk ook wel dat ze de zwangerschap aanvoelt. Hier was dochterlief de laatste weken van mijn zwangerschap tegen mij ontzettend vervelend maar als mijn man dan thuiskwam van zijn werk was ze ineens poeslief Ze wilde niks meer, veel huilen en drammen. Na de geboorte van haar broertje is het nog 10x erger geworden.... Maar na een paar weken kwam ze weer wat beter in haar vel te zitten en nu vindt ze haar broertje soms zelfs leuk Ik kan je dus helaas geen advies geven, alleen even laten weten dat ik het herken....
Mijn zoon is van 08-02-2010 dus net zo oud als jou dochter en hier is het ook de hele dag "nee" en heel erg uitproberen, vooral door overal mee te gooien terwijl hij weet dat het niet mag, want als ik er iets van zeg praat hij eroverheen... Ze zal vast aanvoelen dat er iets spannends aan zit te komen, maar ik denk ook dat het gewoon leeftijd is. Wat hier heel goed helpt tegen de strijd is laten helpen... Alles kost wat meer tijd, maar die heb je straks genoeg als je verlof hebt toch!? Hij wil 's ochtends bv. niet uitgekleed worden, maar nu ik hem zelf zijn romper en pyama in de wasmand laat gooien staat hij te poppelen om het te doen...Ook helpt hij met de was in de wasmachine doen, zijn beddengoed in de wasmand doen en de schone droge was op mijn bed leggen, de tafel dekken (uiteraard alleen de veilige dingen) enz.... Als je het al niet doet zou ik eens proberen om haar gewoon bij jou dagelijkse dingen te betrekken, ze kunnen meer dan je denkt... Dan speelt ze misschien niet met je, maar je hebt wel het idee dat jullie dingen samen doen.... Ohw ik bedenk me nog meer leuke momenten die ik samen met mijn zoon heb...Ga samen thee drinken met een lekker koekje en laat haar de koektrommel naar de tafel brengen, boodschappen doen en laat haar helpen met de spullen opruimen. Mijn zoon groeit gewoon als hij het pak koekjes op de goede plek legt en hij is dan zo blij dat ik opeens een kus van hem krijg, zomaar uit het niets! Soms liggen dingen niet waar het hoort, maar ach die verplaats ik op het moment dat hij in bed ligt of lekker aan het spelen is en het niet ziet.. De boze buien gaan niet weg, want het hoort gewoon bij de leeftijd, maar ze worden wel minder doordat hij mag helpen en dus niet de strijd aangaat om de meest onzinnige dingen! Natuurlijk zijn er dingen niet mogen en echt moeten en dan ben ik de baas, want ik blijf zijn moeder... en niet willen spelen ken ik niet echt, maar wel heeft hij nu heel sterk ideeën hoe bv. de auto moet staan of hoe de treinbaan in elkaar gelegd moet worden en welke treinen wel en welke niet op de rails mogen...
Hey meiden, Alvast bedankt voor de reacties die gegeven zijn. Ik heb juist uit de kelder (heb nog niet alles opgeruimd na de verbouwing) een andere mand speelgoed gepakt met daarin oa haar little people poppetjes... kan natuurlijk ook zijn dat ze het speelgoed dat er staat niet meer zo leuk vind. Ik laat haar idd ook overal mee helpen en dat vind ze dan wel leuk, oa helpen stofzuigen of de tafel dekken. Het is denk ik ook het tijdstip dat het gisteren en eergisteren speelde, na het eten als ze moe begint te worden. Desondanks heeft ze al 2 weken een ... humeur maar dat kan idd met de leeftijd te maken hebben. Zullen er net als jullie toch doorheen moeten bedenk ik me. Maar ik vind het fijn om te weten dat ik niet de enige ben die er last van heeft!
De mijne is ook 20 maanden. En deze week lijkt de peutertijd los gebarste is. Ze is me behoorlijk aan het uitproberen. gisteren kwam ze van het kdv terug ze was kapot en heeft tot ze naar bed ging het hele zweertje in huis bepaald ze wilden werkelijk waar haast niks. Ze was en is ook nog niet echt lekker dat zal ook mee spelen. Als ik nee zeg is het huilen vraag ik of ze mee wilt is het nee gaat ze op de grond liggen of rent naar haar kamer en gaat daar op de grond liggen en kruipt dan zo terug naar de woonkamer en gaat weer liggen. Ruzie met haar broer haha.
combinatie van leeftijd en veranderingen denk ik. Toen ik op het laatst liep was ook alles "papa". Nu is hij vooral erg aan het uitproberen