Het zag er al niet goed uit en toch blijf je hopen op een soort van wondertje. Tot je het verwoestende nieuws krijgt dat het toch echt niet goed gaat. Vrijdagochtend hadden we een echo bij de gynaecoloog. "Toevallig" en gelukkig kon mijn vriend erbij zijn, zijn dienst was verschoven. Ze vertelde dat het er absoluut niet goed uit zag en vroeg wat ik wilde. Ik besloot om het zelf te doen, net als bij de eerste keer. Om 5 uur 's middags was ons kleine minimensje er al uit, zonder pillen of iets. En wat was hij of zij mooi! Daarna moest ik alsnog naar het ziekenhuis om de placenta eruit te laten halen en omdat het al laat was moest ik een nachtje blijven. De volgende dag was ik jarig. Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld, geen kindje meer en geen familie om je heen die je kan steunen. We hebben ons 2e vlindertje in het bos begraven, maar we zullen je nooit vergeten! We houden van je.
Och meisje toch...wat een verdriet. Heel veel sterkte toegewenst voor jou en je vriend. Geef het de tijd om het een plekje te geven.
heel veel sterkte met het verlies mag ik vragen wat er dan mis was met jullie kindje? als je het liever niet zegt begrijp ik het ook . sterkte
Heel erg bedankt allemaal! @Bengeltje: Er was helemaal niets mis met het kindje. Het zag er goed uit en alles zat erop en eraan. Het lag aan mij. Mijn baarmoeder had zich binnen 2 weken volledig gevuld met bloed en stolsels, en ze hebben geen idee waar dat vandaan komt. Dus het kindje had geen ruimte om te bewegen en de placenta zou uiteindelijk geen ruimte hebben om te doen wat het zou moeten doen. Even een vraagje: kan je gevoel minder worden door de narcose? Ik heb het gevoel dat ik volledig verdoofd rondloop en gwn geen besef heb van wat er is gebeurd. Groetjes
hoi meid wat vreselijk zeg gecondoleerd het is inderdaad niet niets natuurlijk en het verdoorfde gevoel kan ook komen omdat het nog niet tot je door is gedrongen (je weet het wel maar beseft het niet) mag ik vragen waarom je het hebt over hij of zij hebben ze dat niet in het ziekenhuis gezegd wat je kindje was, met 16 weken kunnen ze dat allang zien, hoe zit het met foto's van je baby misschien allemaal nare vragen maar sommige dingen zijn zooo belangrijk voor de verwerking, ook je kleintje een naam geven het is geen ding hij of zij was jullie kindje veel liefs nathalie
hey hallo ik wens je heel veel sterkte er mee ik weet wat jullie door maken ik heb het zelf ook gehad acht weken geleden en bij ons konde ze het wel zien wat het was groetjes lillian en tristan
Hallo nathalie, we hadden zelf ook kunnen kijken wat het was, maar eerlijk gezegd was dat niet wat ik wilde weten. Ik zag dat het er 'volledig' uitzag en dat vond ik het belangrijkste. Het gevoel om te weten wat het was heb ik nu wel, maar toen absoluut niet. En een naam geven dat wil ik ook niet, het voelt alsof je iets een naam geeft wat niet meer is. We hebben een aantal echo's en dat is voor mij 'genoeg'. We hebben wel besloten om voor onze beide vlindertjes een tatoeage(tje) te zetten, zodat het toch ook letterlijk een deel van jezelf blijft. Liefs Sazzy
Hey Sazzy, Ik ga ook een tattoo laten zetten van 2 vlindertjes. Mooie gedachte is dat he...Mijn neefje is er 1 voor mij aan het ontwerpen...zo heb je toch je eigen creatie en weet je zeker dat niemand anders met dezelfde tattoo loopt. Heel veel sterkte nog!
Heel veel sterkte met dit verlies! Ik herken het verdoofde gevoel ook wel. Het is een soort van zelfbescherming denk ik. Ieder doet het op zijn eigen manier....mooi idee van een tattoo om het toch een deel van je te maken.
hoi sazzy tuurlijk sorry dat begrijp ik een ieder verwerkt het op zijn/haar eigen manier ik dacht dat het ziekenhuis verkeerd had gedaan vandaar, wens je natuurlijk nog wel heel veel sterkte toe het is niet makkelijk groetjes nathalie