Hallo meiden, Nou ik zal mijn bevallingsverhaal en het verloop daarvan ook proberen op te schrijven. Op 13 juni ben ik gestript, helaas zonder resultaat. Op 14 juni moest ik me melden om half 8 in de ochtend bij het ziekenhuis om mijn vliezen te laten breken en in te leiden. Ik kom daar dus op tijd en mijn vliezen worden gebroken, maar geen inleiding de vk wilde eerst zien of ik zo weeën zou krijgen. Ik had al gemeld dat ik nog niet 1 bevalling zomaar weeën kreeg, maar zij wilde toch eerst afwachten. Nou er gebeurde dus niks en door een spoedgeval tussendoor ben ik dus later dan gepland ingeleid. Afijn om 13.05 zat het infuus erin en meteen de eerste wee. Ik had de vk al van te voren gezegd dat ik op een inleiding super snel beval en als ik aangeef dat ik niet meer kan ik er ook bijna ben. Nou na een uur zei ik tegen Tjerk bellen ik kan niet meer duw die knop in NU. Vk kwam en geloofde me niet en ik moest eerst maar even naast het bed zitten om de weeënstorm op te vangen. Ik zei dat dat niet meer ging, maar zij doorzetten en moest mijn onderbroek eerst maar weer aan en zitten. Ik boos en nogmaals aangeven dat ik dat niet meer kon. Nou zij toch maat toucheren en ja hoor al 8cm. Nou zegt ze de baby komt eraan (tja zei ik al). Ik moest nog 2 cm weg puffen, maar ze heeft me geholpen door het laatste randje weg te masseren. Binnen 9 minuten persen (4x) was daar onze mooie Devlin en ik pakte hem vast en wilde hem niet meer loslaten . Toen heeft ze me nog gemeen pijn gedaan door keihard op de buik te duwen voor de placenta ipv dat ze me eerst even vroeg mee te persen om te kijken of hij zo kwam. 1x persen en die was er ook uit. Dus vanaf de eerste wee tot op mijn buik was de tijd 13.05 en Devlin is geboren om 15.09 2 uur en 4 minuten. Tot zover zo goed en we waren om half 7 in de avond weer thuis en het genieten kon beginnen. Toen werd het maandag en ik vond dat Devlin het niet goed deed er was iets, maar ik kon de vinger er niet op leggen. Ik zei tegen Tjerk, dat ik het niet vertrouwde en ik heb de vk gebeld. Die zij door de telefoon, ach dat zijn krampjes. Maar ik heb al 2 dames groot gebracht en ik wist zeer zeker dat het geen krampjes waren. Dus ik heb aangedrongen en ze kwam langs. Nadat ik heb laten zien wat ik bedoelde zei ze ook ja dat zijn geen krampjes, maar wist ook niet wat het was. Ze heeft de kinderarts in het zh gebeld en die zei dat we meteen langs moesten komen, ook omdat ik koorts had gehad en Devlin koorts had op dat moment. We zouden meteen opgenomen worden, omdat ze geen risico's nemen met pasgeboren baby's en kraamvrouwen geen koorts mogen hebben. We hebben 8 dagen in het ziekenhuis gelegen en de eerste 2 dage wisten we niet wat we hadden en of onze mooie Devlin het zou gaan redden en dat we hem dus gezond en wel weer thuis zouden krijgen. Eerst kregen we de uitslag van de ontlastingkweek, het enterovirus, maar het zou pas zeker zijn als de bloeduitslagen binnen kwamen omdat ze bang waren voor een bacterie. Pas de volgende dag kregen we de uitslag van het bloed, 100% het virus. Toen kregen we pas het nieuws dat het niet levensbedreigend was, maar dat hij wel heel zwaar ziek zou worden. Dit was een zeer zware tijd. Devlin heeft aan de monitoren gelegen voor het hart, ademhaling en zuurstof gehalte, hij heeft dips gehad in de zuurstof en dus extra zuurstof toegediend gekregen. Ook zat hij aan een infuus met ab en is er meerdere malen bloed afgenomen bij hem. Hij werd te zwak voor de borst en moest hij eerst met een cubje gevoerd worden en later met een flesje. Dat werd op een gegeven moment ook te zwaar en toen kwam mijn jongen aan de sondevoeding. In die periode ben ik ook nog ziek geworden en lag ik op een andere afdeling in het zh, want ik maakte doordat ik zo ziek was mijn pop nog zieker en ik werd niet beter doordat ik weer ziek werd van hem met mijn zorgen. Ze dachten dat ik een bmonsteking had ontwikkeld, maar dat is me gelukkig bespaard gebleven en ik vermoed zelf dat ik letterlijk ziek was door de angst om mijn kleine jongen dat ik hem niet mee naar huis mocht nemen. Mijn kereltje heeft het idd zwaar gehad, maar hij is een vechtertje en we zijn ondertussen thuis en beginnen in een ritme te komen, helaas zit bv er niet meer in omdat hij dat nog niet aan kan en ik niet dagelijks elke 3 uur een uur kan zitten af te kolven. Ook vind ik het prettig dat ik nu ik de fles geef, ik weet of hij genoeg binnen krijgt. Mijn meiden en tjerk hebben het ook erg zwaar gehad want hun hebben ook in erge angst gezeten of het goed zou komen. Gelukkig zijn we nu thuis en gaat het stap voor stap beter met ons allemaal. Nou een heel verhaal ondertussen, maar ik vond het fijn om van me af te schrijven. Bij het nalezen zie ik dat ik nog wel dingen mis, maar ik ben het nog allemaal op een plekje aan het zetten.
hey masami, jullie hebben ook genoeg mee gemaakt, eerst de weg naar de zwangerschap. je had tijdens de zwangerschap ook wat problemen toch, en nu dit. ik geloof best dat je je zelf zieker kan maken door de zorgen voor je ventje. Hij heeft waarschijnlijk op de ic gelegen of niet? jammer dat je hierdoor de bv op het moeten geven, maar merk hier ook dat de fles beter gaat, en je hebt toch liever een tevreden kindje dat je zin. Nu lekker genieten met je mannen en meiden, en natuurlijk gefeliciteerd!! met de geboorte van jullie mooie zoontje
Jeetje heftig allemaal zeg...... Is een moeilijke tijd geweest. Vreselijk lijkt me dat als je je kindje alleen maar bij je wilt houden en beschermen en je kan dat niet. Wil je natuurlijk ook feliciteren met de geboorte van jullie zoontje! En fijn dat alles weer helemaal goed is. Jammer dat ze zo slecht naar je luisterde zeg.
Bedankt klein monster, ja de zwangerschap was ook niet makkelijk en de weg daarheen ook niet. Maar gelukkig zijn we thuis en allebei gezond verklaard en beginnen we langzaam met het genieten. Lov, dank je meid. Het was een verschrikkelijke zware tijd. Maar wat zie ik jij bent nu ook zwanger, van harte gefeliciteerd .
Ik ben nog aan het verwerken, meestal gaat het goed. Soms echter dan overvalt me de angst dat ik hem alsnog verlies, ik heb ook hulp aangevraagd om hier over te praten. Het gaat met Devlin gelukkig elke dag beter en dat helpt goed om te verwerken.
Lijkt me ook moeilijk goed dat je hulp vraagt.... En super dat het met hem goed gaat dus helpt al een heel stuk lijkt mij.
Jeetje wat heftig zeg.. wat een angsten zullen jullie doorstaan hebben.. Gefeliciteerd met jullie manneke en wat fijn dat het nu weer goed gaat.
Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon! En wat een zware tijd hebben jullie gehad.. Gelukkig gaat het nu een stuk beter maar ik geloof goed dat je nog steeds bang bent dat er iets gebeurd. Blijf niet met deze angst zitten en vraag er inderdaad hulp voor! Het zou heel jammer zijn dat je niet kunt genieten van je kleintje omdat je zo bang bent..
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje. Jeetje wat heftig! Fijn dat het wat beter gaat..
Gefeliciteerd met jullie Devlin! Wat schrikken zeg allemaal en heftig ineens zo in het ziekenhuis.. weten ze nou wat hij uiteindelijk had? Hopelijk kunnen jullie nu thuis wel van hem genieten!