Onze zoon van bijna 4 jaar kan niet meer tellen. Een jaar geleden telde hij nog tot 15, ook niet altijd met gemak maar het lukte hem wel. Nu komt hij soms niet eens tot 3 Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet doen. We proberen het op een speelse manier en er niet te veel de nadruk op te leggen maar het lukt hem niet. Zelfs als we zelf tot 5 tellen en hij herhaalt het krijgt hij het niet voor elkaar. Ik merk nu steeds vaker dat hij er onzeker van wordt en het daardoor dus ook echt niet meer weet. Maar wat kan ik dan nog wel doen want ik weet dat hij het wel kan (of in ieder geval kon). Het is gewoon vervelend om te zien dat hij er onzeker van wordt. We proberen hem natuurlijk zoveel mogelijk te prijzen en het positief te benaderen maar dat is niet altijd even makkelijk. Ook omdat hij er soms een spelletje van maakt (waarschijnlijk door zijn onzekerheid?) Het gekke is dat hij soms wel kan zeggen "nu blijven er nog 4 over" als er bijvoorbeeld iets van tafel wordt gepakt. En vaak klopt het dan ook nog. Lijkt me dat hij dan toch ook heeft geteld. Het afgelopen jaar is gebleken dat Beau zijn ogen heel slecht zijn. Hij heeft aan beide kanten +7. We hebben gemerkt dat hij door steeds de ogentesten te moeten doen ook onzeker werd (en dan vooral met de testjes maar niet in ander gedrag.) Het tellen kan hij natuurlijk ook zien als test en daardoor onzeker worden en het niet meer kunnen. Hebben jullie nog ideeën hoe ik hem weer aan het tellen kan krijgen zonder dat hij zich onzeker voelt?
Gewoon niet tellen? Klinkt stom.. Maar als hij heel onzeker wordt van dat het steeds mis gaat.. Is het een optie om het even te laten rusten. Komend schooljaar wordt er nog meer dan genoeg geteld en slijt het hele rijtje er vanzelf in.
Klopt, juf op de psz hoorde ik eens zeggen dat ze met 4 jaar tot 6 moeten kunnen tellen. Nou, dat kan hij best zo te horen, hij doet het nu alleen niet. Dus zou het gewoon even helemaal laten rusten. Misschien dat hij het over een tijdje uit zichzelf gaat doen en het dan wel leuk vindt.
Het is ook niet zo dat we de hele dag alleen maar aan het tellen zijn maar zo af en toe proberen we het. Je wil het toch graag stimuleren, lijkt me niet meer dan logisch Ik wist trouwens ook niet dat ze (maar) tot 6 moeten kunnen tellen. Hoewel hij dat nu ook nog niet redt. Je leest, ziet en hoort vaak wat leeftijd genoten kunnen en gaat onbewust toch vergelijken ookal weet je dat je dat niet moet doen. Over de meeste dingen kan ik me niet zo druk maken maar tellen tot 10 leek me wel iets wat hij nu zou moeten kunnen. Denk ook niet dat ik hierin de enige ben? Ik zal proberen het wat meer los te laten
idd loslaten, ik denk nl niet dat het een kwestie van niet meer kunnen (zoiets verleer je volgens mij niet) maar van niet meer willen. In groep 1 hoeven ze alleen cijferherkenning en tellen t/m 5 te kunnen. t/m 10 wordt aangeboden maar is geen eis. Wel handig als ze het kunnen want in groep 2 wordt ineens veel meer verwacht. Hier een meisje dat tot 2 maanden geleden weinig kon tellen, te snel wilde en geen cijfers enz herkende. De laatste weken lijkt ze ineens een reuzesprong gemaakt te hebben, ze telt heel makkelijk dingen nu en met de inloop op school kiest ze ineens altijd een rekenspelletje terwijl ze er pas geleden nog met een grote boog omheen liep. Komt nog helemaal goed hoor!
Ik zou het ook even helemaal laten rusten. Na de zomervakantie gaat hij naar school, kijk dan na een maandje of twee nog eens hoe het gaat. Misschien dat het dan wel weer spontaan lukt. Als je nu merkt dat het moeizaam blijft gaan, ben je vroeg genoeg om te kijken wat je er aan kunt doen.
Nou officieel hoeft tot 10 pas aan einde van groep 1... Maar op school tellen ze elke dag.. En vaak ook. Bij ons tellen ze alle kinderen in de kring... Dan weer terug.. Vervolgens moeten ze raden of er vandaag meer jongens of meisjes zijn Weer tellen dus... Etc. Snap wel wat je bedoelt hoor.. Het is gewoon raar als hij het ineens niet meer kan. Maargoed door schade en schande wel wijs geworden... Hier viel het dochterlief gewoon op als ik iets deed waar zij op dat moment weigerde zich mee bezig te houden. En ineens... Dan doet hij het wel en een stuk verder dan voorheen
Kan hij het écht niet of doet hij alsof? Onze dochter bijvoorbeeld, kan letters en cijfers lezen en gebruiken - als ik zeg 'zet de tv maar op ...' doet ze dat, tot honderd zelfs - maar zodra ik vraag 'wat staat daar' doet ze alsof ze het niet weet. Terwijl ik haar even daarvoor dan hoorde zeggen 'kijk daar staat opa' ofzo. Is het niet zoiets?
Ja dit kan ook heel goed Ik zie dat om ons heen heel veel Niet te druk maken. Komt allemaal vanzelf. In groep 3 gaan ze er pas voor het echt mee bezig
Tuc: dank je voor het delen van je ervaring. Geeft weer hoop Danabelle: ik denk echt dat hij het niet kan. In zijn spel hoor ik hem ook vaak "fout" tellen. Dat gaat dan zo 1, 3, 5, 6, 8, 10, 9 bijvoorbeeld. Nooit het goede rijtje. Als we samen tellen kijkt hij me soms ook bijna wanhopig aan. Dit is niet gespeeld. (wanhopig klinkt wat heftig maar vragend dekt de lading ook niet echt). Cijfer herkenning is al helemaal niet aan de orde. Het gaat echt om het opnoemen van het rijtje. Het is ook niet iets van de laatste weken maar het duurt al een paar maanden. En als ik zo terug denk is het ongeveer begonnen in de tijd dat hij die ogentest deed en die niet haalde. En de tweede keer dus ook niet. Terwijl wij zo hebben verteld dat het helemaal niet erg is. Ik vind het vooral voor hem zo vervelend. Dat onzeker zijn past eigenlijk ook helemaal niet bij hem. Of in ieder geval hebben wij dat hiervoor nog nooit zo bij hem gezien.
hoi, misschien staat de ontwikkeling van het tellen voor hem op een laag pitje en is hij nu andere dingen aan het ontwikkelen. Mijn zoontje is ook vier. Hij kan tellen maar ik probeer daar wat spelenderwijs mee om te gaan, ik herhaal vooral veel wat hij zegt en maak complimentjes. Herhalen zodat hij het opnieuw hoort (heeft logopedie) en beter kan uitspreken. Ik herken je ongerustheid wel, zeker omdat je weet dat hij niet goed ziet/zag wordt je als ouder onzeker Toen mijn zoontje 3 was zei het cb dat hij niet goed kon zien en ook niet goed kon horen. Ik werd daar zo onzeker van. Uiteindelijk bleek dit na onderzoeken niet zo te zijn. Maar toen ik erop ging letten (toen ik dacht dat het cb gelijk had) dacht ik.. he hij ziet ons konijn in de tuin niet, en dat soort dingen. succes met het loslaten
Maar hij kan het toch ook... Hij doet het alleen niet.. Laat het gaan.. Door ermee bezig te blijven maak je hen alleen maar nog meer onzeker.. Het komt vanzelf wel weer
Kon hij tellen of kon hij een "rijmpje" opzeggen.. dat laatste verdwijnt vaak wanneer kinderen er over gaan nadenken.. dan moeten ze het ook snappen en dat doen ze vaak nog niet als ze wel het versje kunnen opzeggen.. 1-2-3-
Ons kleintje: ik probeer er inderdaad ook spelenderwijs mee om te gaan. Hij hoeft van mij geen rijtjes op te dreunen Het kan inderdaad dat hij nu meer bezig is met het ontwikkelen van andere dingen. Fijn dat je dat zo benoemd, zo kan ik er even anders naar kijken. En inderdaad zijn wij als ouders even flink geschrokken toen wij hoorden dat hij een oog afwijking heeft van +7. We hadden het ook niet heel erg in de gaten, in ieder geval niet in deze mate. Bij de laatste ogentest met bril kwam hij er nog niet goed doorheen en bleek hij nog steeds voor maar 30% te zien. Ja dan word je best even onzeker. Gelukkig zien we nu wel verbetering. Dank je voor je reactie. Cygnet: ik denk dat het meer het versje was dat hij kon opzeggen. Dank allemaal voor de reacties. Ik laat het los!
M telt ook nog niet. Hij kan het wel, want af en toe hoor ik het hem goed zeggen, maar meestal zegt hij de cijfers in een willekeurige volgorde. Als Beau er zo onzeker van wordt zou ik het tellen even achterwege laten. Of dmv spelletjes. Weet niet hoe je het nu deed? Maar als hij ziet hoeveel over blijft op tafel, dan zou je dat als spelletje kunnen doen. Spelletjes waarbij een dobbelsteen nodig is, helpt ook wel. Tel je uiteraard maar tot 6 ipv tot 10. Wat wij geregeld doen is verstoppertje spelen en dan: 12345678910 wie niet weg is, is gezien. Zo ben je op een spelende manier bezig zonder er de nadruk op te leggen. M zegt de volgorde dan meestal fout, maar als ik aan de beurt bent, hoort hij wel hoe het moet. Zo pikken ze het dan uiteindelijk ook op.
Loslaten,Je kind wordt hier alleen maar heel onzeker over.Ik zou het ook niet leuk vinden als iets even niet zo goed lukt en ik moet het iedere keer weer opnieuw doen.
Ik zou het ook loslaten, en niet meer vragen of hij het dreuntje opzegt. Hier ' kunnen' ze tot ver tellen ( vanaf 30 moeten wij de dertig/veertig enz zeggen, maar de rest doen ze zelf) maar de laatste weken is dat ' rijmpje' helemaal niet interessant, en lijkt het alsof ze het niet ' kunnen'. Maar dan zijn ze veel meer bezig met bewust tellen/ herkennen van aantallen/ logische verbanden enz. Mijn zoon heeft dat nu ineens met puzzelen. Hij was altijd dol op puzzelen, en nu is ie na 3 min er klaar mee. Echt een fase denk ik.