Zwanger en verlaten

Je bent er zo slecht aan toe dat je opgenomen bent op een afdeling, je hebt geen stabiele relatie. Ik zou mezelf serieus afvragen als ik in jouw positie zat wat ik het kindje kan bieden. Je kan op dit moment niet eens de zorg voor je andere 2 kids bieden die nog jong zijn. Ik ben zelf gescheiden en inmiddels weer samenwonend en nog een kindje maar geen haar op mijn hoofd die na 3 maanden al zou samenwonen en gelijk voor nog een kindje gaan. Mijn kids leerde mijn partner pas kennen na 9 maanden daten. Pas na 2,5 jaar gingen we samenwonen en nog eens 2 jaar later een kindje. Ik vind dat je als eerste een verantwoordelijkheid hebt naar de kindjes die al geboren zijn. Kan je daar goed voor zorgen dan kan je je pas afvragen of je als alleenstaande ook nog voor een baby kan zorgen. Sterkte!

 

Meis, wat heb jij een hoop over je heen gehad de afgelopen periode. Goed dat je je rust neemt en met jezelf aan de slag bent.

Als iemand die, niet eenzelfde situatie, maar wel dezelfde keuze gekregen heeft van mijn toenmalig partner, zou ik zeggen: kies voor jezelf.

Maar overweeg wel, je hebt al 2 kindjes, die hebben jou ook nodig. Dus welke keuze je ook maakt, zorg dat je de juiste hulp krijgt. Het gaat niet uit maken welke keuze je maakt, allebei de opties gaan heel erg zwaar zijn. Ga daarom nu al achter de benodigde hulp aan. Je hebt ook een soort thuis-opnames. Ik heb dit gehad tijdens de PPD na de geboorte van mijn zoon. Fantastisch, want ik kon gewoon bij mijn kind blijven, wat uiteindelijk voor de hechting echt beter is geweest. En bijkomend voordeel was dat ik in mijn eigen omgeving leerde hoe ik met dingen omging, dus die gewoontes vielen ook niet weg omdat de omgeving waar je ze leert ook niet weg viel,

Kijk wat er mogelijk is, maar kijk wel realistisch naar wat je nodig hebt, want je hebt immers al 2 kleintjes die jou ook nodig hebben.

 

Ik vraag me waarlijk af hoe stabiel je bent en waarom je zo snel zulke levensingrijpende beslissingen hebt gemaakt.

Daarnaast vraag ik me nu ook af of jij het kindje in je buik wel een stabiele toekomst kan bieden naast de zorg die je ook al hebt voor je andere 2 kids.

Ik zou alles eens goed overdenken of het allemaal nu wel slim is om te doen nu.
Succes en sterkte met alles

Ps, hoe kan tegelijk zeggen dat jij en je ex helaas uit elkaar gingen, waarna je later zegt dat je door hem mishandeld werd.

 

Wat heb jij een heftige dingen meegemaakt en wat zit jij in een lastige situatie!
Wij kunnen de keuze niet voor je maken maar een voordeel is wel dat je nu in opname bent, en dus professionals om je heen hebt. Ga met hen praten, leg je zorgen om de komende baby neer, overweeg de voor- en nadelen.
Wat al eerder gezegd werd: ik denk wel dat je nu al je aandacht moet besteden aan beter worden, en aan de kindjes die je al hebt. Hoe cru het ook klinkt maar die kindjes gaan nu voor alles.

 

Je bent zwanger, dus voor mij zou er geen keus zijn. Ik snap alleen niet dat je binnen no time vrijwillig bent opgenomen? De wachtlijsten zijn overal ontzettend lang en jij kon gelijk terecht? Waar zijn je andere kinderen nu? Ik zou op een rustig moment nog eens in gesprek gaan en kijken wat jullie relatie nog te bieden heeft.

 

Oef wat een situatie. Als je samen een kind krijgt een een financieel huishouden wil runnen dan is het toch wel een must dat je op voorhand op de hoogte bent van dingen die daar een negatieve invloed op hebben. Naïef om te denken dat dat allemaal wel losloopt.

Maar goed je bent nu zwanger en bent opgenomen in de ggz. In Nederland/ België ben je baas in eigen buik. Jij mag dus kiezen.
Alleen zorg vooral dat je dit als positief keerpunt ziet om wat van je leven te maken met je kinderen. Als de man in kwestie geen actieve bijdrage wil leveren aan het leven van zijn kind kan je hem daar niet toe dwingen. Wel is hij financieel mede verantwoordelijk.

 

Ik vraag mij oprecht af of je wel kunt zorgen voor het kindje in je buik en de kinderen die je al hebt. Om op dit moment met de lange wachtlijsten opgenomen te worden betekent dat er sprake is van een spoedopname... Dat is geen positief teken.

Waar was je met je hoofd toen je dacht na slechts 3 maanden relatie, ik ga aan kinderen beginnen. Hoe goed ken je elkaar na zo'n korte tijd. Het voelde goed, tja klaarblijkelijk niet goed genoeg want hij heeft de benen genomen en vraagt om een abortus!

En dan schrijf je dat je niet helemaal eerlijk was over je financiële situatie. Lijkt mij, dat wanneer je besluit om een gezin te stichten het een goed idee is om open en eerlijk te zijn over je financiën. Dat je (ex-)vriend hier geen trek in heeft snap ik helemaal. Wat mij nogmaals brengt tot het punt van hoe goed ken je elkaar na zo'n korte tijd. Jullie gingen na 2 maanden al samen wonen en je schrijft dat hij jou eruit gezet heeft. Waar zijn je kinderen?

Het is goed dat je aan jezelf werkt onder begeleiding van professionals. De eerste stap heb je gemaakt. En wat betreft het kindje in je buik, daar kan ik je enkel over adviseren om er goed over na te denken en hulp te vragen.