Hi dames, ik heb 4 miskramen gehad. Voor mijn jongens 2 en nu in januari (8 weken, maar kwam uit op 5/6 weken) en 9.2 weken met een curettage nadat ik ontzettend veel bloedverlies had door misoprostol. nu is onderstaand van deze cyclus: 20/5 cd 16: positieve ovulatietest 29/05 8dpo: licht positieve test, enorm turen 30/05 9dpo: zichtbaar positieve test 30/05 10dpo: oplopende test 31/05: 11 dpo: oplopende test, cb 1-2 weken 04/06: 14 dpo: nod, testen duidelijk positief 05/06 15 dpo: clearblue digital 2-3 weken ik heb 18 juni de eerste echo op precies 6 weken volgens eigen berekening. Het enige wat deze keer anders is is het gebruik van utrogestan. Dit heeft de gynaecoloog voorgeschreven. Ik probeer het los te laten, maar met m’n ptss hoofd overdenk ik alles en wordt alles een doemscenario. Ik ga er al vanuit dat er op de echo óf niets te zien is óf dat het weer niet goed zit. Deze angst laat me maar niet los. Genieten zit er niet meer in… Toch wil ik graag vragen hoe jullie dit doorgekomen zijn tot de eerste echo na (herhaalde) miskramen? Wanneer was jullie eerste echo? en voor de dames die utrogestan gebruikt hebben, was dit de oplossing? Helaas is onze kans op miskramen enorm gestegen en de kans dat wij überhaupt een kindje krijgen 80-90%… de kans dat dit weer een miskraam wordt heeft de fertiliteitsarts geschat op 30-35%.
Wat snap ik jouw angst goed! De eerste weken tot aan de echo sta je zo onder spanning in de hoop dat alles goed zit. Zelf heb ik ook herhaalde miskramen gehad en wat bij mij hielp was zoveel mogelijk afleiding zoeken en leuke dingen doen. Ik had mijn eerste echo met 5.4 weken, maar had daarvoor al wel 2 keer bloedgeprikt voor HCG waarde. Hoe vervelend het ook klinkt, je hebt zelf geen enkele invloed op het verloop de komende weken. Maar het is zo moeilijk en er zit niet anders op dan te wachten en proberen vertrouwen te hebben. Wellicht mag jij ook alvast bloedprikken voor HCG?
Mijn menstruatiecyclus was ontzettend onregelmatig. Soms werd ik 7 of 8 dagen na ovulatie ongesteld, soms al na 4 dagen. Mijn gevoel was dat ik zo niet zwanger kon worden. Ook een keer een positieve test gehad nadat ik al vanaf 4 dagen na ovulatie een het bloeden was. Zoals verwacht bleef dit niet zitten. Eindelijk na een jaar mocht ik naar de fertiliteitsarts en na onderzoeken mocht ik enkele dagen na ovulatie beginnen met progesteron (utrogestan). De eerste cyclus was het raak en ik ben vandaag precies 20 weken zwanger. Mij klachten leken enorm op een progesterontekort en dat bleek dus inderdaad de oorzaak. Ik kan niet beloven dat het voor jou hetzelfde gaat zijn maar hier dus een succesverhaal.
Wat ontzettend spannend voor je. En heel herkenbaar. Hier begon de paniek altijd bij een positieve test na alle miskramen en ellende. Wat mij geruststelde is dat ik bij mijn 2 goede zwangerschappen een duidelijke oploop in de testen zag. Bij mijn tweede kindje vroeg het ziekenhuis ook om bloed te laten prikken (hcg en progesteron). De uitslagen waren goed dus dat gaf hoop. Daarbij had ik een indicatie voor een zeer vroege echo (5 weken). Alleen al de bevestiging dat het in m’n baarmoeder zat was voor mij waardevol. Ik had een hele fijne vk waar ik in het begin wekelijks of 2-wekelijks een echo mocht laten maken. Het voelde bij mij wel meteen goed bij de 2 goede zwangerschappen, maar dat vond ik dan weer eng om op te vertrouwen. Ik moest het echt zien op een echo. Ook omdat ik veel minder klachten had bij m’n tweede. Heel veel succes met de komende weken. Het doet echt iets met je, herhaalde miskramen. Zorgeloos afwachten zat er voor mij niet in. Ik wilde wel graag blij zijn met de zwangerschap omdat ik geen voorschot wilde nemen op mijn verdriet. Ik bedacht elke dag: vandaag ben ik in elk geval zwanger en wat er morgen komt, zien we morgen weer. Ik probeerde daar wel bewust bij stil te staan. Ik duim voor een mooie zwangerschap voor je.