Hallo allemaal, ik weet dat ik de zoveelste onzekere zwangere ben maar ik kan op het moment wel wat positieve bevestiging gebruiken! Na een lange weg voor de 4e keer zwanger en nog nooit zijn we zo ver gekomen: een goede echo bij 9 weken en 6 dagen, alles erop en eraan en we mochten van de gynaecoloog nu toch echt gaan genieten. Maar sindsdien ben ik onzekerder dan ooit... vlak na de echo voelde ik nog de vertrouwde steekjes in mijn baarmoeder, even een dag heel intens zelfs, en daarna was het opeens stil! Nu ben ik 11 weken en een dag en heb ik ze al zeker een week niet gevoeld. Het voelt heel leeg in mijn buik, ik kan mijn baarmoeder ook nog niet voelen. En nu sinds een dag of drie mijn borsten ook nog eens aanmerkelijk minder gevoelig zijn (vooral de tepels) en veel soepeler aanvoelen, ben ik helemaal bang dat het mis is... Misselijkheid is er nog wel, werd vanochtend weer kokhalzend wakker. Dinsdag heb ik de volgende echo. De ellende is dat ik op het moment in het buitenland zit voor werk en dus nu ook niet kan bellen voor een extra echo. Ik kom vrijdagavond pas terug, dus zal toch echt moeten zien te overleven maar dat valt niet mee... de overtuiging dat het kindje niet meer leeft heeft zich in mijn hoofd genesteld en het lukt me niet meer om dat los te laten. Wie herkent dit??? Ik hoop dat ervaringen van anderen me een beetje gerust kunnen stellen!
Het is super normaal dat symptomen afnemen met dit termijn. Bovendien zeggen kwaaltjes echt niets. Bij mijn zoontje heb ik nergens last van gehad! Ik snap je onzekerheid heel erg goed. Maar probeer echt vast te houden aan de goede echo's: de kans dat het nu nog mis gaat is zó klein!
@Nina Sanders dank je! Ja, dat is ook zo en rationeel weet ik het ook wel... maar zo werkt het dan kennelijk toch niet helemaal Ik kom vrijdag pas laat terug, dus dan zou het via de spoed moeten (ben bij de gyn). Daar wil ik natuurlijk geen misbruik van maken. Maar als ik zaterdag nog zo gestresst ben moet ik misschien toch maar even bellen...
Ik herken het wel, na 3 miskramen en een kindje verloren met 16 weken duurde de geruststelling na een echo nooit lang. Ik heb wekelijks bij de vk gezeten om het hartje te luisteren. Pas toen ik hem ging voelen, kreeg ik ook wat meer rust. Ik ben ook onder behandeling bij de gyn maar heb met de verloskundige hier de afspraak dat als ik me zorgen maak, ik naar het hartje mag komen luisteren. Misschien is dat voor jou ook mogelijk? Geeft echt veel rust! Voor nu veel sterkte, probeer een beetje te genieten in het buitenland.Verandering van symptomen zegt helemaal niks, die gaan nu eenmaal op en af. Maar als je je zorgen maakt ga je overal op letten he..Dus gewoon bellen hoor als je terug bent! Stress tijdens de zwangerschap is ook niet goed.
Ik zou zaterdag gewoon even bellen voor je gemoedsrust. Kan je partner hier nog wat in betekenen? Beetje voor afleiding zorgen? Maar dan weten ze in ieder geval dat je je zorgen maakt en ben jij je verhaal even kwijt, dat helpt mij altijd wel. En dan dinsdag de echo. Ik kan je ook wel vertellen dat het heel normaal is dat symptomen rond dit termijn af kunnen nemen/verdwijnen, maar ik snap dat dat de zorgen niet wegneemt. Overigens is hartje luisteren nu nog niet zo’n goed idee, mijn vk deed dat vanaf 12 weken en dan is de kans ook nog dat dat niet lukt. Heb ik met mijn derde gehad, toen heb ik ook een week in de stress gezeten (vk had zelf geen echo-apparatuur) dat raad ik jou op dit moment nou niet aan
Het verhaal hier kwijt kunnen is in ieder geval ook al heel fijn! En inderdaad, op papier kan alles qua klachten... maar het is zo raar als je niet meer voelt dat er iets gebeurt in je buik. Wat dat betreft zijn verhalen van ervaringsdeskundigen mij nu alles waard, dus kom maar op!
Heel herkenbaar. Ik had hier enorm last van want ik voelde echt niets, nada. Geen steekjes, geen gevoelige borsten.. uiteindelijk op de 12 weken echo was het mannetje actief aan het bewegen. Nu ben ik niet meer zo bang.
Om het sokje nog even netjes af te breien: we hebben vandaag een echo gehad (bij 11+6) en alles was helemaal goed! Afgelopen weekend kwamen de gevoelige borsten ook alweer wat terug, dus het gaat ook gewoon echt op en af met de kwaaltjes. Hopelijk durf ik nu wat meer te vertrouwen dat het goed gaat (voor zolang het duurt dan, ik ken mezelf )!