Ik ben altijd heel luchtig, maar merk dat dit me (onbewust) wel steeds bezig houdt... Mijn dochter van net drie komt op verschillende momenten van de dag ineens 'geschrokken' naar me toe om te vragen wat er met de baby is... Als ik dan vraag waarom zegt ze dat de baby moet huilen omdat ze pijn aan dr knie heeft. Als ik vraag of ZIJ dat heeft zegt neeeejoh de baby, mijn zusje in je buik. Dit doet ze op een rustig moment als we samen een boekje lezen, tijdens het spelen en aan tafel. Ben 35 weken zwanger. En denk nu steeds shit, dalijk 'ziet' of voelt mn dochter dat er iets niet goed is bij de baby. Controle bij vk was overigens gewoon goed!
ik snap dat je dit een onbehaaglijk gevoel geeft. zou ik ook hebben! Ik zou zelf denk ik nog wat doorvragen bij mn dochter. Maar echt weten of het iets kloppends is kun je pas later achter komen
Oh nee hoor,dit deed mijn oppaskindje ook, zeggen dat de baby aan het gillen was in de buik. Kindje werd kerngezond geboren Kennelijk leefde het beeld van een baby heel erg, ze zien wel eens babies huilen of er wordt zelfs door ouders zelf opvoorbereid dat babies best veel kunnen huilen als ze geboren worden, omdat ze niet kunnen praten. Zolang er geen indicaties zijn niet druk om maken
Zou mij daar niet druk om maken. Schijnbaar is je dochter er nogal mee bezig, wat logisch is. Zou er ook niet te veel op ingaan.
Niet druk over maken, dat is heel normaal. Mijn oudste heeft het er nu ook over dat ze niet op mijn buik mag duwen omdat anders het baby'tje gaat huilen, of dat als ze hard roept, ze direct stil is en zegt: nu heeft het baby'tje zijn oren dichtgedaan he? Niet teveel aandacht aan geven, en zeker niet meer van maken dan het is.