In feite staat je relatie al onder druk. Jij weet niet of jij het wil houden of weg wilt halen en hij wilt gewoon een abortus. Denk er alsjeblieft ook met je hart over na en niet alleen met je hoofd! Als je het kindje weg haalt krijg je het niet terug en dat is misschien het meest gemene ding dat ik nu zeg... Ik denk (weet het niet zeker), dat de stap van 2 naar 3 kinderen niet heel groot is. Je ouders staan achter je en als alleenstaande moeder zal je ook wel de kosten toegereikt krijgen om dit kind later naar een kdv te brengen (al is het maar voor 2 dagen in de week). Je moet nu echt gaan kijken naar wat jij wilt en niet waar hij je tot "dwingt". Als jullie een latrelatie hebben ben jij straks toch 100% verantwoordelijk voor jullie kind. En nog iets anders, een relatie met een partner kan altijd stuk lopen, maar die met je kinderen niet. Als jij dit nu doet voor hem (bij zeggewijze dan) en een half jaar later lukt het niet meer tussen jullie. Dan is jullie kind weg, maar hij ook... Je zei zelf ook dat je nog een stille kinderwens had, wat is dan de reden geweest (behalve het financiële) dat deze nu weg is? Het is niet dat ik bot wil zijn, maar misschien denk je zo op een andere manier over je huidige situatie. Ik vind het namelijk erg rot dat jij nu voor deze keuze staat. Iets wat eigenlijk voor de meeste vrouwen een enorm gelukkige periode moet zijn.
Ik ben geen tegenstander voor abortus, maar doe dit echt alleen als je er zelf achter staat. Gelukkig heb ik zelf nooit voor zo'n keuze gestaan. Maar vriendin van mij wel. Haar partner en schoon familie hebben abortus afgedwongen bij haar. Omdat ze het niet aan zouden kunnen. ze heeft alleen maar spijt... Achteraf is haar partner bij haar weggegaan en heeft ie bij zijn nieuwe vriendin wel 2e. Elke dag spookt de gedachte door haar hoofd waarom heb ik het gedaan en waarom was mijn kleintje niet welkom. Ik had het zat alleen kunnen doen. Hopelijk vinden jullie een oplossing zodat je ook de rust voor jezelf terug kan vinden. Denk niet alleen aan je partner, maar ook vooral ook aan je eigen gevoel.
Ben ik weer! Gisteren en vanochtend goede gesprekken gehad met vriendlief! Uiteindelijk toch besloten om het af te breken.. 5kids lijkt ons gewoon teveel en kijkend naar de huidige situatie van ieder apart wonen en dat financiën ook straks en toekomst mee gaan spelen.. Kunnen wij het waarschijnlijk geen goede toekomst bieden! Daarnaast wil ik m'n ouders niet weer belasten en ze staan ook achter onze keuze! Tuurlijk zegt m'n moedergevoel en ook hoe de voorgeschiedenis was mbt m'n meidentweeling, dat ik het lastig ga krijgen en of het wel het juiste besluit is dat we nemen.. M'n vriend blijft bij z'n beslissing! Ik moet gewoon naar m'n verstand luisteren en die geeft aan dat ik het kind geen toekomst kan geven in deze situatie.. Hoe rot ik het ook vind.. Blijf het lastig vinden hoor!
@Lieke, ik hoop echt enorm dat je geen spijt gaat krijgen van je keuze! Ik wens je veel sterkte in dit proces. Je krijgt straks sowieso nog een week dat je moet nadenken van de abortuskliniek.
En helaas moet jij dus toegeven. Hoop met heel mijn hart dat je geen spijt gaat krijgen van de abortus. Neem aan dat je vriend zich nu wellicht laat steriliseren als hij voor 100% geen kinderen meer wil? Voor het geval dit nogmaals gebeurt? Veel sterkte!
Ik lees net dit topic en er moet me iets van het hart... Ik begrijp dat jullie in een heel moeilijke situatie zitten, en ik begrijp ook zeker alle gevoelens over deze onverwachte zwangerschap! Maar laat dit kindje alsjeblieft niet weghalen. Jullie beslissen over zijn of haar leven! Maar het kindje zelf heeft nog geen stem. Mijn hart breekt gewoon te lezen dat jullie dit kindje weg willen laten halen. Het is heel gek, maar ik kon dit topic niet wegklikken zonder dit gezegd te hebben. Hoeveel mensen zijn er niet die zeggen, ik of wij bepalen of het kindje blijft leven. Maar het gaat wel om een leven, een leven die kostbaar is, die niet zomaar ontstaat! Er zijn instanties die jullie kunnen helpen als het om geldkwesties gaat. Als jullie het niet willen of kunnen grootbrengen, waarom denken jullie dan niet aan adoptie? Het spijt me als ik hard over kom, ik bedoel dit juist met alle liefde voor dit kindje! Heel veel sterkte gewenst, want nogmaals ik begrijp de moeilijkheid in jullie situatie
1 vraag komt ook in mij op wat betreft financien. Jullie hebben nu vier kids en twee huizen, maar als je dit kindje houdt moet je gaan samenwonen. Dan hou je toch geld over van het andere huis?
Ik heb ook even niet gereageerd uit bescherming.. Ik kan soms nogal hard overkomen weet ik van mezelf... Ik heb het beste met je voor, maar ook ik zou dit nooit beslist hebben. Vooral omdat je zoveel moeite hebt moeten doen voor je eerste kindjes.. Dit word je gegeven.. Een prachtig onschuldig wondertje... Kan daar niet over uit. Er zijn ook andere oplossingen inderdaad.
Ik vind het heftig dat je deze keuze maakt. En volgens mij zou je deze keuze niet maken als vriend het anders zou willen. Dus t komt niet uit jezelf. Ik vraag me daarom heel erg af wat de gevolgen voor jou zullen zijn. Denk na over de spijt en verdriet die je gaat voelen en die kan je relatie dan juist stuk maken. Ik weet zeker dat er een oplossing is en dat als kindje eenmaal geboren is je daar nooit spijt van zult hebben.
Denk er nog ever goed over na meid! volg je eigen hart niet dat van hem! je kent hem pas een jaar... en je kunt echt wel dat 3de kindje de liefde geven die het nodig heeft !
Ik vind het ook erg heftig, een abortus om financiën en gebrek aan oppas. Vind het ook heel wat van je partner om dit van je te vragen.
Zou je het kindje ook weghalen als je vriend er wel blij mee was? Zo nee, dan gaat het dus niet alleen om het financiële deel en oppas (dat laatste vind ik overigens afschuwelijk om dat als reden te geven, sorry). Ik wens je veel sterkte de komende tijd.
Lieve mama Ook al ben ik nog heel erg klein, toch wil ik je wat vertellen Heel stilletjes ben ik geweven, in het onzichtbare ben ik gemaakt Ik ben een wonder, een kostbaar mens vanaf het begin af aan Ik wil groeien in je buik, het veilige geborgen plekje bestemd voor mij Ik wil zo graag je echt ontmoeten mama dan kun je zien hoe lief ik ben Ik ben nog zo klein, maar toch wil ik graag spreken Niemand die me anders hoort, hoe kan ik dan laten weten wat ik ervan vind Lieve mama, ik hoop dat mijn kleine handjes later in jouw handen mogen liggen Dat ik met mijn voetjes mag gaan trappelen zo hard als ik wil Ik wil dat je mij bewondert, koestert, beschermt en liefhebt Ik hou van je mama, hou je ook van mij? Dag, je kleine wondertje Lieve TS, Ik hoop met mijn hele hart dat je van de abortus afziet, ik weet dat het kindje er ook zo over zou denken. Maar die kan zich nog niet uiten. Het zou fijn zijn als je nog eens van je laat horen. Veel sterkte gewenst!
Waarom geen adoptie? Waarom denken mensen meteen aan abortus? Ik begrijp dat niet goed. Ik zou het iniedergeval nooit kunnen (abortus). Zou mijn hele leven spijt hebben. Een vriendin van mij heeft 3 kinderen (waaronder een tweeling) en is ongepland zwanger van de 4e (van een andere vader als haar eerste 3 kinderen). De relatie is over vanwege dat zij het kind houdt en de vader abortus wil. Straks is ze alleenstaande moeder van 4 kinderen en ze werkt niet (bijstand). Zij kan het echt niet over haar hart verkrijgen om abortus te doen ook al heeft ze geen partner en geen geld.
Nou, niet alleen hormonen hoor meid, het is toch ook superverdrietig zoiets... Ik reageer bijna nooit op andere topics, omdat ik niet persé mijn mening wil geven of vanwege dat er wel eens respectloos wordt gereageerd dus blijf ik er liever ver van, maar hier kon ik niet zwijgen... Ik hoop vooral, TS, dat je onze berichten ter harte neemt. Je ontneemt niet alleen de kans op een leven voor je kleine, maar ook moet je niet vergeten wat voor gevolgen dit voor jezelf heeft. De lichamelijke en psychische kanten ervan, ik hoop dat je je dit ook realiseert. Vaak weten mensen niet eens hoe een abortus te werk gaat... denk dat als iedereen dit zou weten, er heel wat mensen terugkrabbelen. Over hoe je vriend reageert zal ik niet veel zeggen, maar verantwoordelijk kan ik het niet noemen...
Ik zou ook adoptie overwegen, er zijn genoeg mensen die überhaupt geen kinderen kunnen krijgen. Zat ik ook aan te denken inderdaad. Waarom kunnen jullie niet samen wonen? Willen jullie dat überhaupt ooit? Hij was toch al gesteriliseerd?