Paar keer een topic geopend over minder goed slapen op de dag, reflux klachten en mijn eigen onzekerheden over mama in opleiding zijn Afgelopen maandag zaten we bij de kinderarts, ik kon maar moeilijk loslaten of mijn moppie wel of geen pijn had van de reflux. Kinderarts heeft de regel geen medicatie voor te schrijven als de baby goed drinkt, aankomt en geen bloed spuugt. Hij bood mij aan om samen met moppie een paar dagen ter observatie te blijven. Tijdens deze dagen is besloten haar 6 keer per dag 120 ml met 4 scheppen te geven in plaats van 5 flessen van 150 ml met 5 scheppen. Kreeg een dagprogramma voor de rust en regelmaat en haar bedje in het ziekenhuis stond iets schuin. Tijdens deze dagen sliep ze sneller in en heeft elk slaapje goed gedaan en heeft vele stukken minder hard gehuild. Zo fijn te zien dat ze op de dag wel goed kan slapen, rustiger was en met wat voeding en boer technieken ook iets minder last had van haar reflux. Nachten slaapt ze gelukkig al sinds een week of anderhalf goed door. Nou komen we gister weer thuis en het eerste slaapje liep al niet lekker, slaapje na de fles van 20:00 en 23:00 niet meer gehoord en dus goed gegaan. Vanochtend heeft ze de fles om 7:30 gehad en heeft af en aan gemopperd en gehuild. Niet om te klagen hoor maar wat kan het zijn dat ze het in het ziekenhuis zo goed deed? Kan het zo zijn dat toen we in het ziekenhuis waren en ik even aan het lunchen was en ze moest huilen, dat de verpleegsters haar wat langer dan ik zou doen hebben laten huilen. Is het dan echt zo dat een baby van vandaag 8 weken meer rust krijgt als je toestaat wat langer te huilen? Kan me er nog steeds niet in vinden eigenlijk....
Sinds afgelopen woensdag drinkt ze Friso Pepti omdat de kinderarts het vermoeden heeft dat ze KMA heeft. Indikken raadt hij af omdat moppie in het verleden ooit eens Friso tegen krampjes en spugen heeft gekregen en daar heftig op reageerde qua ontlasting. Haar ontlasting werd een kauwgom achtige substantie. Het toevoegen van wat extra water heeft toen ook geen baat gehad.
Hoi, Fijn dat jullie weer thuis zijn en dat het zo te lezen veel beter gaat. Mijn dochter heeft geen reflux maar ik reageer op je huilen vraag. Ik laat mn dochter ook huilen maar ligt eraan hoe ze huilt. Als ze jammert weet ik dat ik haar ff moet laten en ze valt dan ook binnen 10 minuten in slaap. Als ze boos huilt loop ik ff terug en pak haar op. Ik klop dan zachtjes op de rug want soms zit er nog een boertje dwars. Zodra ze stopt met huilen leg ik haar terug. Mijn dochter slaapt ook in een slaapzak en deken en daardoor slaapt ze veel.beter. Hoe dan ook het is gewoon moeilijk om ze te horen huilen en niet te weten waarom ze dat doen. Ik ben van het proberen. Zo ben ik dus erachter gekomen dat ze beter slaapt in haar slaapzak en dat ik haar soms moet laten huilen om in slaap te vallen. Veel succes en niet twijfelen aan jezelf.
Lees hier topics over wel of niet laten huilen etc. Als mijn kleine meid moppert/jengelt dan laat ik haar, op het moment dat ze gaat huilen dan kijk ik het even 5 min aan, huilt ze dan nog ga ik naar boven om haar haar speentje, aaitje of kusje te geven om vervolgens weer weg te gaan. Vandaag heb ik dit al een paar keer gedaan, twijfelde even of ze misschien een boertje moest laten of een vieze luier had. Beiden niet zo en heb haar weer terug gelegd. Vraag me af...als aaitje etc even niet helpt en ze blijft huilen dan haal ik haar er even uit om haar te troosten maar wil haar dan daarna wel weer terug leggen in bed. Wil graag even die rust en regelmaat erin krijgen. Heb nl ook het gevoel dat er in de huiskamer teveel prikkels zijn...of klinkt dit stom?
moppie wordt ingebakerd vanwege wapperende armpjes etc. Zodra ik moet gaan afbouwen wil ik haar ook in een slaapzak laten slapen.
Kan het zo zijn dat je in het ziekenhuis een bepaalde rust over je had? Omdat je wist dat er specialisten bij waren of omdat je hulp had of wat voor reden dan ook? Kindjes reageren heel sterk op de kleinste dingen. Kan zijn dat ik er helemaal naast zit hoor, ken je natuurlijk niet maar omdat het thuis weer 'mis' ging dacht ik daaraan. Het is ook gewoon allemaal moeilijk en kan me voorstellen dat dat ook zijn uitwerking heeft op jou.
Ik zit ook hier aan te denken. Ik wilde in het begin ook rust en regelmaat erin krijgen. Vond het erg moeilijk als ukkie huilde. Ze had Veel last van krampjes, ontlasting ed. Nu is dit allemaal verbeterd gelukkig. Nu is mijn insteek; ze gaat naar bed als ze moe is. Lukt het haar niet om te slapen houdt ik haar lekker bij me en proberen we het volgende slaapje weer in bed. Ze slaapt nu alle slaapjes in bed. Lastig allemaal he?
Rust en regelmaat 'erin krijgen' werkt niet altijd. Daar moet je in groeien, en je kind moet dat regelmaat aangeven. Jij kan rust bieden, maar waarom moet dat per se op haar kamer zijn? Misschien wil ze bij je in de buurt zijn, bijv. haar in de kinderwagenbak in de huiskamer laten slapen (kinderwagenbak verhogen bij het hoofdeinde), dat werkte voor onze dochter. Persoonlijk geloof ik niet in laten huilen bij die kleintjes, jammeren of jengelen is iets anders, maar als ze echt huilen doen ze dat omdat ze iets nodig hebben. Misschien vindt ze het, met haar reflux, juist heel fijn om gedragen te worden overdag. Je moet er toch niet aan denken dat ze huilt omdat ze pijn heeft en dat je dat hebt laten gaan.. In het ziekenhuis is het een totaal andere omgeving en het is normaal dat je kind dan anders/rustiger is. Mijn dochter was de eerste 5 dagen ook zo rustig op de materniteit (ze sliep wel bij mij), dat wij de eerste week thuis echt moesten wennen.
Denk zeker wel dat dat mee speelt hoor. Allemaal specialisten om me heen dus je voelt je iets gesterkt. Probeer de rust en regelmaat voor haar en mezelf te hanteren niet zozeer omdat het perse zo moet maar voor een bepaalde rust. De eerste 4 weken wilde en heeft ze nl alleen maat op mij geslapen. Heb haar om 7:30 de eerste fles gegeven, eerst lekker verschonen, flesje gegeven, boeren en lekker samen knuffelen. Rond 8 uur het eerste gaatje en rollen met haar ogen en heb haar toen in bed gelegd. Om 10:30 werd ze een beetje wakker en toen weer hetzelfde. Ben erg zoekende naar een goede middenweg maar voel me daar soms een slechte moeder door. Voel me soms twijfelachtig dat ik haar en mezelf wat regelmaat wil bieden maar niet steeds bij me wil dragen. Sorry maar ik wil soms ook wel even mijn handen vrij hebben. Ga na haar toe als ze huilt, troost haar dan ook. Laat haar zien en voelen dat ik er ben en altijd voor haar zal zijn.
. Ik voel dat je je post goed bedoeld maar de zin:je moet er toch niet aan denken dat ze huilt omdat ze pijn heeft en dat je dat hebt laten gaan raakt me. Als ze huilt troost ik haar absoluut maar ga haar niet gelijk uit haar bedje halen om haar dan bij me te nemen en het een volgend slaapje weer te proberen. Ik kan me er niet geheel in vinden dat je pas echt goed voor je kindje bent als je het bij huilen uit het wiegje haalt en bij je houdt.
Dit dacht ik ook eigenlijk. Ik ben bijvoorbeeld rustiger als mijn vriend ook thuis is. Als ik alleen ben, lijkt het allemaal een stukje moeilijker. Heel maf... Maar over het huilen. Ons mannetje slaapt de ene keer in zonder ook maar een piepje. De andere keer moet hij echt even huilen voor hij in slaap valt. Dat is dan een hoog zeurend geluid, dat soms overgaat in een soort huilen waar echt wel kracht achter zit, in dat geval ga ik naar hem toe en troost ik hem in bedje, ik haal hem niet uit bed (hij ligt trouwens ingebakerd). Blijft het bij dat zeuren, dan ebt dat op een bepaald moment weg en is het stil. Ik weet dat hij soms moeite heeft om zich aan de slaap over te geven, dat heeft hij al vanaf het begin. We hebben hem dan ook vrij snel ook overdag op zijn eigen kamertje gelegd, met zo min mogelijk afleiding en prikkels. Hij slaapt dan het beste. Ik zou inderdaad ook kijken waar jouw moppie het beste slaapt, misschien is dat dus niet in de huiskamer waar te veel afleiding en onrust is. Maar let wel op dat je niet te veel door elkaar probeert, dat kan ook weer verwarrend zijn. Succes en sterkte.
Daarom wil ik het nu even bij haar eigen bedje en kamertje houden. Anders ga ik teveel door elkaar proberen en kan ik daardoor niet goed bepalen wat voor mijn dochter het beste werkt. Maar ga me bijna schuldig voelen dat ik haar niet de hele dag bij me draag.
Tja, dat is een keuze die je maakt. Hier ook reflux en KMA, en ik heb haar wel altijd bij mij genomen als ze huilde van de pijn. Neerliggen in bed deed pijn, dus ging ze in de draagdoek of lag ze gewoon op me in de zetel. Het resultaat was dat ik de eerste 3 maand nauwelijks iets deed in het huishouden, omdat ik steeds met haar in de weer was. Was dat de juiste keuze? Geen idee. Maar ik redeneerde ook zoals Nescio : no way dat ik haar alleen liet als ze pijn had. Het is voor iedereen zoeken, en je doet gewoon wat jou het beste lijkt.
Als ik haar in bed leg, huilt ze niet en als ze begint te huilen ga ik haar eerst proberen te troosten en niet gelijk uit bed halen. Is wat anders als ze krijst...
Blijf alert op reflux, het gaat namelijk heel vaak samen met KMA. Mijn zoon heeft ook kma en reflux. Ik ben ook steeds zoekende naar wat het beste werkt bij hem. Hij is nu 16 weken oud. Ik merk dat het slapen inbed, ingebakerd, het beste werkt. De ene keer gaat hij redelijk rustig liggen, praat ik een beetje tegen hem en dan slaapt hij in. Er zijn keren dat hij huilt. Hij krijst niet maar hij wil niet slapen. Dat zijn momenten waarop de voeding toch steeds omhoog komt. Dat irriteert en zorgt ervoor dat slapen niet lukt. Wie weet kun je daar eens op letten? Vaak is ongemak een oorzaak van het slechte slapen. Ze hebben dan niet waanzinnig veel pijn maar lekker is anders. Ik zou vasthouden aan je regelmaat en inbakeren. Hier werkt zachtjes praten het beste bij inslapen. Daarnaast zou ik heel goed gaan observeren wat er gebeurt in bed. Laat hem liggen en kijk hoe hij beweegt, daar kun je veel uit opmaken. In ieder geval of het refluxklachten zijn of iets anders. Hoe drinkt hij?
Mijn dochter krijgt op voorschrift van ka Friso Pepti omdat hij het idee heeft dat ze KMA heeft. Reflux heeft ze ook, voldoet aan alle kenmerken. Ze heeft inderdaad ongemak van de reflux want zie idd dat ze moe is, in slaap valt en kort daarna weer wakker wordt door slikken, gorgelen of voedsel wat weer naar boven komt. In het ziekenhuis heeft ze van maandagmiddag tot donderdagmiddag 13:00 elk slaapje gedaan, viel heel snel in slaap en heeft bijna niet gehuild. De reflux is daar niet spontaan verdwenen misschien dat haar bedje hier dan toch wat meer omhoog mag? Ligt nu een handdoek onder haar matras.
Het was niet de bedoeling om je te raken, het was meer een voorbeeld. Ik ben zelf van mening dat een kindje van 4 maanden niet alleen in een bedje zou moeten liggen huilen, maar als het is om in te slapen of alleen wat jengelen, is het natuurlijk een ander verhaal. En voor elk kind zou dit anders zijn. Ik zeg alleen dat ik, juist omdat er reflux speelt en nu een ziekenhuisopname is geweest en een vermoeden van KMA, ik extra voorzichtig zou zijn hiermee. Je kind heeft extra zorg nodig tot je precies weet wat er speelt. Maar dat is mijn redenering.
Probeer het eens met boeken onder het bed. Zo kan je hoger, en het is ook veel beter voor de rug van je dochter,
Ik zou het gewoon een beetje uitproberen. Ik herken de verschillende huiltjes wat beter nu. Zoals vanochtend: we waren al vroeg op pad om boodschappen te doen etc. Ze sliep even in de draagzak en ik legde haar toen we thuis waren op bed: resultaat was krijsen!! Echt niet normaal, alsof ze doodging. Dus ik haar 10 minuten laten liggen, af en toe even troosten. Maar het werd niet beter, dus haar meegenomen naar beneden. Zet haar in de wipstoel en krijg direct de mooiste glimlach die er is ze heeft 45 minuten gespeeld, daarna begon ze te jengelen, dus flesje gehad en weer op bed gelegd.. en ze slaapt nu al 2,5 uur. Dus ja.. ik heb geen gouden tips, maar gewoon proberen, proberen.. en probeer vooral een beetje te ontspannen, ze reageren wel erg op spanning. Ik merk dat als ik allerlei ritmes zie van anderen, ik wat onzeker kan worden. Hier is nog niet zo'n ritme, en is het wat meer van: we zien het wel Dat werkt voor nu het beste voor ons. Sterkte in ieder geval, die onzekerheid is ook echt een rotgevoel.