Ik wil graag even m'n ei kwijt en jullie advies.... Afgelopen week hebben het KDV, en vanavond mijn moeder me een beetje onzeker gemaakt over het huilgedrag van ons dochtertje. Ons dochtertje is nu 5,5 maand oud. Zodra ze haar oogjes opendeed na haar geboorte, dachten wij gelijk: zo, dit is een karaktertje! Het is een ontzettend lief en vrolijk, maar ook een fel en pittig meiske (geen ideeeeee van wie ze dat heeft !). Ze heeft heel duidelijk een eigen willetje; als ze het ergens niet mee eens is, kan ze ontzettend gaan gillen. Ze huilt op zich niet eens zo veel vinden wij, maar ALS ze huilt, dan is het drama ten top. Ze kan dan compleet over de rooie gaan, kokhalzen en al zo overstuur is ze dan. De laatste tijd is het vooral als ze naar bed moet, als we haar neerleggen. Dan begint het met mopperen en snikken, waarna crescendo. Zo gauw je haar oppakt, is het over. Zo heeft ze echt moeite met haar slaap vinden, hoe moe ze ook is. We leggen haar de laatste tijd weleens in een voedingskussen te slapen (uiteraard onder toezicht), dan slaapt ze bijna meteen. Vervolgens leggen we haar terug in haar eigen bedje. Wij dachten eigenlijk dat dit gedrag met haar karakter te maken heeft. We hadden ook al hele slaaprituelen ingevoerd. Ook laten we haar "gedoseerd" huilen in haar bedje, elke paar minuten er even naartoe en over haar hoofdje aaien om gerust te stellen. Maar niet praten, want dat vind ze te gezellig en dan wil ze helemaal niet meer slapen. Afgelopen week begon het dagverblijf over dit gehuil bij het slapen. Hoe wij dat dan thuis deden. Vandaag is Juul bij mijn ouders; begint mijn moeder er vanavond ook al over. Dat ze zo vreselijk heeft gehuild, ze gooit zichzelf dan ook heel krachtig naar achteren. Mijn moeder vroeg zich af of er toch niks met haar aan de hand zou zijn, of ze ergens pijn zou kunnen hebben... Dit laat me niet los. Hebben wij het mis dat haar gedrag door haar pittige persoontje komt? Heeft ze pijn? Ze is afgelopen week nog op het bureau geweest, alles was uitstekend. Ook de CB arts zei dat het een fel meisje is, en dat we waarschijnlijk vroeg moeten beginnen met grenzen aangeven. Ik maak me ineens zorgen om mijn kleine puppie. Zou er iets met haar nekje kunnen zijn? Iets anders kan ik niet verzinnen... Sorry voor mijn lange en onsamenhangende verhaal! Ik hoop dat iemand iets herkent.
Ikzelf zou me er niet zo druk over maken. Mijn dochter was precies zo als babietje. Uit het niets kon ze echt heel boos worden, ook gooide ze zich dan woest naar achteren. Toen ze voor het eerst ging wennen op het kdv belden ze me van te voren op om te zeggen dat ze haar naar bed zouden brengen. Op dat moment was er niets aan de hand. Ze voelde zich prima, wel wat moe. Nog geen twintig minuten later belde de leidster me op om te zeggen dat 'ze helemaal van d'r padje' (ik zal nooit meer deze uitdrukking vergeten ) was door het huilen, opeens had ze ook ruim achtendertig graden koorts. Toen ik kwam was de koorts weg. Ik denk nog steeds dat de koorts opkwam door haar gehuil. Houd het maar op temperament!
Wanneer ze alleen zo over de rooie gaat als ze moet slapen heeft ze waarschijnlijk geen pijn, hoor...dan zou ze het continue moeten hebben. Ze laat gewoon merken dat ze niet alleen in haar bedje gestopt wil worden. Ze heeft nu de leeftijd dat ze zich daar wat meer van bewust wordt. Ons meisje had het ook...soms halve avonden met haar op mijn buik op de bank, of ff mee in bed genomen. Nu is het over. Rustig blijven en je niet onzeker laten maken door anderen!!
wij hebben ook zont tempramentje hoor, ik herken het helemaal. Andere mensen schrikken bij ons ook wel eens hoe hard onze man kan gillen!! Vooral mijn vader zegt dan "jee dat is toch niet normaal zo" moet wel zeggen dat bij ons mannetje bij de 4 weken kiss syndroom ontdekt is. (scheef nekwerveltje). Daarom wilde hij ook nooit plat in het bedje en wel op het voedingskussen of in onze armen. Hij is hiervoor behandelt en nu scheeuwt hij nog wel eens maar niet meer zo vaak als eerst. Ik kreeg ook te horen van de manueel therapeur dat ze het karakter niet kon veranderen haha... omdat hij ook een pittig mannetje was. En wij herkennen dit ook helemaal niet van onszelf... maar ach.. laat hij later waarschijnlijk ook niet overzich heen lopen.. groetjes rensje
Het kan idd in het karaktertje van je meisje liggen, maar waar het mij aan doet denken is het Kiss-syndroom. dat had mijn zoontje ook, die huilde ook bij het neerleggen en tijdens het liggen. dat bleek dus pijnlijk te zijn doordat er iets vast zat in zijn nekje. Hij had hierbij ook scheefgroei van zijn schedeltje en een sterke voorkeurshouding, maar dat hoeft nietb altijd zo te zijn. Laat haar anders eens nakijken door een manueel therapeut. Als die niets vindt dan hoort het bij haar. Op deze site vind je meer info over Kiss en er staat ook een register op van manueel therapeuten gespecialiseerd in Kiss: www.kiss-kinderen.nl
Zooo herkenbaar! Mijn dochter is ook echt één en al temperament! Ze is echt wel lief maar als ze haar zin niet krijgt of als iets haar dwars zit zal iedereen het ook weten. Maar vooral met liggen was het een probleem. Toen het bij 5 maanden nog steeds niet over was ben ik gaan zoeken online en al snel kwam ik erachter dat ze Kiss/verborgen reflux. Liggen was dus gewoon pijnlijk voor haar. We zijn toen naar een osteopaat gegaan en ook bij haar zat het eerste werveltje bekneld. Na 4 behandelingen ging het stukken beter en het naar bed gaan is nu een leuke bezigheid geworden. Misschien is het dus verstandig om even op onderzoek uit te gaan...
Ik mag niet klagen als ik jou verhaal lees, maar even vragen bij de chiropractor zou geen overbodige luxe zijn. Hier niet echt problemen met het slapen, maar vooral met aankleden (en dan vooral over het hoofd). Er bleek een wervel oid een beetje scheef te zitten en met een paar keer chiropractor ging het prima. Ik heb op advies van mijn schoonzus zelf een afspraak gemaakt en heb er absoluut geen spijt van gehad. Baat het niet dat schaad het niet.