Nu had ik sowieso niet echt moeite om emoties te tonen, maar sinds ik moeder ben, ben ik echt een weekdier. De vlinderlounge hier hoef ik echt niet te gaan lezen, want zowat na de eerste zin jank ik al. Ik merk het tijdens mijn werk ook. Dingen grijpen me toch sneller aan! Herkenbaar? En al situaties meegemaakt waarin je dit van jezelf herkende?
Herkenbaar hoor, maar hier ging het wel over, denk toen de jongste een jaar of 4 was. Toen werd zij een weekdier (hooggevoelig )
Ik juist niet. Ik huil echt zelden om meer om verdrietige dingen. Maar wanneer ik mijn kinderen zie wanneer ze heel blij zijn of een voorstelling oid hebben op school, dan sta ik met tranen in mijn ogen. En gister toen twee moeders vertederd over mijn jongste praatten. Toen plofte mijn hart zowat! Want het is waar, hij is een pollewopje 😍
Moet ontzettend lachen om je titel. Maar ook hier een weekdier. Na de eerste zwangerschap is het helemaal niet meer goedgekomen en nu na (en tijdens) de tweede zwangerschap is het helemaal erg. Ben bang dat ik nooit meer naar de page reclame kan kijken
Heel herkenbaar, tijdens de zwangerschap nergens last van. Maar nu ik moeder ben.. hou op schei uit. Vooral voor tv fragmenten ben ik erg gevoelig. Mijn vriend die weet precies wanneer het zover is en zegt dan heel lief: je mag wel huilen hoor. Nou dan ga ik toch een potje zitten janken, waar ik dan ook weer erg om kan lachen. Ben benieuwd of dit zo blijft. Zal wel met de hormonen te maken hebben.
Oh ik ook. Ik moet echr moeite doen om m'n tranen binnen te houden bij zielige reclames over oude mensen op tv.
Haha ben blij te lezen dat ik niet de enige ben! Ik kan het van dingen heb die ik zie of meemaak, maar ook van liedjes. Ik hoorde net het nummer butterfly kissis en moest echt mn tranen in bedwang houden..
Heb ik idd ook. Voor de bevalling kon ik het altijd goed onder controle houden, maar na de bevalling kan ik overal om huilen en heb ik het niet meer onder controle.
Ik moet op de een of andere manier sinds mijn zwangerschap altijd janken bij het regent zonnestralen... Geen idee waarom
En ik heb niet eens een dochter haha. Maar voor elke ouder is dat liedje van toepassing denk ik. Vraag me af of het de hormonen zijn die je zo maken of de hele gebeurtenis van het ouder zijn opzich. Hormonen doen ook veel, maar na een tijdje zijn die wel weer redelijk gestabiliseerd lijkt me. Mamale, apart he dat je zoiets ineens kunt hebben bij bepaalde nummers
Jep, hier t zelfde. Van die spotjes van bv "save the children" met kindjes in hongersnood, vreselijk. En ik werk oa op de spoedeisende hulp, als ik daar ben en er komt intens babygehuil uit een kamertje dan kan ik daar echt niet meer tegen...
Ja verschrikkelijk. Ik jank wat af (serieus) sinds ik kinderen heb. Daarvoor was ik helemaal niet zo.