Hallo, Ik ben bijna 8 weken zwanger en voel me echt rot. Misselijk, overgeven, kokhalzen. Eten en drinken is moeilijk. Drink nu warme chocolademelk en Canada dry. Voor de rest blijft weinig binnen. Niets is ook lekker. Ben futloos, krijg niets gedaan en voel me niet bepaald gelukkig. Ik weet dat het binnen enkele weken mss beter gaat maar bij vorige zw duurde het tot 20 weken. Volgende week moet ik terug aan het werk. Heb geen idee hoe ik dat ga volhouden. Zwanger zijn is niets voor mij precies.
Deze zwangerschap ben ik 16 weken lang hele dagen misselijk geweest. Ik heb veel vaginale spataders (had ik voorheen echt nog nooit van gehoord!) aambeien en zelfs scheurtjes daaronder. Ik slik twee zakjes movicolon per dag. En magnesium ivm nachtelijke krampen in mijn benen. Mijn handen en voeten tintelen doordat zenuwen worden afgeknepen door inwendig vocht vasthouden. Mijn bloeddruk is de hele zwangerschap 80/40 geweest waardoor ik steeds het gevoel had flauw te vallen. Uiteindelijk na 30 weken viel ik ook regelmatig echt flauw, maar nu door het vena cava syndroom. Ik draag de kleine volledig naar voren, waardoor het lijkt alsof ik een skippiebal heb ingeslikt. Slaap al weken niet meer dan 3 uur achtereen. Ook snachts. Doordat ik alleen op mn zij kan liggen heb ik aan mijn linker schouder nu al een paar weken heel veel pijn, rechts begint nu ook. Aan mn vorige bevalling heb ik een baarmoeder verzakking overgehouden. Benieuwd of ik deze bevalling ongeschonden uit de strijd kom hahaha. Ik ben er wel klaar mee! 😂 En nu klaagmodus weer uit
Ooh heerlijk, net waar ik aan toe was! Alle bewegingen in mijn buik doen zeer. Best vervelend, want ik heb een enorm drukke baby in mijn buik! In het begin zijn de schopjes en duwtjes nog heel schattig, nu vind ik er geen bal meer aan. Ik ben zoooo klaar met het zwanger zijn.. Voel me dik, labiel en onaantrekkelijk. Ik wil bevallen!
Ik weet hoe je je voelt! Hier nu ruim 4 weken misselijk en er helemaal klaar mee.. voel me echt ellendig, heb al vanalles geprobeerd maar niets helpt kan niet wachten tot het voorbij is Sterkte! Desnoods ziekmelden op je werk?
Ik weet helemaal hoe je je voelt , TS De eerste 8 weken van mijn zwangerschap vond ik echt niets aan. Ik was ziek en voelde me depressief. Ik ging zelfs twijfelen of ik wel zwanger wilde zijn of dat het misschien beter was om een miskraam te krijgen.... Ik denk echt dat dit de hormonen waren die mij zowel geestelijk als lichamelijk aan het veranderen waren/zijn. Ik heb daar erg veel moeite mee (gehad). Sinds een paar dagen (sinds week 9 ongeveer) begin ik me een klein beetje beter te voelen. Ik ben iets meer 'wakker', ik ben nog steeds misselijk maar niet meer beroerd. Ik ben niet meer heel de dag verdrietig en depri. Vandaag had ik voor het eerst zin om iets te gaan doen. Dat gevoel was afwezig de afgelopen 1,5 maand. Ik hoop dat dit zo blijft zodat ik een beetje kan gaan genieten. Hoewel dat wel een erg grote stap hoop ik toch dat het gaat gebeuren, die roze wolk Ik hoop dat jij je ook snel beter zult voelen. Je bent niet alleen
Pfff, ik vond de hele zwangerschap k*t. Echt...heb geen enkel moment genoten van de zwangerschap. De mensen die standaard zeggen 'geniet ervan' kon ik wel slaan! Ja, men bedoelt het goed, maar zeggen dat je je rot/naar/misselijk voelt of dat je veel pijn hebt, dan is het antwoord: "ja hoort erbij he, je bent zwanger" JOH, echt?! Dus dáárom voel ik me dus zo 😒😠 Toen ik echt niet meer kon, heb ik me ziek gemeld. Dezelfde mensen die voor elke poep en een scheet thuis zitten zeiden: 'zwanger zijn is een gezonde ziekte hoor'. Een collega zei dit dus echt tegen me. Mijn antwoord: "en een verkoudheidje is helemaal geen ziekte dus waarom zou jij je dan ziek moeten melden?" Ik kon het niet meer voor me houden. Had ecbt geen geduld meer toen ik zwanger was 🙈
Pf nu 11 weken zwanger en voel mij misselijker dan ooit! Eerst was het gewoon 'niet lekker', de hele dag. En vandaag is het 'kotsmisselijk', de hele dag!! :x Slik al emesafene, maar dat doet volgens mij niets. En mijn huisarts beweert dat er niets sterkers is
Onze kleine is druk en heeft nu echt nog de ruimte om te doen en laten wat ze/hij wil in de buik. Plek zat dankzij de tweeling zwangerschap. Ze/Hij lag dwars, stuit, schuin etc maar is niet ingedaald. Geen idee hoe de baby nu ligt, maar het gaat alle kanten op en de buik beweegt alle kanten op met de pijn erbij....pfffff Ik ben er klaar voor dat de baby geboren wordt en ik mijn lichaam weer terug krijg... Wat fijn dat ik niet alleen ben hierin
Heel fijn om al deze reacties te lezen en te voelen dat ik niet alleen ben. Zwanger zijn is echt geen pretje. Ik hoop ook dat het binnen enkele weken beter is want dit depri-gevoel is niets voor mij.
Ik ben er ook helemaal klaar mee. Vanaf week zes al ziek, hyperemesis. En aan de emesafene en primperan (dus ja er is nog meer dan alleen emesafene). Nu ook een mega dikke buik die regelmatig hard is en misselijkheid die weer erger wordt. Stoor me er vooral aan dat mensen om me heen het gewoon niet begrijpen dat zwanger zijn voor mij verschrikkelijk is. Mijn schoonmoeder noemde het net nog 'sneu voor me'. Dan snap je het echt niet. Ik wil graag mijn leven en lijf weer terug, laat die bevalling maar komen (nu 37+2).!
Ik vind het idee van het creëren van nieuw leven prachtig en heb ook geen moment spijt van mijn dochter en dat ik opnieuw zwanger ben. Maar OMG, ik lijk hier wel niet voor gemaakt. Bij mijn eerste zwangerschap heftige bekkeninstabiliteit gehad + veel depressieve gevoelens en naderhand kon ik 6 weken niet plassen + een longembolie.. en o ja, de bevalling was ook een traumaatje waard. Dit keer tot deze week extreem misselijk geweest, gelukkig helpen de medicijnen wat. En nu heb ik bronchitis.. aargh. Gelukkig blijven de depressieve gedachten nog weg, al heb ik wel veel angsten. Maar goed, onthoud, dag voor dag, en het gaat weer over.. ik heb al wel erg vaak gezegd dat als alles achter de rug is ik dit NOOIT maar dan ook NOOIT meer ga doen. Sterkte allemaal!
Pfff ben er zo klaar mee. Al anderhalve week last van krampen en harde buiken. Kleine lijkt helemaal geen ingedaald maar ligt niet vast. Vanmorgen de slijmprop verloren en nu een rustige buik en drukke baby.... Van mij mag het beginnen.
Ik ken je gevoel maar al te goed! Als er nu iemand zegt tegen mij, in 'blijde' verwachting, dan kan ik die echt wel slaan hoor. Ik ben wel heel blij dat er een kindje komt, natuurlijk wel, maar wat er allemaal bij komt kijken van kwaaltjes... Ik heb nu al 4 weken last van obstipatie, lage rugpijn, geen eetlust, veel maagzuur en misselijkheid. Tot nu toe maar 3 keer moeten spugen, maar dat is al meer dan genoeg vind ik. Ik wou dat ik een oplossing vond voor die misselijkheid, maar niets lijkt te helpen. Heb ook al Primperan genomen, maar het helpt ook niet. Soms weet ik gewoon echt niet meer wat ik moet doen. Had voordien zoveel energie, had altijd wel iets om handen, maar nu ben ik futloos en heb in niets zin om te doen. Help! Hopelijk blijft het niet mijn hele zwangerschap. Waar is die knop om door te spoelen naar de 12-13 weken?
Ik krijg vanaf volgende week elke week een injectie met proluton.voor mn baarmoedermond en baarmoeder dat deze rustig blijft en ik geen cerclage hoef.misselijk, moe en voorzichtig met teveel doen. Hopen dat het goed blijft gaan. En ook niet meer onbezorgd uit eten. Jammer...
Heel herkenbaar. Ben echt super blij om een kindje te krijgen, maar... Het brandend maagzuur, de vermoeidheid, het slechte slapen, futloos zijn etc. had voor mij niet gehoeven. Ik bekijk per dag een beetje wat vandaag wel en niet haalbaar is, zo irritant dat dat moet:x. Succes en sterkte allemaal dames !
Oooh dat lijkt echt zoveel op waar ik tegenaan loop. Kan sinds week 13 iedereen wurgen die riep "zwanger zijn is zooooo heerlijk!" meermaals teruggeroepen "het gaat om t eindresultaat, het traject daarheen vind ik echt geen moer aan!". Nu al 17 weken meerdere keren per dag harde buiken want die kleine trapt snoeihard en verbouwd de boel. Het verbaasd me nog steeds dat de buitenkant van mn buik niet helemaal blauw uitgeslagen is want alles voelt helemaal beurs. Nog een paar weekjes volhouden. Het enige waar ik me zorgen om maak is de versie van morgen (standaard keiharde buik, placenta voor en voetligging) en of ik nog voldoende energie over heb om een bevalling door te komen, ik ben hondsmoe van die uitputtingsslagen.
Zwanger zijn is idd niet alleen maar leuk. Alle bijkomende dingen kunnen het erg zwaar maken. Hier ook vaak zat baalmomenten. Eerst te beroerd om wat te doen en nu ik weer energie en zin heb trekt mn bekken het niet meer Bij de 3e ook erg last van bekken gehad, bij de 2e vooral psychisch zwaar en bij de eerste vsn begin tot eind gespuugt.... En toch zou ik geen van de kindjes willen missen. Alleen stukken uit de zwangerschap
Jaa, even klagen. Precies wat ik nodig heb. Omdat wij nog niemand ingelicht hebben is nu eigenlijk alleen mijn vriend de Sjaak om mijn klaagzang aan te horen. *klaagmodus aan* Ik ben pas 7 weken zwanger en vind er tot nu toe echt geen moer aan. Ik ben verschrikkelijk onzeker, bang dat het niet goed gaat en heb daardoor echt wat depressieve gevoelens. Elke ochtend sta ik op met het gevoel dat ik wel kan janken. Verder baal ik echt van de vermoeidheid, en de ontzettend gore smaak die ik constant in mijn mond heb. Ik vreet me suf aan pepermuntjes, maar die komen me nu ook wel de neus uit. O ja en ik vind het stom dat ik nog 2,5 week moet wachten op de eerste echo. *klaagmodus uit* Verder ben ik wel blij hoor dat ik zwanger ben.