@ rian Dat gevoel van jou had ik ook toen ik net zwanger was. heb hier met m`n man over gepraat en we zijn samen kamertje e.d. uit gaan zoeken en vanaf toe nwerd het voor hem ook meer werkelijkheid en begon hij ook via m`n buik contact te maken met de baby. je leest soms ook wel verhalen dat de mannen thuis komen en dan de baby begroeten door tegen je buik te praten enz.. nou dat hoeft voor mij helemaal niet. Maar gewoon op de bank of in bed ff `n hand op me buik of ff spelen. Erg leuk. Wij voelen gewoon ook veel met ons lichaam gebueren en die mannen voelen dat niet.. die zien op gegeven moment wel je buik groeien en bewegen en dan pas word het voor hun wat duidelijker wat er aan de hand is.. En na de 20 weken echo! haha zo leuk Komt helemaal goed volgens mij. Ben nog wel onzeker maar krijg er wel veel mer vertrouwen in! Liefss
herkenbaar, dat denk ik soms ook. Maar aan de andere kant, jullie hebben straks een klein wondertje samen....Dat kan de band ook heel erg versterken..
oh dames, wat herkenbaar, ik maak me over werkelijk alles zorgen. Begin nu al weer spontaan te huilen, of ik het wel allemaal kan, hoe het moet met de hond. Ik kan uren huilen en piekeren, en praat er dan wel over met mijn man, en die stelt me dan ook wel gerust, maar ergens geloof ik hem dan niet. Het klinkt heel stom
hee, wat herkenbaar zeg! mijn vriend maakt zich ook nergens zorgen over en reageert steeds met "het komt wel goed" maar ik kan me overal druk over maken. hadden we laatst een verjaardag, maak ik me zorgen over hoe dat dan moet als de kleine er is. kun je dan nooit meer samen spontaan ergens langs. altijd een oppas regelen? pfff dat kan me af en toe wel benauwen. en ook; kan ik het wel aan, die gebroken nachten. ik ben vast tegen niemand meer leuk zelfs niet tegen de baby.. dat denk ik dan.
hoe kan het toch dat we ons zo onzeker voelen? Waar komt dat gevoel vandaan? ik wil eigenlijk wel dat stopt.
hey Volgens mij hoort dat er gewoon bij.. Je hoort het zoveel van a.s. moeders die onzeker zijn, en van moeders die bevallen zijn.. Hoor ik dat het zo weer weg is als je kleintje er is. Dan kun je echt gaan genieten! Ik krijg nu ik overtijd loop wel meer rust.. Heel gek haha Hoop dat het snel over is bij je! Liefss
Nee, niet herkenbaar! Wij zijn al ons halve leven samen en zien enorm uit naar ons wondertje dat ons leven en onze relatie zal gaan verrijken!
tuurlijk wij zien er ook ernorm naar uit tot we ons wondertje in onze armen mogen sluiten! maar dat neemt niet weg dat je ook wel onzeker kunt zijn..
on·ze·ker bn, bw; -der, -st 1 in twijfel 2 onvast: ~ lopen 3 niet vaststaand: het is nog ~ of 4 wisselvallig: een ~e toekomst Nee, ik ben dus niet onzeker! Ik zie juist heel erg uit naar de veranderingen die komen gaan, dat kan toch ook?!
DIt is echt herkenbaar, ik voelde me al een slechte moeder in spe! Ik maak me ook zorgen of ik het allemaal wel aankan, moeder worden. En of ik m'n aandacht nog wel goed kan verdelen. Veel vfan de zorg komt toch neer op de moeder. Het is inderdaad een sprong in het duister, je weet niet wat je kan verwachten, hoe het zal zijn en dat geeft veel onzekerheid. Alles over me heen laten komen, ben ik ook erg slecht in, wil altijd overal controle op houden, en dat gaat nu juist net even helemaal niet.
Ik had zelf ook al een onzeker topic geopend, maar zie dat er hier nog 1 is. Gelukkig maar dan ben ik dus niet de enige die overal aan twijfelt en zich continu afvraagt of het allemaal wel goed gaat komen. Kan ik het wel aan? Wil ik dit wel echt? Is onze relatie sterk genoeg? Ben ik wel een goede moeder? Enz enz enz enz enz.........! Pffff