Heel herkenbaar de opmerkingen. Mijn buurvrouw is twee weken korter zwanger en heeft nog nauwelijks een buik. Ik ben inmiddels 11 kilo rijker en het meeste zit op mijn buik. Het schijnt erg grappig te zijn om ons onderling te vergelijken . Zowel voor mij als de buuf niet leuk. Ik ben echt onwijs trots op mijn buik en verberg deze ook absoluut niet, maar het irriteert me wel de opmerkingen.
Lekker laten gaan die opmerkingen Ik kreeg ze mn vorige zwangerschap ook, maar zeggen mensen dat niet altijd? Puur om maar wat te zeggen te hebben? Ik heb ze me in ieder geval absoluut niet persoonlijk aangetrokken. Zo worden ze ook niet bedoeld volgens mij.
ook ik heb juist het tegenovergestelde. ben apetrots op mijn buik,steek hem ook mooi nar voren. en dan vragen mensen hoe ver ik ben,reageren ze zo van,oh,je hebt maar een klein buikje,zou je niet zeggen dat je al 30 weken bent. groeit de kleine wel goed zeggen ze dan ook nog:x.. daar gaat mijn trots,en wordt je even onzeker gemaakt zeg. de kleine groeit super,en ik lig mooi op schema zegt de verloskundige,niks op aan te merken zei ze ook. mensen moeten altijd een mening klaar hebben schijnbaar,en ze weten het ook altijd beter zeg....jeetje,niet leuk hoor. geniet jij maar lekker van je buik meid,doe ik ook,en ik denk dat we de buik zelfs nog even gaan missen als die kleine straks eruit is... fijne zwangerschap.
O,ja herkenbaar! Vooral bij m'n vorige zwangerschap was het erg. Op m'n werk kreeg ik iedere dag te horen dat ik 'zo goed groeide' (en of ze daarmee nou je buik mee bedoelen is niet altijd duidelijk ) Met gevolg dat ik aan het einde van de week me als een olifant voelde.... Nu zeggen de meesten juist dat ze het wel mee vinden vallen wat betreft de grootte van m'n buik. Maar m'n buurvrouw die vond hem weer enorm zei ze... en ik was meteen geiirriteerd merkte ik . Ik dacht... ja hoor, daar gaaaaaan we weer! (trauma'tje denk ik?...) Maar wat al eerder is gezegd, mensen roepen vaak maar wat, zonder erbij na te denken. Ik pas iig altijd erg op wat ik zeg tegen een zwangere...
bij mij werd bij 30weken zelfs gevraagd of het er geen 3waren kon er wel om lachen. en heel vaak de vraag of het er maar 1 was. dat ik zelf standaard al begon met: het is er maar 1 hoor. nu beginnen de vragen ook weer al, heb nu al een behoorlijke buik, maar aan de andere kant denk ik: laat me er lekker mee pronken, ik ben er trots op dat er een mensje in mijn buik groeit
Ik laat iedereen lekker kletsen. De ene dag krijg ik te horen dat ik flink aan het groeien ben en de andere dag krijg ik te horen dat ik een bescheiden buikje heb. Daar is dus geen touw aan vast te knopen. Iedereen heeft zijn eigen mening en ervaring. En ik vind dat ik gewoon een hele mooi buik heb en dat is het belangrijkste En echte stomme opmerkingen krijgen er gewoon 1 terug Heb al een hele reeks op voorraad hahaha.
sunshine1976; Ik laat iedereen lekker kletsen. De ene dag krijg ik te horen dat ik flink aan het groeien ben en de andere dag krijg ik te horen dat ik een bescheiden buikje heb. Daar is dus geen touw aan vast te knopen. Helemaal mee eens Hier precies hetzelfde. Op mijn werk zeiden ze de ene dag: Jeetje, nou, je bescheiden buikje is nu echt niet bescheiden meer hoor.' Op andere dagen vonden ze m'n buik 'wel weer meevallen'... Mijn zwager kan het niet nalaten om charmante opmerkingen als 'Jezus, wat een pens' te maken terwijl mijn zus -zijn vrouw dus- tijdens haar zwangerschappen echt veel zwaarder droeg dan ik. Zelfs mijn moeder zegt de ene keer 'tonnetje rond' en de andere keer 'meid, wat heb je toch een prachtig buikje'. Mensen kunnen knap stom lullen wat dat betreft. Ik werd er ook wel onzeker van soms, maar doe het tegenwoordig af als suf geouwehoer dat het ene oor in, en het andere er weer uitgaat Waar ik me wel wat moeilijker voor af kan sluiten is het gestaar van wildvreemde mensen op straat. Als (hoog)zwangere vrouw ben je echt een bezienswaardigheid! Sommige mensen kijken echt naar je alsof ze nog nooit een zwangere vrouw gezien hebben. Daar krijg ik wel een ongemakkelijk gevoel bij en ik erger me er ook aan. Afgelopen week viel slingerde een vent van een jaar of vijftig bijna de bosjes in met zijn fiets omdat hij me bekeek alsof ik een alien was...nou ja Dat vind ik wel heel suf hoor.
ik heb dat ook gehad, ik liep in de supermarkt was toen 36weken. samen met mijn moeder en er waren mensen die zich echt omdraaien om naar me te kijken. ik vroeg nog aan mijn moeder of ik iets op mijn kleren had zitten of er heel stom uitzag
Ik kan er soms ook boos om worden als mensen mij aanstaren op straat. Kan er echt niet tegen! Ik kijk soms dan ook gemeen terug, pfff. Zwanger zijn is toch normaal!?!
Over het aanstaren van zwangeren...onbewust maakt een zwangere vrouw bij zowel vrouwen als mannen (vooral mannen) heel veel los...psychisch gezien! Klinkt gek maar is zo en vaak is men zich daar totaal niet van bewust! (en zou het nooit toegeven) Zo 'gewoon' en toch zo uniek en bijzonder dat er een heel mensje in een ander mens "verstopt" zit!! Ook ik ben nog steeds niet ana het idee gewend...terwijl ik dagelijks de bewegingen voel in m'n buik!! Maar het is zo: dat gestaar is irritant en zelfs bedreigend af en toe maar ook weer begrijpelijk vanuit dit oogpunt! wat betreft publiek bezit: ja een buik daar moet altijd wat van gezegd worden...(of aan gevoeld) en dat geldt (helaas) niet alleen voor de zwangere vrouw, maar voor veel vrouwen die ff wat meer wegen of aangekomen zijn, daar wordt altijd over geluld! Zwaar irritant en respectloos ook vind ik! het is nooit goed: of je bent te dik, of je bent te mager (eet je wel?) of je buik is al te groot voor de duur van de zwangerschap of je buik is te bescheiden...laat ze maar kletsen denk ik inmiddels! Nogmaals: gelukkig zijn mijn dierbaren wel positief en vinden het juist erg leuk om mij ook eens met dikke buik en wangetjes te zien ) Vooral manlief! en da's toch het belangrijkst...gewoon niet op reageren of met humor idd...