De titel zegt het eigenlijk al. Van nature ben ik heel onzeker. Vooral wat andere mensen betreft. Nogal snel denk ik dat een ander me wel een giganties iritant, onnozel etc. zal vinden. Nu probeer ik namelijk nieuwe vrienden te vinden/zoeken. Ben anderhalf jaar geleden mijn toen beste vriendin kwijt geraakt en ze heeft de rest van de groep ook tegen mij opgestookt. Word wel een beetje lastig wegens tijd, eigen bedrijf en kinderen enzo. Maar ben hier ook best goed in bezig. Wat dat betreft zijn tips natuurlijk altijd welkom. Goed advies kan ik altijd wel gebrruiken. Maar nu hoop ik dat ik niet de enigste ben die zo onzeker is. Want als je niet de enigste bent, word het een klein beetje makkelijker van Dus de vraag is. Ben jij ook erg onzeker? En welke dingen vind je dan het ergste? Alvast bedankt, Groetjes Janna
Hier nog een onzekere... Bij mij is op mijn 27e adhd vastgesteld. Daarvoor had ik bepaalde klachten waarvan ik en ook anderen dachten dat ze kwamen door lagere intelligentie, onhandigheid, onsociaal zijn. Ondanks dat ik nu weet waardoor het komt zit de onzekerheid heel diep geworteld. Ik heb nooit veel vrienden gehad. Vaak meiden die ruzie met hun vriendinnen hadden die dan tijdelijk naar mij kwamen. Of meiden die gepest werden. Ik had vaak snel ruzie maar was ook bang voor andere kinderen. Het is bij mij het ergst in gezelschap. Bang dat de dingen die ik zeg raar of dom zijn. En als mensen lachen als ik weer eens iets omstoot of niet kan vinden of als ik uitleg niet snap. Sommige mensen denken dat adhd gewoon een smoesje is.
Ik ben ook erg onzeker. Maar ik heb vorig jaar een assertiviteitstraining gevolgd en dat heeft me wel wat zekerder gemaakt. Het onzekere zal wel nooit weggaan maar het is wel wat minder.
Ik ben van nature extreeeeeem onzeker (perfectionist). Maar zulke vrienden, zonder eigen mening, ben je toch liever kwijt dan rijk? Heb je geen leuke buren? Leuke mama's op het schoolplein? Gewoon lekker brutaal zijn en op ze afstappen om een leuk praatje te maken. Als je begint met een complimentje over het kind van diegene dan heb je gelijk het ijs gebroken.
Hier ook onzeker en hier op m'n 28e ADD en HSP vastgesteld. Ik "durf" ook niet zomaar op iemand af te stappen. Vind mezelf ook veel te dik (bedoel als ik niet zwanger ben he lol) en denk dat iedereen me dan aanstaart en over me praat.
Interessant dit! En super stoer dat je je zo open durft te stellen en dit hier neer zet. Ik ben ook erg onzeker en ben de afgelopen jaren veel vrienden kwijtgeraakt. Heb nu 1 vriendin maar die heeft een andere levensstijl (egoistisch, veel feesten, drugs, alleen maar tindr dates, elke week een andere bedpartner) en is nu aan het reizen door Europa. Het kan soms heel erg eenzaam worden, vooral tijdens een zwangerschap. Ik lees met je mee!
Bedankt dames voor jullie reactie. Vind het eigenlijk grappig(?) dat veel reacties ook van mensen met een stoornis zijn die aan de mijne gelijk is. Ik ben namelijk een typische adhd er. Op mijn 21 compleet afgeknapt en in therapie gekomen. Word straks 38 en heb er redelijk mee leren omgaan. Het is bij mij het ergst in gezelschap. Bang dat de dingen die ik zeg raar of dom zijn. En als mensen lachen als ik weer eens iets omstoot of niet kan vinden of als ik uitleg niet snap. Sommige mensen denken dat adhd gewoon een smoesje is. Maar als ik dan dit vorige stukje bijv. lees dan breekt mijn hart bijna. Want dit is zooooo herkenbaar. Dan wens ik soms dat ik een soort ondertiteling zou hebben van wat mensen echt over me denken. Het is gewoon zo moeilijk met die onzekerheid. Maar bedankt voor wat jullie me adviseerden en vertellen. Dat ik niet alleen ben voelt als een grote steun. Veel liefs Janna