Wij met ons zoontje niet.. eigenlijk best een geheimzinnig gedoe haha Nu met de 2e hebben we het er nog niet over gehad, wat mij betreft zeggen we het gewoon.
Alleen mijn schoonmoeder weet dat we een zoontje krijgen, wilde we ook liever niet maar ze wilde perse mee naar de geslachtsecho en verder krijgt iedereen het pas te horen na de bevalling
Hier wel verteld. Bij de eerste waren we te trots gewoon en bij de tweede en derde was het aan de kamertjes wel te zien dus dan hadden anderen het ook wel geweten
Hier ook meteen verteld. Ik beleef er zelf geen plezier aan om het anderen te onthouden en vind het zo fijn om alles te kunnen delen met diegenen die dicht bij me staan. En juist ook leuk om hun reactie te zien. Als ze het te weten komen na de geboorte zal ik niet kunnen zien hoe ze reageren, en zullen ze zich meer bekommeren om de gezondheid denk ik, dus vond het leuk om het wel te vertellen.
Wij vertellen het ook niet. We willen gewoon dat het voor de rest een verassing is. En een klein geheimpje voor ons zelf houden. Er zijn wel bepaalde mensen die pushen om het per se te weten te komen. Maar die hebben we gewoon verteld dat het een baby wordt die gezond is En dat ze moeten wachten tot na de bevalling.
Hier wel. Was de voorwaarde van mijn man. Hij wilde alleen maar een geslachtsbepaling als hij er vervolgens open over kon praten. Hij had geen zin in geheimzinnig gedoe...
Hmm oke! Wij hebben het tot nu toe geheim gehouden, behalve voor ouders. Maar ik word ondertussen knettergek van het stiekeme gedoe.. Dus misschien gaan we het toch maar gewoon vertellen.
Wij hebben t ook gewoon verteld. Kan dat sowieso niet voor me houden en dan kon ik lekker met vriendinnen baby shoppen, het kamertje aan mensen laten zien enz.
Wij hebben geprobeerd om het geslacht geheim te houden .. Alleen vertelt aan ouders en schoonouders, maar aangezien schoonmoeder haar mond niet kon houden weet heel de familie aan mijn vriend zijn kant nu toch het geslacht. De naam willen ze nu ook graag weten maar dat blijft echt ons geheimpje Ik denk dat je gewoon moet doen waar jullie jezelf het prettigst bij voelen.. Ik vond het pushen van de omgeving om toch het geslacht te weten te komen erg vervelend.
Wij zeggen het niet en houden het ons geheimpje. We zeggen ook dat we het niet willen weten om zo het gevraag een beetje af te doen.
Wij hebben het bij de eerste direct verteld! Nog voordat we het ziekenhuis uit waren wist onze familie het geslacht. Nu bij de 2e willen we het weer weten en gaan we het ook weer vertellen. Deze keer vertellen we het nu niet direct maar 1dag later op mijn vader zijn verjaardag doormiddel van een taart met geslachts kleur binnenin. Ik beleef er geen pret aan om het voor me te houden. Ik merk ook dat mensen om ons heen meer mee konden leven en meedachten over vanalles en nogwat omdat ze wisten wat het was. Bij vriendinnen die het niet vertellen merk je toch minder betrokkenheid en minder cadeautjes.
Precies zo denk ik er ook over! En mijn man ook, dus wij hebben het verteld En ik vind het ook leuk om roze / blauw te shoppen met mijn moeder, zus en vriendinnen!
Wij hebben het gewoon verteld. Is niets geheimzinnigs aan voor ons idee. En dan konden we ook blauwe / jongenscadeautjes krijgen/kopen. Maar dat is ieder voor zich.
Wij hebben het gewoon verteld, bij beide zwangerschappen. Ik snap dat geheimzinnige gedoe niet en vind het juist leuk om alles te delen. Alleen de naam zeggen we pas na de geboorte.
Wij weten het geslacht zelf nu een paar weken. Ik ga het 1 vriendin as zaterdag vertellen als we gaan shoppen. De rest die dicht om ons heen staat, gaan we het waarschijnlijk zo rond de 30e week vertellen. Zo is het eerst ons geheimpje en tegen de tijd dat het kamertje klaar is kan ik het mensen wel gewoon laten zien.
Bij de vorige verteld na de 20 weken echo want toen wisten we het zelf ook, nooit geheimzinnig over gedaan want ik weet dat ik mijn mond toch niet kan houden! Nu weten we het al en wil mijn man het nog een paar weken geheim houden en ik heb het daar heeeeeel moeilijk mee!