Hoi allemaal, Ik heb een prachtige dochter. De eerste zwangerschap wilde ik absoluut niet weten wat het geslacht was. Klinkt misschien cliché, maar echt waar.. ik vind het een cadeautje op zich! Ik vond het ook een magisch moment om het niet te weten tot het eind. Pas na de bevalling maak ik voor het eerst echt kennis met mijn kindje. Ik had ook geen voorkeur. Mijn man is heel nieuwsgierig en wilde het wel graag weten. Hij respecteerde alleen mijn wens en vond het ook ‘wel wat hebben’. Nu met de 2e wil hij het weer graag weten. Hij geeft als reden dat hij er voor zijn gevoel nog meer naar toe leeft.. alsof het nog echter wordt. Ik heb dat gevoel totaal niet. Ik vind het echt fijn om het niet te weten. Wat vinden jullie? Wel/niet weten? Man vindt het ook goed als we het niet doen. Hij zegt: het moet wel echt goed voelen en je moet het niet alleen voor mij doen als je het echt niet wil. Ik weet het, het is persoonlijk. maar ik vind het ook zo sneu als ik het dan weer niet doe.. stom gezeur, I know maar ik kan maar geen keuze maken. Ook al duurt het nog even.. Ben gewoon benieuwd wat jullie zouden doen en waarom wel en waarom niet? Dankjewel alvast.
Wij wisten t 1e keer niet. Twijfelde deze keer erg. 17 wk pretecho gehad, niet gevraagd naar t geslacht maar.... Ik zag een piemeltje! Stiekem even voorbij komen haha. Toen besloten t met de 20 wk echo voor zeker te vragen. Eigenlijk vind ik dit ook wel heel leuk! We hebben de naam, dus hebben t al met zijn naam over hem. Ook mn zoontje is er meer mee bezig dan verwacht en dan is broertje makkelijker uitleggen ofzo. En t is practisch, maar daarvoor zou ik t niet persee willen weten. Maar nu met kleertjes van mn zoontje bewaren etc js t wel fijn
Wij willen het niet weten.. Ik heb beroepsmatig honderden kinderen ter wereld zien komen en heb altijd het gevoel gehad dat ouders die het geslacht niet wisten een soort extra blijdschap hadden Lijkt me heel bijzonder om mee te maken.. Merk wel dat ik het lastig vind om vast spullen te kopen, met name kleertjes.. Heb dus ook nog niets gekocht maar heb nog alle tijd.
Ik weet het ook niet en vind dat suuuuuperleuk. Echt een verrassing... Moet wel zeggen dat ik echt helemaal geen voorkeur heb ook, maar wat ben ik nieuwsgierig!
Wij wilden het wel graag weten bij voorgaande zwangerschappen. Om dezelfde reden die jouw man noemt. Het word dan echter, kan er beter naartoe leven. Het zal wel persoonlijk zijn.. Ieder zijn ding En daarnaast moet ik er niet aan denken om na mijn bevalling nog te gaan shoppen. Vind het fijn als de eerste maatjes al klaar liggen in de kast. En kamertje is dan al voorbereid op een meisje of jongetje. En daarnaast ben ik gewoon veel te nieuwsgierig. Bij deze 3e wel ff gedacht om het nu niet te willen weten tot het eind. Maar denk niet dat ik dat ga volhouden.
Bedankt voor jullie reacties. Het heeft allebei wat. Mocht ik wel besluiten om het geslacht te weten, wil ik er wel iets ‘bijzonders’ van maken. Niet zo tussen neus en lippen door even horen wat het wordt. Dan wil ik dat ze het op een briefje schrijven, dan geven we die af bij de bakker en maakt hij er een taart van. Dan bijv aansnijden met alleen mijn en zijn ouders. Er wel een bijzonder moment van maken. Nog niet zo makkelijke keuze. Ik ga voor meeste stemmen gelden
Tja, wij hadden hetzelfde dilemma, ik wilde niet, vriend wel. Bij de eerste is ie met mij meegegaan en wisten we het niet, bij de tweede ben ik met vriend meegegaan en wisten we het dus wel. Alleen wij overigens Zo hadden we het allebei ervaren hoe het zou zijn om het wel of niet te weten zeg maar. Echter vonden we het toch allebei leuker om het niet te weten, dus de 3e was weer een verrassing. En bij de 4e wisten we het weer wel en de omgeving ook, want de oudste 2 kinderen wilden zo graag een broertje dat ik ze alvast wilde laten wennen als het een zusje zou worden. Toen bleek dat ze kregen wat ze wensten . En ik vond het op zich wel weer leuk, dat het voor de kinderen ‘echter’ werd. Ik stem dan maar even voor wat wij uiteindelijk gedaan hebben en dat is wel.
Wij wisten het bij onze dochter Niet, mn man wilde het toen echt niet weten en dat vond ik prima. Nu wilde we het allebei wel weten, meer praktisch! Nu kan ik al veel kleertjes van mn dochtertje opruimen of verkopen en alles van te voren in huis halen. Ik vind het heel fijn om het nu te weten. Zo heb ik de kast van mn dochtertje afgelopen week ook gelijk uitgezocht en gekeken wat er weg mag !
Bij de oudste wisten enkel wij het, voor de rest niemand. De 2e pretecho laten doen met 14wk en iedereen ook verteld. Nu gaan we voor de verrassing, lijkt me zo bijzonder om het pas met de bevalling te weten! We zorgen enkele setjes basiskledij voor de eerste dagen en moest het dan een meisje zijn, dan gaan we wel even naar de winkel. Bij de jongste waren we op dag 5 ook al aan het shoppen dus maakt weinig verschil. Hoe groot ze zijn en hoe koud of warm het nu echt is, weet je ook pas op het moment zelf en kan je ook niet voorbereiden.
De 1e kwam voor ons enorm onverwachts, toen wilde ik/we het ook graag weten om het wat echter te maken. Nu wilde we het ook weer graag weten. Mijn redenen: - vind het leuker om het kamertje er op te kunnen maken - vind het leuker en makkelijker shoppen - wij zijn een ramp met namen verzinnen, dus fijn dat het nu dan enkel voor meisje hoeft - ik ben veeeeeeel te nieuwsgierig aangelegd om 40 weken te wachten
Ik heb "wel" gestemd om de reden dat je partner de vorige keer met jou mee ging in het neit weten, dus zou het zo leuk voor hem zijn als het dit keer andersom is. Zelf willen we het wel weer weten, net als bij mijn eerste zwangerschap. Er waren veel redenen voor, die bij deze zwangerschap nog steeds gelden: - Er is toch altijd iemand die het wel weet. Echoscopist, degene die de NIPT interpreteert (in ons geval bij deze zwangerschap)... Als zo'n professional, die het geen bal interesseert, het weet, dan wij ook! - Het is iets praktischer met shoppen. Zelfs al waren de meeste kleertjes en spullen in het begin gender-neutraal (bewuste keuze), toch is het fijn om in het achterhoofd te houden bij bepaalde beslissingen - Het voelde de vorige keer fijn en persoonlijk om meteen de naam in gebruik te nemen - De verrassing bij de geboorte was er niet minder om. Geslacht is maar zo'n klein onderdeeltje... Persoonlijkheid en uiterlijk zijn altijd een verrassing. Ik heb een geslachtsonthulling bij de geboorte ook edcht niet gemist!
Klinkt als ons verhaal. Ik wilde het beide keren niet weten. Mijn vriend wel. Bij de eerste gaf die aan het dan ook niet te willen weten en uiteindelijk vond ie dat ook echt leuk. Bij de 2e gaf ik hem de keus aangezien hij de eerste keer mijn keus had geaccepteerd. Hij heeft getwijfeld en bij de 20 weken echo werd het ons gevraagd, toen ik hem aankeek en zei nou wat gaan we doen zei die dat het ook weer een verrassing bleef. Ik heb dus de keus aan hem gelaten. Vond ik wel zo eerlijk
Wij wisten het met onze zoon wel. Man wilde het toen eigenlijk ook al niet weten, maar had mijn zin doorgedrukt Nu bij de tweede weten we het niet. En ik moet zeggen, ik vind het super spannend en leuk!
wij hebben het altijd wel willen weten, ik heb altijd een voorgevoel gehad en ben altijd heel zeker geweest van dat gevoel, voor mij is het altijd een extra bevestiging geweest, nog eens extra 4 maand wachten zou ik verschrikkelijk vinden haha, ik heb echt respect voor vrouwen die het wel kunnen hoor, maar zoals sommigen het hebben met "ik snap niet dat je het nu al wil weten " zo snap ik niet dat anderen zolang kunnen en willen wachten voor mij zou het geen verschil maken.... voor mij is het een cadeautje dat ik eerder mag uitpakken, wanneer je man je aanbied om over 4 maanden naar parijs te gaan of over 8 maanden op je echte verjaardag..... zou parijs op je verjaardag echt zoveel meer bijzonder wezen ? en daarbij denk ik altijd, je komt alleen te weten of het een jongen of meisje is, de echte verrassingen komen daarna pas wanneer het kind er al is, hoe ziet het neusje eruit ? de oogjes, haartjes of kaal ? lijkt hij/zij op papa of op mama ? wat voor karakter heeft hij/zij, wanneer zal hij/zij doorslapen, elke dag word een verrassing. ik wil niet bot overkomen, iedereen heeft zo zijn eigen ideeen erover en ik wil echt niemand voor het hoofd stoten en ik bedoel het ook echt niet verkeerd, en nogmaals ik vind het enorm knap dat vrouwen zo lang kunnen wachten, en als het voor hen net dat beetje extra geeft dan is dat alleen maar extra leuk.
Hier wisten wij het bij onze zoon niet en willen het nu weer niet weten. Dat moment dat hij op m'n buik lag en we compleet verwonderd waren, ik na een paar minuten vroeg; wat is het eigenlijk? M'n man kijken, een jongen! Dat moment was voor mij echt onvergetelijk.
Wij wisten het bij onze dochter met de 20 weken echo. Nu weten we het niet. Het werd bij onze dochter wel echter toen we het wisten.. vooral ook voor mijn man. Hij is er nu veel minder mee bezig als bij onze dochter. Hij is echter wel degene die het nu niet wilde weten. We vinden dit beide ook heel erg leuk. We zijn ook echt heel benieuwd naar het moment dat hij/zij op mijn buik ligt en we samen gaan kijken wat het is. Lijkt me zo'n mooi moment. ( zoals hierboven beschreven word ) Ook leuk dat familie denkt dat wij het wel weten, terwijl we het dus niet weten haha.
De eerste keer wisten we het allebei niet. Man wou het wel weten maar ging erin mee dat ik het niet wou weten. Tweede keer wist hij het wel, ik niet. Maar enkel omdat ik zeker was dat hij kon zwijgen. Voordeel: kon wel al tonen welke kleren hij eventueel moest halen de eerste dagen. Nadeel: bij elke opmerking dat hij gaf, begon ik me af te vragen of hij het geslacht nu wel verklapt had of hij me op een dwaalspoor bracht Achteraf gezien had ik op echo wel al het geslacht gezien, maar ik bleef ervan overtuigd dat het toch het ander geslacht werd. Was bij bevalling wel even slikken eerlijk gezegd. Maar ik zou het toch zo opnieuw doen!
Lastig. Ik vind het niet weten van het geslacht super leuk! Het horen van familie en vrienden wat zij denken, de bakerspraatjes en helderziende tantes die het ‘altijd goed voorspellen’. Hilarisch toch? Ik vind het fantaseren over beiden ook zo leuk. En daarbij komt er sowieso een iets moois aan, wat het ook is . Maar de vorige keer ging je man met jou mee, dus ik snap je dilemma. Misschien zou ik hem dan dit keer zijn zin geven. Maak je je zwangerschap ook op een andere manier mee. Is het nog een optie dat alleen hij het weet en verder niks zegt?
Bij de eerste zwangerschap was het voor ons een verrassing tot de geboorte. Bij de tweede zwangerschap wilden we het wel weten bij de 20 wekenecho. Wij hebben dus beide kanten meegemaakt en het heeft allebei wel iets. Bij de eerste dus een verrassingseffect en bij de tweede konden wij ons voorbereiden op de komst van ons zoontje en broertje. Ook de babykamer kon dus stoer en jongensachtig ingericht gaan worden in plaats van neutraal.