O jammer, ik krijg je bericht niet gequote, maar dan doe ik het zo. Wat je vriend betref:t je voelt het niet. Wat kost het je om hem te geloven op zijn woord? Waarom zou hij het anders zeggen als ie het niet meent? Als ie je niks vindt, was ie toch al weg? Zo zitten kerels ook wel weer in elkaar. Over dat 'of je zwanger bent', zo makkelijk kom je er niet vanaf! Welke 3 complimenten van een ander heb jij als laatste afgewimpeld? Te dik voor jezelf en je partner: heeft je partner dit tegen je gezegd? Daarnaast, super dat er een knop om is gegaan. Maar nu moet je eerlijk en concreet zijn voor jezelf: heb je een doel gesteld en is deze haalbaar? Schakel hier een buitenstaander voor in, want je bent sowieso te streng voor jezelf waarschijnlijk. En te streng wordt onrealistisch en dat betekent dat het afvallen niet gaat lukken. Niet goed genoeg: de uit huis plaatsing zegt eigenlijk alles al, je zat in een situatie die niet goed voor je was, met mensen die niet goed voor je waren. Ik snap dat zij (Ik heb het nu over je ouders) een negatieve impact op je hebben gehad en misschien ook wel altijd zullen hebben. Dit is niet goed te praten. Maar je bent nu een grote meid en het is tijd om in te zien dat negatieve mensen en meningen geen ruimte mogen hebben in jouw leven. Waarom geloof je die mensen eigenlijk wel en je vriend die zegt dat ie van je houdt niet? Waarom maak je die keuze? En klasgenoten, serieus, hoe vaak zie je die nog? (Even ervan uitgaande dat je een werkende volwassene bent). Het liefst zou ik zeggen: stop met nadenken en start met leven meid, maar ik snap ook dat dat makkelijk gezegd is. Trek je op aan de mensen die om je geven, al is t er maar 1 of 2. En negeer het negatieve om je heen. Die heb je niet nodig, je hebt al ruim voldoende negativiteit in jezelf!
Ja herkenbaar. Ik had gehoopt dat het minder zou worden als ik ouder werd, maar helaas. Ik ben er nu ook weer voor in therapie. Ik besef dat het altijd bij me zal horen, maar de laatste periode belemmerde het me zo in mn dagelijks functioneren en levensvreugde dat ik er echt aan wil werken om er beter mee om te gaan
ja je hebt eigenlijk gelijk, het is de angst die overheerst, straks laat hij me ook in de steek, en dan ben ik weer alleen. niet realistisch dat weet ik, maar op bepaalde momenten overheerst dat. ik moet mijn gedachten proberen te omdraaien alleen dat kost me zoveel moeite. ja goeie vraag waarom ik die mensen wel geloof, ik denk omdat dat komt omdat ik mezelf het niet waard vind. omdat ik mijn man een ander gun die niet zo negatief denkt, die soms zelfs verschrikkelijk irritant is vanwege haar eigen onzekerheid . Bedankt voor je lieve woorden. Ja inderdaad ik moet gaan leven, maar hoe doe je dat. haha ik bedoel tja, het klinkt zo makkelijk. is het dan ook zo makkelijk? kwa afvallen wil ik inderdaad ook iemand in gaan schakelen die met me mee denkt en kijkt. zodat ik inderdaad wel goed afval en niet straks alles er weer binnen no time aan heb of juist te veel afval en doordraaf.
mag ik vragen wat voor therapie jij doet? datzelfde had ik ook. als ik ouder word word het beter. maar ook bij mij begint het me te belemmeren, angsten en onzekerheid steken de kop op en krijg ik maar lastig weg. Wat me soms laat denken het bijltje er maar gewoon bij neer te gooien en te zeggen we zien wel hoe het loopt. Maar ik weet dat dat de weg niet gaat zijn.
De aanleiding voor de therapie was een burn out. Maar die burn out is niet veroorzaakt door 'gewoon te hard werken', maar door onzekerheid en perfectionisme. Daarnaast is er ook.een sociale angststoornis waar onzekerheid ook een groot aandeel in heeft. Beiden worden behandeld en daar word de onzekerheid in meegenomen.q Maar zou zeker gaan praten met de huisarts als het je belemmerd, die kan je weer doorverwijzen naar de poh en die weer naar een psych
Wow, dat is nogal wat! Wat denk je zelf dat je nog nodig hebt voor het 'laatste stukje' zoals je zelf omschrijft?
tja dat vinden andere kan mezelf er alleen niet zo in vinden. dat bedoel ik dus met dat ik mijn gedachten moet leren omzetten
Maar als je je vooral heel druk maakt om wat anderen van je vinden, dan is dit toch super! Sorry, ik had het vorige bericht nog bewerkt, maae ik stel 'm nog een keer: Wat denk je zelf dat je nog nodig hebt voor dat 'laatste stukje', zoals je het zelf omschrijft?
Je zegt in je eerste post dat je al heel veel hulp hebt gehad. Wat zeiden deze mensen dat je moest doeb met dit laatste stukje waar je nog mee worstelt. En kan je 3 positieve dingen noemen over jezelf waar je zelf achter staat? Haha veel vragen stel ik hè
die mensen zeiden dat ik dat los moest laten maar niet hoe dan. 3 positieve dingen.. mn haar ben ik best trots op en verder nee eigenlijk niet.
Dat zou je 3e huiswerk moeten zijn, om dat te bedenken (de 1e is bedanken voor complimenten, de 2e is aan iets beginnen zonder na te denken of je dat wel kan). Dingen die je bereikt hebt in je leven, hobby's waar je goed in bent, school dat je hebt afgemaakt, bepaalde keuzes in het leven die je hebt gemaakt je ogen, je armen, whatever. Ik weet zeker dat ze er zijn, alleen je hebt jezelf aangeleerd ze te negeren. Omdat je niet positief over jezelf zou mogen denken. Maar het tegenovergestelde is waar. En het voelt superleuk om iets aan jezelf leuk te vinden, om ergens trots op te zijn. Probeer het eens, wat heb je te verliezen?
Ik zie nu trouwens dat je 2 kinderen hebt Ben je daar niet trots op?? Die heb jij geproduceerd hè (er even van uitgaande dat er geen sprake is van adoptie of pleegzorg oid, maar dan kan ik nog wel een paar complimenten méér bedenken)
Ik vind de vragen die je stelt en adviezen die je geeft echt super!!! ik geloof echt dat ze hier iets aan kan hebben. Ik wil nog wat aan jouw advies toevoegen wat haar kan helpen. Kijk elke dag in de spiegel en zeg tegen jezelf iets motiverends (ik mag er zijn, ik zie er goed uit, ik ben aardig enz). En geef jezelf elke dag aan het eind van de de dag een compliment over iets van die dag. Kan van alles zijn. Als je dit lang genoeg doet ga je jezelf geloven / inzien dat het echt waar is.
Dank voor je compliment! Kijk @Spikkel19, zo simpel is het om een compliment te incasseren! En ook al zou ik het er niet mee eens zijn, ik steek m gewoon in mn zak!
ik ga het echt proberen al moet ik het fluisteren, ik wil er echt wat aan doen. anders raak ik alles kwijt...
Er is geen truc voor dat laatste stukje loslaten helaas, dat is juist de hele kunst. Ik heb daar ook echt mee geworsteld. Wat ik vooral lees is dat je te harde consequenties hangt aan als het niet lukt om zekerder over jezelf te zijn. Wat als je nu eens begint met accepteren dat je op dit moment onzeker bent? Accepteer en omarm je onzekerheid, laat het er zijn. Het mag er zijn, omdat het er nu eenmaal is. Vechten tegen iets wat er is kost bergen energie met als resultaat nog meer frustratie want waarom lukt het me niet om zelfverzekerd te zijn? Bovengenoemde tips zijn heel goed om te oefenen met kijken naar wat er al goed gaat. Herinner je aan de goede dingen, die zijn er! Je bent volmaakt. Zelfs met imperfecties. Als je dat weet te omarmen, is de puzzel compleet. Leg de druk niet te hoog en vul voor je vriend niet in wat beter voor hem is. Laat hem weten waar je mee worstelt en wat jij op dit moment van hem nodig hebt. Een knuffel? Een luisterend oor? Je bent veel te streng voor jezelf. Wat doet dat pijn om te lezen!! Als het niet lukt raak je alles kwijt, auw! Chantage met jezelf. Omarm je pijn eerst voordat je het kunt loslaten. Op dit moment is het zo, geef het aandacht en probeer kleine stapjes te zetten. Een coach of psycholoog kan je daarmee helpen en ondersteunen. ❤️