Ik snap je ook zeker!! Ik ben nu voor de derde keer zwanger. De eerste keer liep helaas niet goed af. Des te spannender vond ik het de tweede keer. Echt bij alles wat ik voelde of juist niet voelde zocht ik er wat achter pffff.... Hihihi! Het rare nu is, dat de zwangerschap (nu al) anders gaat dan bij Femke. Geen last van maagzuur maar wel onwijs moe. Zo zijn er nog wat kleine dingetjes. Daardoor ga ik me dan weer zorgen maken . Zo van: de vorige keer ging het zo, waarom gaat het nu dan anders Dit terwijl ik weet dat alle zwangerschappen anders kunnen gaan. En natuurlijk de weet en ervaring dat het mis kan gaan... Ik probeer er van te genieten, hoe pril het ook nog is . Last laatst ergens: Het is bijzonder om zwanger te worden, het is een wonder om zwanger te blijven. Vond het wel mooi .
Ja vooral omdat her zo snel gelukt is. Ik denk de hele tijd dit kan toch niet zo snel lukken... Bij de eerste duurde het een jaar.
Ja dat is een mooie tekst diertje ! Hier beide keren met 6 maanden best snel dus was ook niet zo zeer onzeker over een miskraam maar nu meer onzeker over of het goed blijft gaan je hoort zulke nare verhalen over kindjes die overlijden in de buik enz brrr ik word alweer benauwd als ik ee re veel aan denk.
Ik snap je zeker! Maar feit is dat het gewoon een kwestie van geluk of pech hebben is. 1 op de 100 zwangerschappen gaat nog in het 2e of 3e trimester mis. Hoe verder je komt, hoe kleiner de kans. En garanties krijg je helaas nooit. Het is gewoon een soort dobbelspelletje; bij sommige mensen gaat het 5x goed, niks aan de hand, en bij anderen gaat het 2x achter elkaar fout, zonder dat er een duidelijke reden voor is in sommige gevallen. Met eerlijk of rechtvaardig heeft het niets te maken, alleen met geluk hebben of pech hebben. Tijdens mijn eerste zwangerschap was dat een gedachte die ik niet kon handelen, ik wilde er controle over hebben. Nu kan ik dat beter loslaten. Het gaat zoals het gaat, en het enige wat je kan doen is goed voor jezelf en de baby zorgen, zodat je zelf in ieder geval alles goed hebt gedaan. Dan verklein je de kansen op problemen iets, en wat er dan ondanks dat nog kan gebeuren is uit jouw handen. En het is ook zonde om achteraf dan te denken; had ik er maar meer van genoten! Dat had ik bij mijn dochter wel. Dus nu dwing ik mezelf er niet teveel over na te denken, over wat er mis kan gaan. Ik mag van mezelf ook geen nare verhalen meer opzoeken op internet enzo.
Voor mij ook herkenbaar. Eerste zwangerschap heel onbevangen. Nu door verhalen lezen, televisie programma's (kleine baby's grote zorg) etc veel meer bewust van wat er allemaal kan gebeuren. Het is niet echt dat ik geen vertrouwen heb dat het niet goed zal gaan, maar ben er wel best onzeker over. Het speelt ook wel mee dat vorige keer met 34+4 plotseling mijn vliezen braken. Was er nog helemaal niet klaar voor en mee bezig, was nog gewoon aan het werk.