Ik begin toch steeds wanhopiger te worden en ook mijn lontje naar de kids toe wordt steeds korter. De eerste weken na zijn geboorte leek ons mannetje een voorbeeldig kind, maar vanaf een week of 3 begon het gehuil en vooral het spoken 's nachts. Hij zat toen niet lekker in zijn vel en achteraf had hij verborgen reflux. Daar heeft hij medicijnen voor gekregen en het leek iets beter te gaan, maar 's nachts bleef/blijft een drama. Hij gaat om half 8 naar bed is dan echt moe, maar moet echt boven met hem liggen om hem in slaap te krijgen en dan kan ik hem in bed leggen. Vervolgens wordt hij rond 22/23 uur wakker voor een voeding en leg hem dan weer slapend in bed. Dan wordt hij om een uur of 1 wakker en wil weer aan de borst net zolang totdat hij slaapt, want wakker in bed leggen wordt een krijspartij en de heleboel wakker. Uiteindelijk krijg ik hem dan slapend in bed en dan begint hij vanaf een uurtje of 3 echt te spoken, ligt dan bij ons, omdat ik dn de fut niet meer heb om weer uit bed te gaan, maar ook hier slaapt hij onrustig wordt tig keer wakker en wil dan alleen maar aan de borst sabbelen. Vanaf 5 uur is meneer klaar wakker en begint zijn dag. Om vervolgens als ik de kinderen naar school breng in slaap te vallen in de auto, maar daarna krijg ik hem zijn bed niet meer in, want dan is hij wakker geweest. eind van de ochtend is hij dan zo moe dat hij naar bed moet, maar niet zelf in slaap kan vallen, en ook dan is het tijd om de kinderen van school te halen. Hij heeft uiteindelijk nog wel een lang slaapje van een uur of 2 en meestal een uurtje, maar dat kost heel veel moeite en veel gehuil. Ik ben echt wanhopig aan het worden, want de nachten breken me op, jet gesabbeld kan ik niet van slapen en gaat zeer doen, maar een speen wil hij niet, heb meerdere merken geprobeerd. Ik wil hem eigenlijk niet laten huilen, maar eigenlijk gaat dit de laatste optie worden en is ook echt de optie van mijn man, want die vind dat ik te lief voor ons mannetje ben. Ik vind huilen gewoon niet moeten en ik wordt er zelf heel onrustig va. Ik lees hier wel verhalen van moeders die hun baby nooit laten huilen, maar hoe doen jullie dat in zo'n situatie. ik ben nu gewoon voor de andere kids ook geen leuke moeder en begin ook steeds meer de behoefte aan rust te krijgen, ik kan het nu allemaal even niet bolwerken,
Ik zou de 10 minuten regel gaan toe passen. Je laat hem niet huilen en gaat terug om te troosten en te laten weten dat je er bent. Wel moet je het kunnen, ik vond het ook lastig en heb het mijn man laten doen. Ghehe.. 3 dagen was het over.
Poeh wat moet dit zwaar zijn! Hij is nu 8 maanden toch? Hoe gaat het eten verder? Eet hij goed bijvoeding? Is de reflux echt helemaal onder controle? Ik ben ook helemaal niet van het laten huilen, zeker niet onder 1 jaar. Een baby huilt niet zonder reden, denk ik dan altijd.
Als ik werk krijgt hij fv 's avonds en dan laat hij hetzelfde patroon zien, want hij drinkt rustig een fles van 210 op om vervolgens na een half uur weer wakker te worden en bij mij verder te drinken als ik thuis kom. Bekijk bijlage 423928 zijn groeicurve is ook netjes groeit zijn lijntje. tandjes heeft hij al 4 van, wel is hij al weken verkouden, maar dit speelde al daavoor. reflux medicatie zijn we mee gestopt, maar maakt ook geen verschil wat onrust betreft. Als hij wakker is is het ook een vrolijk mannetje. Troosten kan ik alleen aan de borst, dus 10 minutenregel is hier dus echt huilen.
Heftig! En dat terwijl je nog 4(!) kindjes hebt! Snap dat je er even doorheen zit. Balen ook dat het speentje niet werkt! Ik neem aan dat je verschillende merken hebt geprobeerd? Heeft hij al iets van een knuffeltje/dekentje in bed? Mijn dochter heeft het daar altijd heel gezellig mee Moest ook gelijk aan honger denken. Hoe gaat het bijvoeden? Hoe ziet het eetschema per dag er ongeveer uit? Ik vind je zoontje best 'oud' om nog een avondfles rond 22.00 uur te krijgen!
5.00 uur bv 9.00 uur bv 12.00 broodje 13.00 bv 16.00 uur bv 18.30 aardappels en groente+ yoghurt 19.30 bv naar bed 22.00 bv en dan de nacht door bv Ik wil nu wel gaan beginnen om rond 9.30 uur fruit aan te gaan bieden. Moet wel zeggen ik ben pas met 6 maanden begonnen met bijvoeden en heb eerst de groenten gedaan ivm veel voorkomende allergie bouwen we het langzaam op. Hij moet nu wel gaan uitbreidden.
Pfoeh, heftig hoor. Ben niet echt een bv-deskundige, maar lijkt me erg veel/vaak! Drinkt hij overdag wel goed dan? Of is dan ook veel sabbelen? Je zou de bv van 09.00 uur kunnen vervangen door de fruithap indd.
Zulke nachten, zoveel wakker/huilen en geen honger, maar wel wekenlang verkouden: ik zou even een verwijzing KNO vragen.... want denk dat het de oortjes zijn. Sterkte, hier bij beide meiden gehad met ook zulke spooknachten. Samen slapen hielp hier in de tijd dat we nog wachtten op buisjes/amandelen knippen. Eenmaal behandeld, knapten ze snel op en ging het slapen wel goed
Rozemarijke en cygnet2: hebben van de week een paracetamol gegeven omdat we inderdaad dachten aan oorpijn, maar het maakte geen verschil. We zijn ook al weken aan het sprayen en gebruiken luuf onder zijn voetjes. Maar morgen moet ik voor mijn zoontje naar de ha en vraag of ze wel eventjes in de oren van hem willen kijken of maak even een extra afspraak. Hij zit wel regelmatig aan zijn oortjes, maar hij heeft eczeem in zijn oortjes en krabt daaraan, verder heeft hij geen symptomen van oorpijn wat ik bij mijn dochter wel duidelijk zag. Maar nogmaals ik ga het morgen even vragen.
Mijn nichtje had ook geen oorontstekingen, maar wel dus geirriteerde gehoorgangen, wat jij ook beschrijft. Leidde bij haar niet zozeer tot slaapproblemen, maar wel weer allerlei andere klachten. Behandeling KNO nodig geweest om ervan af te komen en een meisje te krijgen dat eindelijk goed in haar vel kwam... Bij jeuk zal paracetamol weinig doen idd, maar dan heb je dus wel echt iets nodig wat de jeuk wel de baas kan! Geen wonder dat ie zo slecht slaapt!
Ik lees mee.. Mijn dochter is net 10 maanden en ook een ramp 's nachts. Overdag laat ze geen tekenen van honger, pijn of andere alarmbellen zien. 's Nachts komt ze heel vaak nog, zo'n 3-4 keer. Ze slaapt nu ook bij mij in bed, omdat ik het gewoon niet meer trek iedere keer haar te moeten halen uit bedje. Als ze wakker wordt, leg ik haar gelijk aan de borst of krijgt ze water. Soms sabbelt ze twee minuten aan mijn borst en draait zich dan om om verder te slapen. Soms is het een boertje wat dwars zit. Haar laatste flesje krijgt ze om 19u. Tussen 07-08u is ze weer klaar wakker. Overdag krijgt ze voldoende bijvoeding, flesvoeding en soms nog wat borstvoeding. Ik wou dat er een magische oplossing was, waardoor ze gewoon lekker kan doorslapen. Ze (we) hebben de slaap 's nachts zo hard nodig. Ik heb haar een paar keer laten huilen, maar na ongeveer twee minuten is ze vreselijk overstuur en krijst ze alles bij elkaar. Dan neem ik haar gauw in mijn armen en beloof ik haar alle slapeloze nachten hihi. Ik wacht hier nu nog even mee tot ze 1 jaar wordt.
Rozemarijke: maar dat is niet de oorzaak van het probleem hoor heb ik het idee, ik heb net nog wel zitten denken, misschien is het wel overprikkeld zijn, ik probeer een bepaald ritme te houden voor ze, maar dat is gewoon heel moeilijk met een druk gezin, maar misschien dat hij daar ook sterk op reageerd en dat 's nachts verwerkt. Maar ik ga zo en zo morgen even contact opnemen met de ha om medische dingen uit te sluiten. Oortje houd ik overigens al goed vet, ben er al een keer mee naar de huisarts geweest en die geeft aan goed vet houden.
Maar goed vet houden helpt niet tegen de jeuk he? Verwijzing vragen. Echt doen hoor! Huisartsen weten hier veeeeeeeel te weinig van!!!
Dit komt me heel erg bekend voor. Onze zoon is nooit een geweldige slaper geweest, dus ook niet de eerste dagen als baby. De kraamweken heb ik als verschrikkelijk ervaren, echt verschrikkelijk! Ik geef ook bv en dat sabbelen aan de borst de hele nacht door komt me zo bekend voor. Mijn zoontje heeft tot 3 maanden geen speentje gepakt en viel alleen maar aan de borst in slaap. Gek werd ik ervan! Hij deed sowieso alleen maar hazenslaapjes van 30 minuten, maar zodra ik hem slapend weglegde voelde zijn mondje leeg aan en was het brullen. Met 3 maanden was de maat vol en ben ik gestopt met het aan de borst in slaap laten vallen. Ik ben hem toen in slaap gaan wiegen/lopen en dat heeft wat traantjes gekost want hij dook elke keer richting mijn borst op zoek naar zijn slaapassociatie. Gewoon doorzetten want je hebt hem vast, je laat hem niet in de steek of aan zijn lot over. Toen ben ik continu het speentje blijven aanbieden, ook overdag geoefend tijdens zijn wakkere tijd en opeens had ie het door! De avent speen was het. Maar dat in slaap wandelen trok mijn rug op een gegeven moment ook niet meer want kon soms wel een half uur duren en als ik ging zitten was het weer brullen. Toen ik dagelijks last begon te krijgen van mijn rug ben ik daarmee gekapt en ging ik hem zittend in slaap wiegen, daarna na een paar weken zittend zonder te wiegen. Alles stapsgewijs dus en zo'n 2 maanden geleden ben ik zo ver gekomen dat ik hem wakker in bed kan leggen maar dat ik er wel bij moet blijven tot hij in slaap valt. Wat een verademing!!! Wanneer hij spookt 's nachts sabbelt ie dus niet de hele nacht aan mijn borst, maar geef ik hem zijn speentje. Daardoor gaat het samen slapen ook veel beter, want ik kan slapen en er wordt niet aan mijn borst gesabbeld. Voeding is voeding en zuigen daar heeft hij zijn speentje voor. De nachten zijn hierdoor veeeeeeeel beter. Als hij wakker wordt hoef ik alleen een speentje te geven en hem even 5 minuutjes te aaien en kan ik weer mijn bed in. Hij hoeft niet uit zijn bedje. Ik zou je deze aanpak echt adviseren. Dat laten huilen en weg gaan vind ik helemaal niks en kan ik niet aan. Maar stap voor stap heb ik mijn ukje bepaalde gewoontes afgeleerd, zonder hem ooit het gevoel te hebben gegeven dat mama hem in de steek laat. Ik zou er echt iets aan gaan doen, want met zo'n groot gezin lijkt het me niet uit te houden en hoe groter ze worden, hoe moeilijker de weg die je moet afleggen. Heel veel sterkte en succes. Traantjes horen erbij, maar wees bij je kleine om hem te troosten!
Wat bij ons zowel bij de oudste als de jongste wel scheelt: niet meer in slaap laten drinken. Sowieso niet slapend op bed leggen. Ze vallen bij mama in slaap en als ze wakker worden is mama er 'ineens' niet meer. Logisch dat ze gedesoriënteerd raken en huilen. Ik voed nu altijd nog beneden vóór ik hem in zijn slaapzak stop en naar bed breng. In het begin bleef ik bij hem zitten. Met een hand in het ledikant tot hij sliep. Net wat hij het fijnste vond op dat moment. Soms aaide ik hem, soms vond hij het gewoon fijn om mijn hand vast te houden of met zijn wang op mijn hand te liggen. In het begin huilde hij wel, maar dan was ik (of mijn man) er wel bij. Op een gegeven moment afbouwen. Als je kindje bijna slaapt je hand al weghalen, maar zelf bij het bedje blijven zitten. Na een poosje je hand eerder weghalen en iets verder weg gaan zitten. Uiteindelijk kun je (meestal) wel weglopen terwijl je kindje nog wakker is. Het is wel een aanpak van de lange adem. In het begin was 'gewoon' in slaap voeden een stuk makkelijker. Dan was ik in 10 minuutjes / een kwartier weer beneden. Met deze aanpak kon het in het begin wel een half uur tot een uur duren. Vooral vervelend als er visite beneden zat en één van ons zo lang weg was. Daar werden we soms ook wel wat op aangekeken: "Laat toch gewoon huilen." Nee, dat is gezellig We hebben het op deze manier doorgezet en bij onze jongste heeft dat heel goed gewerkt. Bij de oudste was het een ander verhaal. Bij hem ging het naar bed brengen op deze manier uiteindelijk wel goed. Maar het wakker worden en huilen 's nachts bleef een terugkomend iets. Toen hij ruim een jaar was en wel nog elke nacht een keer of drie met hem in touw waren (en dan vaak toch wel minstens een half uur) hebben we toch die moeilijke stap genomen om hem te laten huilen. Eerst wel die trucjes geprobeerd van 'na 1 minuut terug, na 2 minuten terug, na 4 minuten terug enzovoorts'. Maar elke keer als we bij hem kwamen en weer weg gingen, raakte hij meer overstuur. Echt laten huilen was erg moeilijk voor alle partijen. Maar aangezien we op een gegeven moment alle drie (zoon ook) met wallen onder de ogen rondliepen, moesten we toch iets. En na een week merkten we al duidelijk verbetering en na twee weken was het over en sliep hij gewoon door en waren we allemaal van ons slaaptekort af. Maar ik zeg er wel bij: hij was toen al ouder dan een jaar en we hadden allerlei andere dingen al uitgesloten en geprobeerd. Ik zou dit zelf zeker niet vroeger dan een maand of 9-12 doen.
Hier had het huilen en de onrust ook te maken met eczeem. Pas na bezoek aan dermatoloog en allergoloog kwam er rust. Zoals Rozemarijke al zegt: vet houden haalt geen eczeem en jeukpijn weg, echt om verwijzing vragen!
Nu ik dit lees denk ik ook echt aan jeuk. Zoals ik in een ander topic had gelezen is jeuk soms nog erger dan pijn geen wonder dat hij niet goed slaapt. Ik zou ook echt om een verwijzing vragen.