Maken jullie je je ook snel ongerust over van alles en nog wat? Ik ben net zwanger van mijn eerste, en heb al een tijdje steeds wat zeurende pijn in mijn onderbuik. Dat schijnt er bij te horen, maar het kan ook duiden op een beginnende miskraam toch? Als je meer gaat lezen op internet, kom je ook wel eens verdrietige dingen tegen die je nu eigenlijk nu liever niet wilt lezen. Daarbij komt dat mijn vriend twee weken geleden zijn vader is verloren. Hij is blij met de zwangerschap hoor, maar zit tegelijk zo in de rouw, dat het voor hem erg moeilijk is om er ook voor mij te zijn. Hij doet zijn best, maar kan zich er nu niet zo instorten als ik dat doe. Dat vind ik best moeilijk, al begrijp ik het ook prima. Ik heb het mijn zusje verteld, dus met haar kan ik praten, maar ik mis buiten haar om wel een beetje steun zo nu en dan. Misschien dat ik me daardoor ook drukker maak dan werkelijk nodig is? En wanneer hebben jullie het verteld aan bijvoorbeeld jullie ouders? Gelukkig zijn jullie er! Ik hoop van jullie te horen!
hoi meissie wat rottig joh voor je. als jij het prettig vind zou ik het gewoon vertellen aan je ouders. ik ben zelf ook van plan om mijn ouders in te lichten zodra de positieve test er is. je man word vanzelf wel blij joh. hij heeft het nu gewoon moeilijk . maar dat komt wel. en die steekjes in je onderbuik ja niemand kan daar wat over vertellen maar als ik jou was zou ik me er niet druk om maken. en er zeker nu nog niet vanuit gaan dat het misschien misschien een miskraam is. je hebt natuurlijk al stress door het overlijden dus probeer een beetje te genieten van je zwangerschap want stress is niet goed voor jullie kindje. ik hoop dat je een leuke zwangerschap heb voor je. en maak je niet te druk maar probeer ook als is het even moeilijk te genieten van je zwangerschap groetjes mik
Hey, ik heb er natuurlijk niet zoveel verstand van. Maar je moet je gewoon niet te druk maken over die pijntjes in je onderbuik. Ik denk eerder dat het komt omdat je baarmoeder aan het uitzetten is. En als je het echt niet vertrouwt moet je gewoon naar de de dokter gaan, gewoon door drammen. Zodra ik positief test, ga ik het ook meteen vertellen aan mijn familie. Want als er iets is kan ik hun om raad vragen. Ik zou het gewoon aan je ouders vertellen, en je vriend zoveel mogelijk steunen. Jammer dat hij er nu nog niet voor je is maar dat komt wel, vooral als de kleine er is.
Ik zou het ook snel vertellen. Wij hadden het ook aan de ouders verteld toen ik nog geen 5 weken zwanger was. Natuurlijk is het nog spannend. Maar denk maar zo; het is leuker dat ze meekunnen genieten met het zwanger zijn van hun dochter/ schoondochter en daarbij als het mis zou gaan.. en dat is zeker niet te hopen natuurlijk... Je hebt als het goed is heel veel steun aan iedereen. Tenminste dat heb ik wel ervaren. Het zou nog vervelender zijn als je ze moet vertellen dat je een mk hebt gehad, terwijl ze niet eens wisten dat je zwanger was.. Tenminste zo kijk ik er tegenaan.... En nog een tip.. Veel lezen kan goed zijn, maar daarmee kan jezelf ook helemaal in de stress helpen.. Ik doe het niet meer, want ik werd er helemaal gek van.. Ga gewoon lekker genieten meid! X SAM
Ik maak me ook steeds ongerust over steekjes en krampjes. Dus ik herken het heel erg. Ik heb het gisteren ook mijn huisarts gevraagd, daar was ik vanwege iets anders. Hij zei, een beetje buikpijn is normaal. Het kunnen ook je darmen zijn, die werken niet zo hard meer door de hormonen. Hopen dat alles goed gaat
Heej elke1976, krampjes in je onderbuik is wel normaal, komt beetje door de baarmoeder, die groeit ook. Maar je darmen gaan ook opzetten. Dus daar kan je ook buikpijn van krijgen. Verder wens ik je veel sterkte, met je vriend, die het moeilijk heeft. Ik weet ook wel zeker dat hij het geweldig vind dat je zwanger bent. En toen ik een positieve test had (met 5 weken dus) toen heb ik het ook aan mijn moeder verteld, maar natuurlijk als eerste aan me vriend, maar daarna meteen aan m'n moeder. Liefs Xena
Hoi Elke! Ik herken je verhaal helemaal! Ik ben ongeveer even ver (of nog niet ver) als jij. Ik heb bijna geen zwangerschapsverschijnselen en steeds een zeurend gevoel in mijn buik. Ik heb ook steeds de neiging om eraan te denken dat het mis kan gaan. Die kans is natuurlijk reeel en ook nog eens best groot. Maar... de kans dat het goed gaat is veel en veel groter! Ik probeer me daar nu op te focussen en dwing mezelf om gewoon blij te zijn en me zwanger te voelen! Het is natuurlijk ook best logisch om van alles te voelen in je buik. Er gebeurt nogal niet wat daar! Ik heb het trouwens nog aan niemand verteld. Mijn man wil graag nog een tijdje wachten. Op 29 oktober mag ik voor het eerst naar de verloskundige. Ik denk dat we het dan aan onze beste vrienden gaan vertellen, want ik moet er inmiddels wel met iemand over praten. Aan onze ouders en andere vrienden vertellen we het pas na de eerste echo, als we gezien hebben dat het echt goed gaat allemaal. De rest mag het horen als we voorbij de drie maanden zijn. Tot de tijd dat ik het van de daken 'mag' schreuwen is er gelukkig het forum! Veel sterkte, ook met het verlies van je schoonvader. Het is niet niks voor je vriend: zijn vader verliezen en een kindje krijgen. Dood en leven komen dan zo dicht bij elkaar... Dat laat zien hoe kwetsbaar (en waardevol) het leven is... Koester het 'kindje' in je buik!
Rond 4-5 weken had ik ook regelmatig steekjes en krampjes, het hoort erbij hoor, daar vanbinnen gebeuren namelijk wonderbaarlijke dingen
Ik herken die onzekerheden ook. Soms (nou ja ik weet het net 2 dagen) grijpt de onzekerheidecht naar mijn keel... Het blijft toch altijd spannend die eerste weken!
pfffffffff hier ook die onzekerheid hoor en wordt niet minder denk ik voordat ik die 12 weken minimaal heb gehad ik denk dat ik zelfs na de echo inderdaad opgelucht adem haal! hahaha en vooral omdat ik dus nog nergens echt last van heb alleen moe en genoeg honger mijn buik voel ik niets raar aan.. ik voelde alleen deze maand wel diezelfde steekjes maar alleen in het begin dat is nu al eventjes weg..eigenlijk na de positieve test haha ik voelde het dus wel heel goed toen maar nu niets meer en ook dat maakt je onzeker hoor ook al is misselijk zijn niet fijn ik zou nu erg blij zijn alsk het was dan heb je toch die bvestiging he?! pffffff dus ik doe mee met de onzekerheid!