Eindelijk we hebben besloten om voor een broertje of zusje te gaan voor ons (net) 2 jaar oude zoontje. We hebben het er al even over, maar nu gaan we er voor. Afgelopen dinsdag heb ik mijn laatste pil geslikt. Nu dus eerst maar even een menstruatie afwachten en dan gaan Het lijkt ons zo leuk om er niet te veel leeftijdsverschil tussen te laten, maar tegelijkertijd slaat de angst ons ook een beetje om het hart. We kijken er heel erg naar uit om weer een baby'tje te krijgen maar........ Kunnen we het financieel allemaal wel aan, krijgen onze kinderen wel alles wat ze nodig hebben doen we ze niks te kort en ga zo maar door. Mijn grootste zorg is toch wel het financiële gedeelte. We hebben alle twee een baan. Ik ben na de geboorte van onze zoon van een full time baan naar 3 dagen werken gegaan. Dat was een behoorlijke inbreuk op onze financiële situatie, maar je raakt er aan gewend. Wij zijn mensen die erg gestructureerd zijn en alles graag onder controle hebben. We hebben geen schulden (buiten de hypotheek om) en hebben prima in de smiezen waar de centen iedere maand heen gaan, maar toch een tweede kost ook extra. Bijv. het k.d.v. Mijn zoontje gaat 3 dagen, en de volgende zal dus ook 3 dagen gaan. Wij hebben niet de luxe van opa's en oma's die oppassen (wel gehad maar door gezondheidsredenen niet meer mogelijk) we zijn dus afhankelijk van de kinderopvang. Je snapt dat dat behoorlijk in de papieren gaat lopen. Hoe gaan / gingen jullie hier mee om? Hadden jullie die angst ook, of had je zo iets we gaan er gewoon voor en zien wel waar het schip strand, of was dit misschien een reden om juist niet voor een tweede te gaan.