Gisteren gingen mijn vriend en ik voor onze eerste echo, we kregen voor de derde keer te horen dat we een miskraam hebben, het hartje klopte niet meer, ik ging door de grond en weet me nu geen raad, hoe kan het dat het voor de derde keer misgaat? Ik heb al een gezonde zoon van 10 jaar, waarom wil het nu niet meer lukken? Heeft iemand anders ook al 3 miskramen gehad? wat doen jullie dan in deze situatie? ik ben moe en kan gewoon niet meer.
Jeetje wat vreselijk! Ik heb zelf ook meerdere miskramen gehad en ik weet uit ervaring hoe stuk je er van kan zijn. Ik zelf vind in zo'n situatie het belangrijk om te erkennen hoe erg het is en laat je niet afschepen met: acht 10 % gaat mis, het kan altijd erger, het was nog maar zo klein, het was vast niet goed. Zal allemaal wel, maar jij hebt verdriet. Wees lief voor jezelf en geef naar je omgeving toe aan waar je behoefte aan hebt. liefs mara
He meis. wat vervelend zeg. Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen en een hele dikke knuffel geven. Ja ik heb er het afgelopen jaar ook drie gehad en een dochter van 8. Ik voel me ook van waarom toen wel en nu niet. Het onmacht gevoel en heel veel schuld zoeken bij mezelf. Een heel rot gevoel. Het voelen alsof je lichaam je in de steek laat he. Het niet in controle hebben van wat er in je buik gebeurd. Ik zei nog tegen mezelf dat als het nog een keer fout zou gaan ik het waarschijnlijk niet meer kan opbrengen het weer mee te moeten maken. We gaan toch gewoon weer door. Bij ons is bijna iedereen zwanger allemaal rond de uitrekendatum van mij. Heel moeilijk. Wij zijn al een chromosoom onderzoek aan het doen maar 9 van de 10 keer komt er niks uit. Mijn stollingsonderzoek is ook goed. Zou het onverhoopt nog een keer fout gaan. Dan laten we alles onderzoeken. Misschien zijn mijn eitjes en zijn zaad wel van verminderde kwaliteit waardoor het juist fout gaat. Liever ga ik ervan uit dat het 3 keer vette pech is maar dat zei ik met 2 keer ook. Ik weet het ook allemaal niet. Ik weet wel dat je de tijd moet nemen meis om dit allemaal te verwerken. Ik weet ook dat het makkelijker gezegd is dan gedaan. Bij mij heeft tussen mijn mk's en zwangerschappen 3/4 maanden tussen gezeten. Eigenlijk te snel maar ik wil zo graag. Dat gevoel is gewoon onmenselijk. De pijn die je hebt wens je niemand toe. Soms voel ik me alleen met mijn verdriet terwijl mijn ventje heel lief voor mij is hoor. Als er wat is kan je altijd even komen kletsen he. Er zijn genoeg meiden die reageren. Kus Mimi