Afgelopen zaterdag hebben de toch doorgezet. Gelukkig zondagavond weer gestopt (maar had al een korte ongi gehad). Dus geen twijfel meer mogelijk: de nieuwe ronde is weer begonnen. Elke keer als het dan toch niet zo is ben ik toch een beetje opgelucht. Ik heb een zoontje van 5 en tot dit jaar wilde ik geen 2e kindje (door allerlei omstandigheden). Maar ik wil m'n zoontje niet alleen op laten groeien. Als ik zo vlak voor m'n NOD zit vind ik het super spannend en hoop echt wel dat het zover is maar als de duivels er zijn dan denk ik ach wat maakt het uit we zien de volgende ronde wel weer. Ik weet dat de onzekerheid alleen maar groter wordt wanneer ik wel zwanger zal zijn. Toch denk ik dat alles gewoon goed gaat en de onzekerheid vanzelf wel minder zal worden. Een zwangerschap is toch iets bijzonders en voelt je dan heel speciaal. Elke geboorte is natuurlijk anders maar als je er maar 1 heb meegemaakt kun je niet vergelijken en ben je bang dat het weer zo gaat. Een hele goede vriendin van mij is zwanger en dan is het geweldig om dit van dichtbij mee te kunnen maken. En dan denk ik: "gewoon positief denken niet zeuren" . Wilde dit gewoon even van me afschrijven. Silly
Hoi silly, Nou wat jij schrijft komt mij ook toch een beetje bekend voor. Die onzekerheid, want stel dat je "wel" zwanger bent je vraagt je zoveel af. Maar zodra de ongi er weer is lijkt er ineens een stuk last van je schouders te vallen. Heb ook een dochter van 7 jaar en heb de eerste jaren totaal niet meer willen denken aan een 2de kindje ook i.v.b. dat mijn dochter licht autistisch is. Maar goed mijn klok tikt ook door en ben 27 en wil mijn dochter ook niet alleen laten en zij wil zelf ook graag broertje of zusje erbij. En gelukkig is mijn vriend er klaar voor. Maar die twijfels, ik denk dat er meerdere zijn die dat hebben.
Hoi Silly, Ik heb die onzekerheid ook! Heb een hele lieve geweldige zoon van bijna 4 jaar en wil hem eigenlijk ook niet alleen laten opgroeien....toch vermaakt ie zich best hoor met spelen enzo maar ik heb zelf het gevoel dat er iets mist...gek he? Aug dit jaar zijn mijn man en ik getrouwd en heb ik ook op die dag getest en wat bleek ik was ZWANGER! eigenlijk zijn we ipv met zijn drietjes met zijn viertjes getrouwd dus Toch is het geeindigt in een miskraam en had ik zoiets van ik hoef niet zo nodig een 2e kindje ik geniet zo van Lorenzo dat ik me niet kan voorstellen dat ik zoveel liefde heb voor een 2e kindje (dit denk ik altijd als ik ongi moet worden, dus hormonen) Het zijn dus hele gewone gevoelens en die horen er nu eenmaal bij, maar denk dat als je zwanger bent dat je er van zelf weer in groeit....komt dus allemaal goed Niet teveel piekeren!! Groetjes Paula mama van superboy Lorenzo!!
Dank je Anna. Ben blij dat ik niet alleen sta; er is al genoeg onbegrip in m'n omgeving. Moet er wel bij zeggen dat niemand weet dat ik gestopt ben met de pil. En mijn vriend weet wat ik heb meegemaakt (heeft me toen opgevangen en zal dat nu natuurlijk weer doen) maar die onzekerheid die blijft. En idd het biologische klokje tikt door en wil het leeftijdsverschil niet te hoog op laten lopen. Ja Paula, dat heb ik ook. Het is eigenlijk wel goed zo. Ook m'n zoontje kan zich heel goed bezighouden. Gaat naar school dus lekker wat tijd voor mezelf. Dus nu gaat alles goed, waarom dit toch weer overhoop gaan halen, denk ik dan. Maar ben bang dat ik later toch spijt krijg als ik het niet geprobeerd zou hebben. En als ik dan toch nog een 2e kindje mag krijgen dan heeft het zo moeten zijn en komt alles goed. Silly