Maar zoals het voorbeeld van je moeder. Hoe erg is het uiteindelijk als ze om zoiets kleins boos op je is en een paar dagen geen contact met je wil? Is dat voor jou echt een groot probleem? Ik denk namelijk dat als jij dat een beetje los kunt laten ze zichzelf daar uiteindelijk meer mee heeft dan jou. En nav dit voorbeeld icm de andere verhalen van je die ik gelezen heb over je moeder heb ik ook een beetje het idee dat je moeder misbruik maakt van het feit dat jij je dingen zo gigantisch aantrekt en dan door jou zo een rotgevoel aan te praten zij zelf haar zin en wil door kan drukken op bepaalde punten. Dat het zeg maar daardoor op haar manier moet en niet op de manier zoals jij het graag wil omdat ze anders boos gaat doen en weet dat jij het je zo aantrekt. En dat jij het weer goed probeert te praten voor haar omdat ze ass heeft. Ik bedoel als je te laat of niet belt is dat vervelend en is dat een reden om je daar op aan te spreken maar het is absoluut geen reden om dagen boos op jou te zijn! Ik snap heel goed dat jij je daar rot over voelt, begrijp me niet verkeerd, maar eigenlijk zou je je je niet zo rot erover moeten voelen als je dat nu doet. Ik denk dat je moet leren inzien wanneer mensen overtrokken reageren op jouw "nieuwe jij" die een tegenwoord heeft en voor zichzelf opkomt en op zulke momenten moet leren dat ze dan maar even pech hebben als ze boos zijn en het als hun probleem zien en niet als jouw probleem. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel en dat dit niet lullig op je overkomt want zo bedoel ik het niet maar vind het lastig om te omschrijven met woorden wat ik je probeer te vertellen.
Ik denk dat je bedoeld dat als mensen geen rekening kunnen houden met jouw behoeften en met wat jij nodig heb om je goed te voelen of te kunnen functioneren, dan zijn het niet “jouw” mensen. Als iemand jouw welzijn niet belangrijk vindt, dan zou je je niet zo druk moeten maken om hun welzijn.
Als ze echt geen trap kan lopen en een kamer op de begane grond was niet mogelijk dan snap ik dat wel en zou ik dat haar niet al te kwalijk nemen. Het was de bedoeling een leuk nachtje weg te gaan en als dat voor haar gepaard gaat met extra pijn omdat ze toch trap moest lopen is dat stukje leuk er snel vanaf (daarmee spreek ik uit ervaring met lichamelijke klachten). Maar probeer dat dan niet op jezelf persoonlijk te betrekken dat ze heeft afgezegd omdat ze geen zin had om met jou weg te gaan maar dat het was omdat ze geen zin had om in een hotel te gaan zonder trap! En misschien doet ze nu even koeltjes of naar tegen jou omdat ze teleurgesteld is omdat ze er ook super veel zin in had en het nu niet door kan gaan maar ze zal als die teleurstelling gezakt is heus wel weer inzien dat je dat echt niet bewust zo had gepland en dat dit een ongelukje was omdat je ervan uit bent gegaan dat er wel een lift was. En trekt ze daarover niet bij dan kun je voor jezelf nadenken of deze vriendschap wel echt en hecht is. Want een echte vriendin gaat er niet vanuit dan een vriendin bewust niet oplet of er een lift is als ze weet dat haat vriendin geen trap kan lopen.
Misschien kun je de afspraak met je moeder omdraaien: dat zij jou belt. Hoef jij het niet zo hard te onthouden en hoeft zij er ook niet door van slag te zijn ed. En als je dat in overleg zo afspreekt, dan lijkt me dat voor je moeder alleen maar een teken dat je een manier probeert te vinden om het voor haar prettig te regelen.
Nee zo bedoelde ik het niet. Ik bedoelde meer kort samengevat, ze voelt zich nu heel rot als iemand boos op haar is. Maar diegene blijft niet altijd boos dat komt wel weer goed altijd. Hoe erg is het dan eigenlijk werkelijk als iemand boos op je is. Is dat het waard om je daar zo gigantisch rot onder te voelen. Of is het ook gewoon mogelijk om te accepteren dat iemand boos of teleurgesteld op je is zonder je daar gigantisch rot over te voelen. Dat rot voelen erom is normaal en kan wel even, maar dat gevoel moet niet te lang aanhouden. Dat moet wel in verhouding staan tot de reden waarom iemand boos is. En zoals bij dat voorbeeld van dat te laat bellen en een paar dagen boos zijn. Dat is in mijn ogen volkomen overtrokken. Dat zou dus voor mij een situatie zijn waarin je je dus maar heel kort rot moet voelen erom en niet lang omdat diegene zijn boosheid niet in verhouding staat tot de actie van ts die deze boosheid veroorzaakt heeft. Als ts nou iets ergs gedaan heeft dan is het een reden om je lang rot te voelen maar dat heeft ze niet.
Een iets late reactie hier maar maandag is mijn lieve poes van 20 overleden dus was daar even druk mee. Heel erg bedankt voor je tips en ik ga zeker even Googlen.
Ik begrijp heel erg goed wat je bedoelt hoor. Dit is juist één van de dingen die ik in mijn therapie aan het leren ben. Beseffen dat ik de ander zijn/haar gedrag niet kan veranderen, maar wel mijn eigen gevoel en hoe ik er mee omga. Het lukt steeds beter, stapje voor stapje, maar soms is het zo moeilijk en heb ik het gevoel weer helemaal terug bij af te zijn.