Vind het lastig hier een titel bij te bedenken. Na 2 jaar proberen en veel teleurstellingen eindelijk zwanger!! Voor mij voor de 2de keer. Voor hem de eerste keer. Uit een vorige relatie heb ik een dochter van 6. Haar vader en ik zijn helaas uit elkaar gegaan, toen Lianne 1,5 was. Voor haar hadden we een co-ouderschap opgezet. Haar vader had al vrij snel ergens anders de draad opgepakt en na 1,5 jaar was er een zusje voor haar. Lianne vond het geweldig grote zus zijn, Maar vond het ook heerlijk als ze bij mij was en alle rust en aandacht voor haar alleen te hebben. 3 jaar geleden ben ik gaan samen wonen en heel lang hebben we het heel leuk en gezellig gehad met zijn 3tjes. Lianne weet dat we al een tijdje met een broertje (zoals zij het zegt) bezig zijn. Ze vraagt er regelmatig naar.. En nu ziet het er naar uit dat ze nog een keer grote zus gaat worden. In december verwachten wij ons kindje Ik merk dat ik het moeilijk vind het moment te vinden. Het haar te vertellen. Ik wil niet al te lang wachten, omdat ik ook merk dat ik aan het veranderen ben qua lichaam en hormonen. ( Toen ik zwanger was van haar had ik daar heel erg last van dat heeft me ook een beetje mijn relatie gekost) Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Hoe zal ze het vinden om straks echt met zijn 4tjes te zijn. En dan hebben we mijn lieve vriend nu. Hij is er helemaal onderste boven van. Hij geniet bijna net zoveel als mij. Hij is super lief en verwend me nu al veel te veel. Hoop voor hem dat ik mijn hormonen dit keer wat beter in toom kan houden. Tot nu toe gaat het redelijk. Ik voel het soms opkomen. Maar doordat hij zo lief en zorgzaam is, kan ik het redelijk snel weg slikken. De vorige keer liep het heel erg uit de hand. Hoop echt voor mijn dochtertje en vriend dat het dit keer niet zo gaat. zo het is een heel verhaal geworden. Hoop meer meiden hier te vinden die hiermee ervaring hebben. Of gewoon er ook over willen hebben.
Lieve ts van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap!!weet je vriend dat je daar veel last van gehad hebt? Vertel het hem anders dan weet hij het en kan hij er miss beter mee omgaan
Dag Yara3626 , dank je Ja mijn vriend weet het. Hij heeft mij verzekerd dat ik niks kan doen, om hem weg te laten gaan. Maar toch... :-s vind ik het spannend. Gelukkig gaat het tot nu toe nog goed. En genieten we enorm van de zwangerschap en elkaar. Het is al een wonder dat we uberhaupt nu zwanger zijn geworden
Van harte met jullie zwangerschap! Het komt vast goed en je dochter vindt het vast superleuk! Geniet en relax!
Och ik ben ook niet altijd de liefste hoor. En dan gooien we het maar weer op de hormonen en dan lachen we er samen om, knuffel erbij en dan is het weer goed
Ik zit een soort van in het zelfde schuitje... Ik heb een zoontje van 5 uit een vorige relatie. Die zwangerschap was zowel emotioneel als lichamelijk behoorlijk intensief. Mede daardoor ben ik met mijn huidige lief gaan praten toen bleek dat ik (onverwacht) opnieuw zwanger was. Ik heb hem op het ergste voorbereid... Heel snel heftige bekkeninstabiliteit en onvoorspelbare emotionele buien. Hij had zich er al mentaal voor gewapend. En toch valt het tot nu toe heel erg mee. Okee, de bekkeninstabiliteit is echt naar en veel erger dan bij de eerste, maar emotioneel ben ik heel bewust bezig met wat er in mijn hoofd om gaat. Ik herken de hormoonaanvallen van te voren en ik heb heel snel van mezelf door dat ik onredelijk word of in eens fel uit de hoek kan komen. Hierdoor kan ik 't heel goed sturen. Ik betrap me dan ook wel eens op uitspraken zoals "ik ga nu even mijn mond houden want anders ga ik heel onredelijk reageren, sorry." En inderdaad, als het me wel overkomt, dan praten we er naderhand over en is het tegen koffietijd weer okee. Hij kan inmiddels ook wel lachen om mijn merkwaardige hormoondingetjes.
Gefeliciteerd! ! ik heb ook 'last' van mn hormonen. mijn vriend heeft 'last' van zn stop met roken poging. we zijn samen lekker chagrijnig en soms lachen we erom, maar soms ook lekker huilen. ik weet van mn eerste zwangerschap nog, dat we mijn hormonen, hormonsters genoemd hadden. als hij dan vroeg of ik weer een hormonster-bui had, dan moest ik vaak al lachen & was het over geniet van jullie zwangerschap!