Hallo allemaal, Vanaf wanneer liepen jullie kindjes niet meer weg? Onze zoon loopt vanaf 11 maanden (nu 21 maanden) en vanaf die tijd zijn we heel intensief met hem bezig om te leren bij ons te lopen. Hij doet namelijk niks anders dan wegrennen. Zodra de deur open gaat, rukt hij zich los en is hij verdwenen. Hij is totaal niet bang en rent dan ook gerust het water in, de straat op, etc. Nu hebben wij vanaf dag 1 dat hij kon lopen de regel dat hij bij ons moet blijven lopen en bij oversteken of een drukke weg een hand moet geven en anders opgetild wordt/in de wagen moet. Hij loopt echter elke keer direct weg. Dus we geven hem dan een waarschuwing, leggen uit waarom we dit willen (gevaarlijk etc) en zeggen dat hij anders in de wagen moet of getild wordt. Heeft tot nu toe nog nooit geholpen!!! Hij rent 1 seconde later weer weg. Dus dan wordt hij getild/in de wagen gezet. Krijsen natuurlijk...zo erg dat ik hem nauwelijks kan vasthouden of in de wagen kan zetten. Nou, maakt me dat niet zo veel uit, maar heel gezellig is het ook niet. En het duurt niet lang meer of hij wordt te sterk/zwaar voor mij. Ik lees overal: consequent zijn en dan leren ze het snel genoeg. Nou, we zijn nu dus al 10 maanden elke dag (soms meerdere keren per dag) bezig, maar het dringt gewoon niet door!!! En niet om de heilige, goede moeder uit te hangen, maar we hebben echt nog nooit toegegeven. Niet luisteren is dus ECHT niet meer zelf lopen. Hoe lang heeft dat bij jullie kindjes geduurd voordat het kwartje viel? Ik word er namelijk een beetje moe van en vind het erg jammer dat het altijd krijsend terug naar huis gaan is. En ook is het niet echt praktisch. Nu zit ik te denken aan een tuigje. Maar dat wil ik eigenlijk niet. Ben misschien wat ouderwets, maar heb altijd zoiets van: je hebt niks te willen, je luistert gewoon! Maar ja, wanneer dan he?Zeker omdat het bij ons maar om 1 kind gaat. Je kunt toch wel met 1 kind lopen??? Nou, ik word er chagrijnig van dat het bij ons niet lukt zonder krijsen.
Niet zo streng zijn voor jezelf hoor! Wanneer kinderen goed luisteren verschilt heel erg per kind, en is mijns inziens een combinatie van karakter en opvoeding. Ik krijg bijvoorbeeld heel vaak te horen dat ik mijn dochter zo netjes opgevoed heb, maar in feite heb ik gewoon een heel rustig kind van zichzelf. Is in haar hele leven nog nooit weggelopen (loopt sinds 15 mnd), alleen een heel enkele fase dat ze weleens driftig op de grond ging liggen maar dat was ook weer snel voorbij. Je schrijft al dat je hartstikke consequent bent en nooit toegegeven hebt, super dat je dat volhoudt! Uiteindelijk heb jij wel de langste adem, blijven volhouden 'niet luisteren = kinderwagen'. Ik zou toch eens een tuigje proberen buiten. Volgens mij las ik hier ook weleens in een topic dat je hele leuke hebt, met een rugzakje eraan bij het kind. Zou eens googelen. Misschien dat hij toch die fysieke begrenzing nodig heeft, dan vind ik het niet zielig hoor. Kan misschien een opstapje zijn naar wel luisterend los lopen. En helpt het misschien als hij opdrachtjes krijgt? Dat je zegt van ren maar naar die boom! En dan naar dat bankje etc. Moet je alleen wel een veilige route hebben en niet een stoep langs een drukke weg. Of kan hij al met een loopfiets overweg? Mijn dochter kon dat met 19 mnd (de kleinste Puky met 10 inch wielen paste ze op) en toen was ze echt niet zo behendig om daar hard mee te gaan (inmiddels wel), toen was het tempo stapvoets. Misschien dat je zoontje dat leuk vind.
Ik zou loopfiets/step kopen. Verder niet zomaar verplichten naast lopen dat werkt nooit goed. Bedenk opdrachten voor onderweg, stel hem doel: tot boom/zebrapad etc
Bedankt voor je reactie. Opdrachtjes begrijpt hij niet. Ook in huis nog nooit gelukt (kom eens hier, pak de bal etc). Als we met de auto gaan bereid ik hem binnen al voor. En dan buiten nogmaals: loop maar naar de auto. Hij rent gewoon weg. Nooit naar de auto (vindt de auto wel leuk). Loopfiets kan niet. Dan racet hij er helemaal hard vandoor. Kan ik rennend soms niet eens bijhouden.
Loopfiets en opdrachtjes werken niet (zie reactie hierboven). Verder hoeft hij ook echt niet naast ons te lopen hoor, maar ik moet hem wel kunnen zien.
Maar hij is bijna 2 en begrijpt dus niet: pak bal? Dat vind ik eigenlijk niet wat hoort bij normale ontwikkeling?. Wellicht zit er iets achter zijn gedrag? Ik zou dan gewoon in dit geval eerst uitzoekrn waroom hij niet simpele dingen begrijpt: hoort hij misschien minder? Last van oren? En tot die tijd beet pakken/op handen/nek/in buggy zonder begrip/gehoor van zijn kan heb je geen andere opties lijkt mij want je kan van alles doen maar als hij niet begrijpt is eind station..
Dit viel mij op. Ik bedoel het echt om je te helpen en niet lullig. Maar op zijn leeftijd zou hij dat soort opdrachtjes echt wel moeten begrijpen. Ook omdat je zegt dat het in huis nog nooit gelukt is...buiten kan het zijn door de afleiding, maar thuis is wel gek. Gaat hij naar een kdv of gastouder??? Hebben zij al eens iets gezegd over zn gedrag? Wat kan hij al qua taal?? Welke woordjes zegt hij en wat als je iets vraagt als waar is jouw neus??? Dus niet om hem iets te laten pakken, maar iets aanwijzen?
Als ik tegen mijn zoon zeg dat hij de bal moet pakken, zie je hem denken: "pak hem lekker zelf" Als ik vraag of hij voor mama de bal wil pakken, doet hij het wel. Bevelen werkt niet, triggeren wel. Ik maak wel wel eens een spelletje van. Mijn zoon heeft als 'taakje' de tafel dekken met ontbijt en lunch. Soms met avondeten een paar dingen. Hij doet het al tijden, maar soms heeft hij geen zin. Dan vind ik de hagelslag terug in de vensterbank, omdat hij halverwege iets anders tegenkwam. Ik doe dan een wedstrijdje wie het snelst iets nar de tafel kan brengen. Met de bal werkt dat ook, een wedstrijdje wie het snelst bij de bal is. Vind hij het dan wel leuk om iets te pakken? Ziet hij er dan wel de lol van in om iets te 'moeten'doen? Aanwijzen zou hij ook al moeten kunnen. Simpel vragen waar zijn schoenen zijn is misschien te saai. Als hij het al weet, dan vindt hij misschien dat hij niet hoeft te wijzen of ze hoeft te pakken. Als je nou heel overdreven zegt: "Goh, mama is Jantje z'n schoenen kwijt? Nou ja, dat is raar. Jantje z'n schoenen, waar zijn jullie?! Jantje, heb jij de schoenen gezien? En dan overdreven gaan zoeken etc. Hier hielp het om hem er op die manier bij te betrekken. Als ik nu vraag waar iets is of dat hij het voor mama wil pakken, ziet hij er nog steeds de lol van in. Daarom mag hij de tafel dekken, want hij doet nu graag dingen voor ons. Win-win Wat weglopen betreft, waar gaat hij naartoe als hij wegloopt? ziet hij steeds andere kindjes? Heet hij interesse in de glijbaan om de hoek? Misschien werkt daarmee belonen dan. Als zoon bij ons niet netjes een handje geeft, dan gaat hij direct in de wagen, of ik zeg hem dat papa en mama hem dan moeten dragen als een klein kindje, wat erg jammer is want hij is juist zo'n grote jongen. Beetje gemeen misschien, maar het werkt tot nu toe. Hij heeft er een hekel aan gedragen te worden onder de arm en dit doen we dan ook consequent.
Ja je hebt gelijk hoor. Ik heb zelf ook echt het idee dat hij wegloopt en niet luistert, omdat hij simpelweg niet begrijpt wat de bedoeling is. Hij loopt niet weg om stout te doen of de spanning. Hij gaat op ontdekkingstocht en vindt het maar lastig dat ik hem tegenhoud (bij gevaarlijke situaties). Ik heb bij het laatste bezoekje aan het CB gezegd dat hij geen opdrachten begrijpt, maar daar zeiden ze niks over verder. Ook op het kinderdagverblijf vinden ze niks 'raars' aan hem. Hij krijgt wel een VVE-indicatie, omdat hij nog helemaal niks zegt. Hij kent wel veel woorden. Hij wijst ook van alles aan. Zo weet ik dat hij woorden kent, want bij plaatjesboeken wijst hij alles aan en als ik dan een verkeerd woord zeg (bijvoorbeeld kip als hij een hond aanwijst) dan kijkt hij heel verbaasd en wijst hij nog een keer totdat ik het goede woord zeg. Alleen als ik dan vraag: waar is het hondje nou? Dan wijst hij niet. Hij wijst zeg maar alleen op eigen initiatief naar wat hij ziet. Maar als hij iets wil, wijst hij niet. Dus als hij dorst heeft en zijn beker staat nog per ongeluk op de kast, dan gaat hij niet wijzen naar de beker. We zijn de laatste weken ook wat aan het worstelen of er meer aan de hand is. Maar ja, tot die tijd is dat niet mee kunnen lopen erg lastig en vraag ik me af wanneer andere kindjes gewoon meelopen.
Ja, ik zeg ook niet letterlijk 'pak de bal' etc. Maar dat soort dingen lijkt hij niet te begrijpen. In welke speelse vorm ik het giet, maakt niks uit. Hij vindt het wel leuk om te helpen. Dus dat doet hij dan ook zoveel mogelijk en ik ondersteun hem daar verbaal zo veel mogelijk bij. Als hij wegloopt, gaat hij nergens specifiek naartoe. Hij wil gewoon rennen en de boel verkennen. Speeltuintjes zij niet aan hem besteed, want daar rent hij ook alleen maar weg. Ik heb altijd zo min mogelijk achter hem aangelopen, alleen als het echt gevaarlijk werd pakte ik hem. Maar hij ontdekt gewoon graag alles.
wat je over dat boek vertelt is een goed teken, dat hij nog niks zegt hoeft niks ergs te zijn...maar icm die opdrachtjes valt het wel op. Van die beker vind ik ook wel opvallend. Gaat hij met die VVE indicatie naar een psz??
Sniffie Ik denk zelf dat er meer aan de hand is en weglopen is gewoon gerelateerd aan niet begrijpen. Hier legde ik uit over zebrapad en gevaren etc ze begreep dat al met 1.5. We hadden op bezoek vorige week twelling van 1.4 die ook niets zeggen en niets begrijpen, je kan 100x uitleggen iets maar je praat tegen de muur, ze praten ook niet en wijzen ook niets, ze begrepen wel makkelijke opdrachten als: kusje geven, zwaaien, pak bal etc..' Maar dus daar ouders ook worstelen met dat ze wegrennen zonder doel buiten. Ze heeft wel tuigjes)) Dus als ik het zo bekijk ik zou ook niet weten wat je mee nu moet naast in buggy/tuigje/handen tot hij wel dingen begint te begrijpen.. Is hij gechekt bij kno arts en over gehoor? Hoort hij wel gewoon goed en alles? Kijk dar boekje aanwijzen etc je ziet naast maar stel vraag je iets of zeg je op afstand en hoort hij gewoon niet? Kijkt hij wel direct aan om al je zijn naam roept of zeg "kijk!"?
Wat hier hielp was hem aanwijzen naar waar we gingen lopen. Dus echt op ooghoogte zeggen en wijzen welke kan we opgingen/opgaan. Dan hobbelde hij die kant op. Kan natuurlijk niet op gevaarlijke plaatsen. Verder geen tips, ik heb mezelf gestraft. aks je niet aan een handje loop neem ik je op. resultaat : hij wil dat ik hem opneem op de momenten dat ik een handje wil hebben
Nou, commando's begrijpt hij wel. We hebben dan een spelletje en hij doet alles wat ik zeg: zwaaien, klappen, stampen, kusjes. Dus dat dan weer wel. Echter, hij is dol op boekjes lezen. Als ik dan zeg: zullen we lezen? Of: pak maar een boekje. Dan doet hij dit niet. Terwijl als ik daarna met hem dan dat boekje ga pakken hij gilt van plezier omdat we gaan lezen. Hij hoort heel goed. Dat weet ik zeker. Als ik bijvoorbeeld het geluid van zijn lievelingsfilmpje heel erg zachtjes afspeel, terwijl hij aan de andere kant van de kamer is met zijn gezicht de andere kant op, dan komt hij hard aangerend. Maar naar zijn naam luistert hij niet of als ik opeens heel hard roep STOP (bij de straat) dan stopt hij niet om te kijken waar dat nou vandaan kwam.
Ja, dat wijzen doen we ook als we bijvoorbeeld naar de auto gaan en hij er naartoe mag lopen. Helpt helaas niet. En ik zou het wel handig vinden als hij zich liet tillen. Beter dan krijsen en gillend uit mijn armen proberen te worstelen
Tja dan weet ik niet ben geen expert in of zo, maar het lijkt mij dubbel van ene kant zeg je dat hij hoort en begrijpt maar dan van andere kant vind ik dat het wel raar is en hoort niet bij leeftijd van bijna 2 dat hij niet op zijn naam reageert etc... Toch denk ik dat er meer aan de hand is, hoe eigenwijs kind ook kan zijn of hoe niet iets willen doen zou die wel met 21mnd moet bal/knuffel pakken als je die vraagt... Dat klappen, knufffels kusje, zwaaien etc dat is allemaal prima maar dat past meer bij jongere leeftijd dus.. Misschien kan je meer advies winnen bij cb specifiek erover.. En in buggy gewoon thuis vastzetten? En dan zo lopen? En laten dan in afgesloten speeltuin uitrennen?
Ja lastig. Ik heb wel twijfels over autisme. Dat verklaart eigenlijk al zijn gedrag (niet alleen wat betreft weglopen). Maar weet nog niet wat ik daar mee wil. Zodra je dat balletje opgooit kun je niet meer terug. Thuis in de wagen werkt soms. Maar eenmaal buiten wil hij eruit. We fietsen dus zo veel mogelijk. Laat hem uitrazen waar het afgesloten is (kinderboerderij, indoor speeltuin)
En als hij uit wil buggy dan hem even inhouden door iets? Koekje? Rozijntjes? Helpt dat wellicht? Als jezelf heb idee over autisme of lichte stoornis zou ik he adviseren om zsm het constateren. Het is in eerste instatie goed voor jullie dan weten jullie de verwachtingen en omgaan en voor hem is ook erg belaagrijk! Autisme kan al va 18mnd zeker gesteld worden er zijn ook speciale bijenkomsten etc (kijk bijv naar ggz autisme of andere in buurt), waar je kan vragen stellen zonder nog echt iemand bijhalen. Maar ik denk dat het gewoon goed is achterhalen wat er speelt zo heb je vastgrip op situaties. Ik denk op psz kunnen ze ook constateren autisme maar dan ben je al maanden verder.. Wellicht is ook gewoon niet veel aan de hand en met bepaalde "gebruiksaanwijzing" kan je hem begeleiden en begrijpen.
Ja, ik twijfel erg omdat hij ook nog zo jong is. En vriend ziet het ook niet zo zitten om actie te ondernemen. Hij zegt: als het zo is dan komt de psz er ook wel mee en dat het nu nog alle kanten op kan. En dat is ook zo. Alleen mijn onderbuikgevoel zegt dat er iets niet klopt.