Ik wil even wat van me af schrijven. We tobben al een hele poos met onze dieren. Vooral de honden. Eerste hond die we verloren was 9,5 jaar. Ging heel snel, binnen een week enorm ziek en op een zeer nare manier laten gaan (injectie in het hart, vanwege epileptische aanval konden ze geen ader in poot vinden). De andere hond was een pup. 8 maanden oud. Heeft een stom doekje opgegeten en is tijdens de operatie daarvoor overleden. Onze 3e hond, nu net 1 jaar, heeft een chronische maag aandoening. Dus erg veel onderzoeken voor gehac en braakt met grote regelmaat. Neemt voedingsstoffen niet goed op. Dus een enorm zorgenkind. Nu is onze andere hond ziek. Hij braakt, heeft diarree, is sloom. Ook een bult bij zn oor die vandaag aangeprikt is voor biopt. Lijkt niet erg gunstig.. Kortom; veel meegemaakt in korte tijd en het is nog niet voorbij met de stress. Ik kan merken dat ik er erg veel stress van ervaar en volledig op slot ga. Zou graag anders willen, maar lukt me niet. Ben in therapie ivm rouwverwerking (in mijn leven al veel meegemaakt) maar dat ligt ook stil nu.. Wat ik hiermee wil? Ik weet het niet precies. Even van me af schrijven denk ik. Misschien heeft iemand tips om met de stress om te gaan?
Het is altijd vreselijk als er iets met je dieren is. Maar wat ik vaak doe is denken: ik ksn er nu toch niets aan veranderen dus ja, ik kan erdoor gaan stressen maar dat maakt het alleen maar erger. Sterkte met je hondjes
Snap ik. Ik ben een vreselijke druktemaker om van alles maar ik begon me zo ellendig te voelen... Onze oudste hond is al 3 jaar ziek. Ziekte van Cushing, daardoor diabetes en door de diabetes is ze blind. Ook vaak problemen met haar rechteroog en oor. Maar ze is nog vrolijk en levendig en gaat graag mee lopen naar het bos. Maar al die onderzoeken die eraan vooraf gingen, de maandelijkse kosten a 200 euro etc etc, dat moest ik wel even verwerken en me bij neer proberen te leggen. En dat is gelukt. Dus hou de moed erin, maak jezelf niet gek. Het is gewoon niet anders en door jezelf op te vreten voel je jezelf nog kloteriger.
De bult van de hond was goedaardig trouwens.. mocht het iemand intresseren.. Bedankt voor alle steun.
Ik lees net je topic, wat maak je toch veel mee!! Vreselijk als je beestjes wat mankeren. Wat veel pech. Wat goed om te horen dat het goedaardig was! Kan hij iets verkeerds gegeten hebben? De hond van mijn moeder heeft ook zo iets.gaf over en is nu aan de dunne. Gaat het met die van jou iets betet? Kun je geen telefonische hulp vragen? Aangezien je nu veel stress hebt van de honden, oudere trauma en de situatie waar we nu in zit kan ik me voorstellen dat je iemand nodig hebt en die je kan begeleiden.
Ow zo sneu van je hondjes. Heel veel sterkte hoor, dat is erg verdrietig! Hopelijk knapt je hondje snel weer op.
Met de Duitse herder gaat het goed. De bult was geen kanker. Diarree en braken is over en hij is weer vrolijk. De Labrador blijft schommelen. Dat is ook zijn ziektebeeld, maar maakt het niet makkelijk. Telkens heb je weer hoop dat het braken weg blijft en dan ineens hup, gaat ie weer. En je komt er ook niet achter wat nou de triggers zijn.
Mijn jongste Teckel heeft ENORM epilepsie, dat is slecht onder controle te krijgen ondanks de dure medicatie. Ze is na een aanval een poosje van slag, eet een week zeer slecht, plast veel op mij, etc. De Oudste teckel had nooit wat, die sjaggerijn ging 110 worden zeiden we altijd. Intussen in de Oudste overleden, uit het niets kwam er overal bloed uit en binnen 36 uur was het gedaan. Ik heb een foto in de ere galerij van haar hangen, nog steeds ben ik er heel triest van, ook al is het AL 2 jaar geleden. Om een lang verhaal kort te maken...rouwen mag zo lang jij dat nodig hebt. Vergeet alleen niet ook van kleine andere dingetjes te genieten. Ook al heb je zoveel pech met ze, ze brengen je ook aan het lachen en geven veel liefde. Ze hadden zo te horen niet beter terecht kunnen komen als bij jou. Jij doet alles voor ze! Klets lekker hier van je af!
Fijn dat het braken en diarree is gestopt. Erg naar dat je bij de andere hond nog niet weet wat de triggers zijn. Maar wat @Cindy1977 ook schrijft je geeft ze enorm veel liefde en je moet ook genieten van de kleine dingen die ze geven
De oudere hond dus weer ziek nu. Begon een paar uur terug weer te braken. Het zal ook eens meevallen.. Bij de jonge hond is het chronische maag ziekte. Blijft steeds terug komen. Paar dagen rustig en dan ineens vanuit het niets weer paar dagen mis.
Wat een ellende zeg. Ik zou daar ook onrustig van worden. Wij hebben ook een hond en ik raak ook snel bezorgd als er iets met hem is. Toevallig moeten we straks naar de dierenarts met hem ivm een ontstoken oog en veel krabben aan zijn snuit. Dat oog komt wschl van zwemmen in vies water en dat krabben aan die snuit mogelijk door de pollen. Vorig jaar heeft die ook lopen kwakkelen en als kers op de taart had die op een zondagmorgen een grasaar in zijn neus gekregen. Ook zo zielig met continue niezen. Maar dat zijn allemaal dingen die weer voorbij gaan en liggen aan het seizoen. Het is natuurlijk ook gewoon kut dat je een hond hebt die chronisch ziek is is en ik denk dat je het de hond zo comfortabel moet proberen te maken. Wat zegt de dierenarts er allemaal over? Veel sterkte ieder geval.
De jonge hond staat nu op hypoallergeen voer. We zijn onderbehandeling geweest bij een specialist met hem. Hij is te goed voor extra medicatie. 2x per dag een maagzuur remmer en hypoallergeen voer. Daar doet hij het redelijk op. Er zijn honden met deze aandoening die er veel erger aan toe zijn. Maar ik vind het alsnog vrij heftig. Als het dan een week of 2 weken goed gaat krijg je hoop. En dan ineens zomaar is het weer mis. Dat zorgt ervoor dat je gestressed blijft. Nu onze oudere hond (8 jaar) ook duidelijk misselijk. Smakken, gras eten, aan de vloer likken etc Was ook 2 dagen goed en nu weer mis. Wordt er zo langzamerhand niet goed van. Er gaat geen week voorbij waarin 1 van de 2 wel iets heeft. Het is al zo erg dat ik de nota bij de DA aan het eind van de maand betaal en verder staat hij open omdat er altijd van alles gebeurt in een maand..
Ja dat is ook heftig en die rekeningen lopen natuurlijk ook enorm op. Waardeloos. Veel sterkte ermee!
Vreselijk, begin je weer hoop te krijgen en gaat het weer mis. Nu de vraag waarom dat ze weer een terugslag hebben. Kunnen ze ook weer heftiger reageren door jou stress. Wat natuurlijk niet gek is maar dan krijg je weer zo'n cirkeltje.
Hypoallergeen is wat DA aanraad. Het is een soort gevoeligheid voor bepaalde eiwitten. Die zitten niet, of onherkenbaar voor het lijf, in hypoallergeen voer.