Hallo mama's, Onze dochter van 10 maanden slaapt afgelopen week super slecht 's avonds. Waar we haar eerder gewoon in bed konden leggen en ze de hele nacht doorsliep, is het nu een grote strijd. Huilen zodra ze in bed gelegd wordt en het duurt super lang voordat ze eindelijk slaapt. Zelfs in slaap wiegen lukt soms niet. Ik hoop dat het een fase is want ik vind dit echt enorm pittig, ik kan het gehuil en gejammer niet meer aanhoren, dat is een enorme trigger voor mij. Ik zit elke avond huilend op de bank omdat het voor mn gevoel mijn schuld is. Hoop zo dat het snel beter wordt...
Klinkt als een sprong. Heftig en lastig voor nu..maar wat je zelf zegt, het is een fase. https://www.oeiikgroei.nl/mentale-sprong-7/ Tip wat voor mijzelf werkte. Wissel het naar bed brengen af met je partner. Veel knuffelen als je kindje dat wil. Het heeft je nabijheid heel erg nodig. Het kan ook gewoon heel slopend zijn.
Ja volgens de app zit ze morgen officieel in de sprong, maar denk zelf ook een sprong/ontwikkeling/regressie/verlatingsangst. Ze is binnen 3 maanden van tijgeren, naar kruipen, naar zichzelf optrekken, naar lopen achter een loopkarretje gegaan. Dus dat koppie heeft zo veel te verwerken. Gelukkig doet mijn man ook heel veel, omdat het mij zo triggert kan ik moeilijk rustig blijven, maar hij is echt de rust zelve. Dus het lukt hem vaak beter om haar naar bed te brengen. Bedankt voor je reactie ❤
Pff heftige momenten zijn dat hé! Het is in ieder geval nooit jou schuld! Altijd die van de baby nee grapje... Maar het is intens en je doet het goed!
Ik weet dit nog heel goed van mijn zoon toen hij zo’n 10 maanden was, hij deed precies hetzelfde. Het kon uren doorgaan en we vonden het zo, zo heftig. Krijsen alsof hij gevuld werd terwijl hij ervoor zo gemakkelijk ging slapen. De meeste sprongendingen van hem was ik wel deels vergeten maar deze fase niet! Bij hem was het denk ik verlatingsangst en het is vanzelf weer opgehouden. Verschrikkelijk als je er middenin zit. Ik zie er nu al tegenop met onze dochter van 8 maanden (soms denk ik dat ze al de eerste tekenen van verlatingsangst laat zien dus ik hou m’n hart al vast). Heel fijn dat je vriend zo kalm blijft. Je doet het super, hou vol! En geef een update als je wil, we leven mee!
Het valt me op dat je elke keer een topic opent dat het niet lekker loopt, je dochter huilt, jou dat triggert en jij ook zit te huilen. Zou je niet een keer wat dieper kijken? Wat maakt dat het huilen jou zo triggert? Wat geeft je dat gevoel van falen en waar ben je dat eerder in je leven tegengekomen? Van wie moet je zo perfect zijn? Ik denk dat je een stuk beter in je velt kunt zitten en daarmee een relaxtere leukere moeder kunt zijn en dit is niet om je af te branden.. ik denk juist dat je jezelf meer mag waarderen als mens en moeder
Het slapen is bij de meeste kinderen een drama. Je hebt goede slapers, dat waren bijvoorbeeld mijjn dochters. Zij.deden het prima en hadden 2 sprongen. Deze man, van bijna drie is een vreselijke slaper! We hebben alles geprobeerd en heb gemerkt dat wisselen van wacht een oplossing was. Wanneer je het gejammer niet meer kunt horen laat dan je partner inspringen/overnemen! Ze voelen stress aan. Je bent een goede moeder, en je gevoel mag er zijn! Sterkte
Hoeveel slaapjes doet ze nog overdag? Misschien is het tijd om eentje eraf te doen?op deze leeftijd gaan ze soms over van 3 naar twee slaapjes en misschien is ze gewoon 's avonds nog niet moe?
Sinds een paar dagen gaat het gelukkig weer net als voorheen! Ook slaapt ze 's morgens wat langer, wordt ruim na 6'en wakker ipv rond half 6. Dus wss was het idd een fase...
Heftig he! Wij gaan nu door EXACT dezelfde fase heen. We kunnen niets anders dan hopen dat dit héél snel voorbij is.
Bij ons was het idd een fase, duurde ong 1,5 week. Daarna nog een week gehad dat ze tussen 22.00 uur en 4.00 uur een keer wakker werd en weer een nachtvoeding nodig had. Dat is nu ook weer voorbij. Wel gaan we nu weer door een andere fase, want het slapen overdag gaat nu niet geweldig...