hier jarenlang.. en nog niet vanaf.. klachten die ik had en nog heb: mega stemmingswisselingen, heel neerslachtig tot heel euforisch dat van 1 op andere minuut weer kon omslaan in zwaarmoedigheid moe, ontzettend moe grote concentratiestoornissen heel onrustig niet meer kunnen slapen vreetbuien geen zin meer in sex het gevoel hebben niets meer leuk is geen interesse in wat er om mij heen gebeurde ik kreeg anti depressiva... maar daar raakte ik helemaal afgestompt van.. jarenlang bij psycholoog gelopen..
De verwachting is dat binnen 10 jaar 25% van de bevolking last zal hebben van een psychische ziekte. Dan hebben we het over aandoeningen in het autistisch spectrum, depressie en stemmingsstoornissen etc. De grootste hierbinnen is depressie. Met 25% zal de psychische stoornis, hart-en vaatziekten van de zeer twijfelachtige koppositie verstoten. Misschien is het handig om te vragen wie de diagnose depressie heeft (gehad) want er zijn veel mensen die een (forse) dip verwarren met een depressie. Bijzonder eigenlijk hè? Juist in deze sector wordt enorm bezuinigd....
check ook hier een generaliserende angststoornis, blijkbaar erfelijk en in de familie. Mijn moeder had het en ik zie het nu bij me broertje. Gelukkig heb ik op vrij jonge leeftijd (23) ervoor gekozen eraan te gaan werken. cognitieve gedragstherapie gedaan. Na een aantal sessies en mezelf jarenlang blijven trainen al jaren geen last meer van. Ik denk nu echt anders dan toen, zonder daar nog moeite voor hoeven te doen!
Ja. Ik had een PND. Het gaat nu wat beter, soms nog een terugvalletje. Ik heb wel professionele hulp maar ik doe het zonder medicatie!
Pnd gehad bij de oudste en zwangerschapsdepressie en een inimini nasleep bij de jongste. Volgens de psychiater had ik een zware depressie maar destijds vond ik het maar overdreven.. Ben er wel helemaal vanaf nu. Ik realiseerde me laatst dat ik zo blij was dat ik niet tegen elke boom wil aanrijden die ik zie, terwijl dit heel vanzelfsprekend is natuurlijk. Daarnaast slapeloosheid, hyperventilatie, robotgevoel, een soort van zenuwachtig gevoel, niet van de bank af willen komen. Ik ben helemaal happy inmiddels en snap niet dat ik ooit mezelf iets wilde aandoen en dat ik mijn jongste dochter het liefst had laten adopteren
Ja een flinke depressie gehad toen ik begin 20 was en de diagnose werd gesteld. Onder behandeling geweest van een psychiater en medicatie gehad. Ik dacht toen dat gaat me nooit meer gebeuren maar helaas wel weer een paar flinke terug vallen gehad (geen medicatie meer gehad trouwens maar wel therapieën). Nu gaat het gelukkig weer goed maar het blijft hard werken aan mezelf.
Yep. Ik had een paniekstoornis, gegeneraliseerde angst stoornis en depressie gahad. Maar dankzij 3 jaar therapie (eerst cognitieve gedrags therapie en daarna acceptance and commitment therapie) is het over. En dat voelt heerlijk!! Ben happy
Wel slik ik al jaren antidepresiva en moet ik dat de rest van mijn leven waarschijnlijk blijven doen. Jammer dan, als het maar een fijn leven is vind ik het prima
Ik heb zo soms mijn momenten... maar om dat nu echt een depressie te noemen? moeilijk... Maar ik ben wel extra alert omdat zowel mijn vader als moeder depressief zijn / waren..
Nee ik heb geen depressie gehad. Wel ooit een fobie, waar ik veel last van heb gehad, maar ben er niet depressief bij geweest.
hmm heb net de depressietest gedaan en die geeft aan dat ik boven het gemiddelde zit en het advies is om de huisarts te bezoeken...... Ik ga er maar van uit dat het wel over zal gaan
Ja en kom er toch nooit meer van af. En dat tegen een boom aan rijden ja gelukkig heb ik het gevoel niet meer maar dat heb ik echt zeker te weten wel gehad en dat heeft bij mij voor en keer punt gezorgd. Ik zal de rest van mijn leven rekening moeten houden met ( mij) ik moet aan mijn ik denken dag in dag uit het zal nooit over gaan maar. ik weet waar ik aan moet blijven werken MIJN IK.
Ja.. Toen ik 15 was al pilletjes voor gekregen, met veel moeite er vanaf gekomen toen ik 21 was.. Toen ik was bevallen van de 2e weer aan de pil begonnen en dezelfde klachten kwamen weer terug, direct gestopt met de pil en nergens meer last van! Heb ik jaren medicijnen en me rot gevoeld alleen maar door de pil!!!
hier ook maar dan denk ik op mijn beurt. Weinig energie> bloedarmoede>ijzer tabletten voor gaat steeds beter Slecht slapen> tja een baby die 3/5 keer per nacht wakker word is niet bevorderlijk voor je nachtrust slecht concentreren> altijd al gehad vanaf de basisschool al snel huilen> ik ben altijd al een huilebalk ik hoef maar al you need is love te kijken veel piekeren> mijn man zegt altijd als ik voor iedere pieker een piek krijg dan was ik steen rijk geweest. waardeloos voelen> tja daar word aan gewerkt want dat komt door mijn gewicht. hoe objectief is z'n test dan?
ben net weer uit mn huidige depressie uit het klimmen en zit voorlopig 100% afgekeurd thuis Meerdere malen is een ernstige depressie vastgesteld waar opname nu 4 keer nodig is geweest ( tijdens studie tijd en afgelopen 2 jaar)
Bij mij is het met name door de mk en de geboorte van onze L*, ik weet dus ook wel waar het door komt en volgens mij valt het "gewoon" onder rouwverwerking. Maar het gaat al een stuk beter hoor, heb wel momenten natuurlijk, maar goed. Het enige waar ik wel echt tegen aan loop is dat ik me afsluit voor heel veel dingen en mensen, Ik doe wat ik doen moet (kinderen en huishouden verzorgen, naar mijn werk en de boodschappen, af en toe op visite als ik er niet onderuit kan komen) en ja, dat is vervelend, maar wordt vast wel beter in de loop van de tijd. Maar goed, om dat nou een depressie te noemen weet ik niet.
Ik zit er nu middenin en krijg er therapie voor. Ik wil geen medicijnen en moet nu sporten op recept, haha! Schijnt hetzelfde te doen als antidepressiva. Tenminste dat maakt men mij nu wijs
Jaa al ruim 2 jaar.. Maar pas in december vorig jaar diagnose gesteld. Hier uit dit zich in extreme vermoeidheid, slecht slapen, opgejaagd gevoel, weinig eetlust, veel afvallen, hoofdpijn, stemmingswisselingen.. soms hartkloppingen. Concentratiestoornis en vergeetachtigheid. Gelukkig gaat t stapje bij stapje de goede kant op.
Ja ik ook! Wel al een paar jaar geleden. Was ook bang er nooit meer uit te komen. Maar gelukkig wel. Heb toen wel anti depresivia geslikt.