ook alleen

Mag ik vragen welke drie dingen hij betaalt heeft nu? welk bedrag? En wil hij zelf de erkenning, of komt dat (zeer waarschijnlijk) bij iemand anders vandaan (moeder ofzo die dat heeft bedacht)
want hoe ziet hij het dan als het kindje er is?

 

Zonder erkenning is er geen juridische band tussen de kleine en hij, dus hij kan dan echt niet zomaar je kind oppakken en even 'n dna-test laten doen. Dat is dan vergelijkbaar dat hij een wildvreemd kind zou oppakken om er een test bij te laten doen, zeg maar...

Hij kan 't via de rechtbank eisen en als de rechtbank dan toestemt, dán pas zal er een dna-test gedaan worden. Als deze positief uitvalt, is de kans dat hij in elk geval de kleine kan erkennen erg groot.

Hoe en wat er daarna verder gebeurt is bij elke zaak weer verschillend.

'k Heb trouwens geen idee hoe 't zit met 't aanschaffen van materialen voor de kleine zo gauw je uit elkaar bent. Volgens mij is hij idd niet verplicht mee te betalen.
Of dat ethisch gezien correct is, is natuurlijk een andere discussie.

 

Ik wil liever geen advocaat van de duivel spelen, maar je zegt in je eerste post dat je zo gelukkig aan je zwangerschap begon. Je kiest toch meestal samen voor 'n kindje, waarom was hij toen wel geschikt en is hij nu ineens een onvolwassen persoon die geen beslissingen kan nemen?
En ik bedoel dat serieus als vraag hoor, niet als verkapt verwijt of zo...

 

lastig lastig....ik denk dat ik gewoon nu voorlopig niet in zou stemmen met de erkenning, eerst moet hij zich dan maar eens 'bewijzen' idd straks tijd en geld aan de kleine te willen besteden, en dan kun je straks vanzelf wel zien of hij het serieus meent met je kind, want stel dat je nu de erkenning regelt en hij er straks met de pet naar gooit, dan krijg je misschien spijt...

tja en wb de aanschafkosten, voor mijn gevoel moet dat ook 50-50 zijn, als hij dan ook vind dat hij recht op omgang enzo met het kindje straks wil, mag hij nu ook wel laten zien dat hij serieus is wb het kindje...

 

Als ik 't zo inschat denk ik niet dat bij 'n omgangsregeling door de rechtbank opgelegd gelijk 't kindje hele weekenden bij 'm zal zijn. 't Is natuurlijk natte vinger werk, dus pin me daar niet op vast.

Het kan zijn dat hij een of twee keer 't kindje mag bezoeken, of dat er via jeugdzorg een neutrale plaats wordt geregeld oid. Er zijn wat dat betreft verschillende opties.

Ik zou in elk geval de mogelijkheid bekijken een mediator in te schakelen (in geval van een laag inkomen kun je evt. in aanmerking komen voor 'n toevoeging; net als bij 'n advocaat overigens- waardoor je minder hoeft te betalen). Bij het juridisch loket weten ze wel hoe je dat 't beste aan kunt pakken.

Met een mediator kun je samen (een mediator is een soort van bemiddelaar, maar dan net iets anders; een rechtbank zal in 't geval van omgangsregelingen en zo ook vaak eerst mediation voorstellen) een ouderschapsplan opstellen, waar je bijvoorbeeld ook in kunt zetten (maar goed, dat moet dus dan in overleg) dat het kindje niet bij hem blijft logeren zo lang hij nog geen eigen woonruimte heeft etc.

Voordeel is ook dat hij dan zélf moet aangeven wat hij wil en niet wat z'n ouders willen, want die mogen niet mee.

Zo'n ouderschapsplan kan overigens dan ook bekrachtigd worden door de rechtbank, zodat het voor iedereen duidelijk is waar hij aan toe is.

 

Ik denk dat je wel van 'm kunt eisen dat hij een fatsoenlijke woonruimte gaat zoeken als hij echt zo serieus is mbt de kleine, maar niet zozeer dat hij mee betaalt aan zaken die hij uiteindelijk niet gebruikt. Die zal hij, als hij straks eigen woonruimte heeft, immers zelf ook aan moeten gaan schaffen en 't lijkt mij dat jij daar dan ook niet aan mee betaalt...

Maar als ik 't zo lees, dan denk ik dat 't misschien voor jou vooral prettig is je te concentreren op jezelf en je kindje.

Laat hem zélf maar komen met plannen en ideeën (tipje: zorg voor schriftelijk contact (ivm bewijzen) en nog een tipje: als je alimentatie eist (na een eventuele erkenning etc, dus dan ben je alweer een stap verder als hij al zover komt), doe dat áltijd schriftelijk, 't liefst aangetekend.)

 

Hoi,

Wat een vervelend verhaal en herkenbaar ook helaas.

Voor mij is het al een hele tijd geleden dat ik in dezelfde situatie zat met vlak na de geboorte van mijn dochter (eigenlijk ook daarvoor al maar ik heb toen bewust ervoor gekozen te kijken of we er nog iets van konden maken). Helaas voor mij ben ik nu ruim 22 weken zwanger en dient een soortgelijke situatie voor mijn tweede kind zich ook aan (bij de eerste zwangerschap was het een ongeplande, nu is het een geplande, maar helaas lijk ik het niet te hebben getroffen)

Wat betreft de erkenning, dit heb ik toendertijd wel gedaan, omdat alle financiële bijstand met een klein kind gewenst is zeker als je parttime werkt, daarnaast vind ik dat je samen een kind hebt gecreëerd. Er zijn natuurlijk wel situaties waarbij het verstandig is om een vader niet te laten erkennen, dit zijn dan vooral situaties waarin de vader bedreigend kan zijn voor jou of je kind.

Dat de erkenning het recht mee geeft aan de vader om het kind te zien, betekend in de praktijk, zo heb ik ervaren, weinig (recht hebben is niet hetzelfde als krijgen). De vader zal zelf naar de rechtbank moeten stappen en tevens zal hij dan wel kinderalimentatie moeten bijdragen voor zijn kind (overigens wordt dit bedrag aan zijn inkomen gekoppeld door de rechter, dus als hij dit niet kan bijdrage dan is hij dit niet verplicht). Of het toezicht wordt toegewezen hangt van een hoop factoren af, o.a. hoe geïnteresseerd hij in het kind is en de rechter zal ten alle tijden beslissen in het welzijn van het kind, de ouders worden geen van beide voorgetrokken. In mijn geval mocht mijn ex het kind in eerste instantie onder mijn toezicht zien dit was tot 1 jaar 1,5 uur per week. Tussen de 1 en de 4 jaar was het om de week 3 uurtjes. Nu ziet ze haar vader af en toe eens, hij is eigenlijk nauwelijks in haar geïnteresseerd, maar betaald nog altijd netjes zijn bijdrage voor haar. Ze komt nu ook op een leeftijd waarop ze zelf beslissen kan of ze wil gaan of niet.

Dan het gezag dit is een heel afzonderlijk geval het is zo dat het verstandig is dit niet te regelen voor de vader, ik heb dit zelf ook niet gedaan. Het gezag houd in dat jou mening geldig is bij beslissingen voor en over het kind. Een kind heeft tegenwoordig maar 1 gezaghebber nodig, de vader van mijn dochter heeft getracht het gezag op te eisen bij de rechter, maar dit werd afgewezen, de rechter acht het in de meeste gevallen onnodig het gezag toe te wijzen aan de moeder en erkenner, 1 gezaghebber is immers voldoende.

Wat ik wel wil meegeven is dat het van belang is dat je bij een notaris laat vastleggen (vooral als je de vader laat erkennen) wat je wilt dat er met het kind gebeurd bij jou overlijden (het zijn dingen waar je niet graag bij stil staat, maar ook dit zijn dingen die helaas gebeuren). De voorkeur van de rechter gaat over het algemeen uit naar de erkenner/ andere ouder, maar als je iets hebt laten vastleggen als moeder zijnde zal de rechter dit in zijn oordeel laten meewegen.

Ik wens je heel veel sterkte en je komt er wel, wij vrouwen zijn echt het sterkere geslacht...

 

dikke knuf voor ons

 

Hey meiden,

ik ben wel samen met mijn vriend.
Ik heb hem ons kindje wel laten erkennen, maar het gezag ligt alleen bij mij!

Maar nu hoorde ik dus het volgende:
als ik kom te overlijden gaat mijn kindje dus naar een pleeggezin? omdat ik alleen gezag had??

Een pleeggezin...brrr moet er niet aan denken! Ik dacht dat ze dan naar mijn familie zou gaan.

 

de regel is dat als je komt te overlijden dat het kindje naar jouw ouder(s) gaat. Dus niet naar een pleeggezin, tenzijn je zelf geen ouders meer hebt.
Je kunt ook bij een notaris vast laten leggen waar je kindje naartoe moet als er iets met jou gebeurd.

 

Hoi,

Ik heb gelukkig (tussen 2 haakjes) niet het gezeur gehad over erkening en dat soort zaken omdat mijn ex niks met de kleine (meer) te maken wou hebben maar ik wil wel je een hart onder de riem geven omdat ik dus uit ervaring weet hoe zwaar je het nu heb vooral geestelijk!
Probeer te denken nu aan jezelf en je kleine je bevalling staat voor de deur en net als wat andere al tegen je zeiden die zaken regelen kan altijd nog en waarschijnlijk zul je zien als je wondertje er straks is dat je denk bekijk het maar en vecht je als een leeuwin!