Hallo allemaal , Ik ben op 4 april erachter gekomen dat ik in verwachting ben van mijn 2e kindje. Ik heb al een zoontje van bijna 5 jaar van mijn ex-vriend , wat ik voor het grootste gedeelte alleen heb opgevoed. Mijn huidige vriend en ik waren niet van plan om nu aan kinderen te beginnen , wij zijn sinds 12 januari 2012 bij elkaar en wilden er nog mee wachten. Dit s dus een totale verassing , ik was geschokt maar wel super blij , ik mag een nieuw wondertje op de wereld zetten !! Ik kon niet wachten om het aan mijn vriend te vertellen , ik wist dat hij zich kapot zou schrikken en dat hij natuurlijk even wat tijd nodig had om het te verwerken maar niets is minder waar.... Op het moment dat ik het vertelde werdt hij direct kwaad , ik moest en zou de zwangerschap afbreken en zo snel mogelijk het kindje weg laten halen omdat HIJ niet klaar is voor een baby en omdat HIJ nu geen kinderen wil. Volgens hem is het weghalen van de baby ''uitstellen'' en wil hij wel kinderen met mij maar niet nu... Heel krom , en heel egoistisch. Ik heb al een kindje en ik weet hoe mooi het moederschap is , ook weet ik dat het soms zwaar is om een kindje op te voeden. Een abortus is voor mij totaal GEEN optie. Mijn vriend zegt dat hij bij mij weggaat als ik het kindje hou en zegt voortdurend ; Kelly jij gaat dat gewoon doen , jij haalt de baby weg. VRESELIJK om dat continu te moeten horen... Hij is nu bij zijn broer al sinds ik het heb verteld en vandaag komt hij zn spullen ophalen , hij gaat weg en laat ons dus in de steek. Ik heb alles ingepakt en zodra hij voor de deur staat geef k zn spullen en gooi ik de deur dicht. Letterlijk en figuurlijk , hij heeft ook in mijn gezicht gezegt ; jij weet niet wie ik ben he wacht maar jij. Ik snap deze reactie totaal niet , de relatie verliep goed maar heb nu echt een dikke afknapper van hem , ik laat niemand beslissing nemen voor mijn kinderen , ik vecht voor mijn kinderen!! Ik zal een alleenstaande moeder van 2 kinderen met 2 verschillende vaders worden. Ik weet heeeel goed dat dit super zwaar gaat worden , het zal zeker niet makkelijk zijn 2 kindjes in je uppie. Gelukkig heb ik wel familie die mij steunen en reageerde mijn moeder super blij , dat gaf mij ook kracht. Ik had het gevoel dat ik gefaald had toen mijn vriend zijn reactie gaf op onze zwangerschap. Dit gevoel heb ik nu niet echt meer , ik ben van binnen super trots en super blij. Ik durf het alleen nog niet zo goed aan de buitenwereld te vertellen of te laten zien. Ben bang voor vreselijke reacties zoals ; haal het maar weg dat is beter of dat kan je toch niet aan 2 kinderen in je eentje. Uiteindelijk weet ik dat het wel goed komt met mn gezin , met of zonder de vader! De eerste x is het me gelukt op 19 jarige leeftijd om het alleen te doen (zwangerschap en opvoeding) , nu ben ik 25 een stuk ouder en volwassener dus dit zal zeker goed komen. Zijn er meer mensen die zoiets soortgelijks hebben gehad met hun vriend/ex-vriend ?? Het zou zo fijn zijn als k met iemand kon praten die hier ook ervaring mee heeft , k kan mn hart wel luchten bij mn moeder/vriendinnen maar die snappen niet hoe het voelt om dit mee te maken en zulke woorden naar je hoofd te krijgen.. Reacties zijn altijd welkom !!
Ik zit niet in het zelfde schuitje als jou maar wil je zeggen dat ik erg veel respect voor je hebt dat je zo voor jezelf en je ongeboren kind bent opgekomen! Zelf zou ik ook nooit abortus plegen en snap je heel goed! En als een man zo reageerd is het voor mij een slechte egoistische man! Heel veel succes in de toekomst gewenst als moeder van twee kindjes!
Als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap, het blijft een wondertje (ook al had je het op dit moment niet verwacht). Wat een eikel is die ex van je zeg, niet normaal. Hij zou op zn minst begrip voor jou kunnen tonen, alsof jij niet geschrokken bent.. Hij rent lekker hard weg en gaat dan ook nog jou lopen commanderen dat je het kindje weg moet laten halen want anders... Je weet nog lang niet wie hij is of zo had hij gezegd tegen je? Wat een engerd! Ik zou er voor zorgen dat ik niet alleen ben vanmiddag als hij zn spullen komt halen, straks doet hij je nog wat. Misschien dat een vriendin of je moeder even bij je kan zijn, gewoon zodat je niet alleen bent. Of zet zn zooi buiten bij de deur! En als hij rare dingen blijft zeggen en roepen naar je zou ik direct een melding bij de politie maken, daar doen ze op zich niets mee, maar als hij dan nog vervelender wordt weten ze dat het niet de eerste keer is dat hij je bedreigd. Want dat doet hij eigenlijk.. Goed dat je voor jezelf weet dat jij voor je kindje wilt gaan, het komt vast helemaal goed met jou en je kindjes. Probeer te genieten van je zwangerschap, en laat je niet gek maken door hem, dat is zeker niet goed voor je babytje. Heb trouwens niet precies hetzelfde als jouw meegemaakt, maar genoeg mee gemaakt om te weten dat je dit niet moet pikken en accepteren van een vent! Stel dat hij vanmiddag bij je op de stoep staat en ineens met je verder wil en samen voor de baby wil zorgen. Dan zou ik eerst eens heel goed gaan nadenken of dat wel is wat je wilt met iemand die zo kan reageren...
IK heb (gelukkig) nooit in deze situatie gezeten maar wil je wel een dikkek knuffel geven en zeggen dat ik het heel knap vind hoe jij er in staat. Jij komt er wel!
Gefeliciteerd met je wondertje, meid! Die kerel krijgt hier nog wel spijt van.. en zo niet, dan is het gewoon een heel slecht persoon, en moet je vooral BLIJ zijn dat jouw kindje niks met hem te maken gaat krijgen. Ik vind het mooi om te zien dat jij zo goed voor jezelf en je kindje op komt! Je kinderen blijven altijd gebonden aan jou, zo'n kerel kan je in de meeste gevallen nog wel inruilen voor een andere (leukere!) man! Ik weet zeker dat je dit prima in je eentje kan! En ooit komt die andere leukere man er ook nog eens bij!
Ik heb ook 2 meiden (13 en 5 jaar nu) van verschillende vaders, alleen opgevoed tot ik mijn huidige partner tegenkwam en hij is echt een vader in die zin des woord. Ja het zal zwaar zijn, maar kinderen opvoeden is zwaar alleen of samen. Er zijn zat vrouwen waarvan de partners door hun werk niet in staat zijn om mee te helpen met de opvoeding (uitzending bv) mijn partner is ook veel in het buitenland voor zijn werk. Ik zeg trouwens als er mensen zijn die erover vallen dat mijn kids verschillende vaders hebben, dat ze 1 en dezelfde mama hebben. Niet kijken/luisteren wat anderen zeggen zolang ze niet in jou schoenen staan. Jij komt er wel met je 2 kinderen.
Allereerst Hartelijk feliciteerd met je 2de wondertje. Super sterk dat jij voor dit wondertje kiest en niet naar de grillen van je ex. Hoe haalt hij het in zijn hoofd jouw en een ongeboren kind te bedreigen. En dat jij het maar moet laten weghalen omdat hij het zegt.. en dat je niet weet wie hij is.. Het spijt me maar wat een klein kind om dit te zeggen. Sommige mannen/jongens.. geen woorden voor :x.. Bij ons was het ook onverwachts gebeurd terwijl dit nog niet in de planning stond. Soms moeten wij nog wennen aan het idee, maar langzaam zijn wij ons aan het verheugen hierop. Verder wil ik meegeven dat als hij zijn spullen komt ophalen dat je zorgt dat er iemand bij je is die hem bv in toom kan houden mocht hij zich agressief gaan gedragen. Veiligheid voor alles.
Ik ben het met bovenstaande reacties eens! Gefeliciteerd met de zwangerschap! Hier ben ik ook ontzettend onverwachts zwanger geraakt en mijn vriend overstroomde ook niet van blijdschap. Hij heeft er ook best wel aan moeten wennen en een abortus was ook zijn eerste gedachte. Toch kon ik het zelf niet over mijn hart verkrijgen om een abortus te ondergaan; en besloot ik alles op alles te zetten om dit kindje te mogen laten groeien. Het heeft ons een weekje discussies gekost waarbij de emoties hoog opliepen tot het moment dat ik zei: het spijt me voor jou - maar ik hou dit kind, je mag weg gaan als je dat wilt - ik neem het je niet kwalijk, maar ik haal het voor geen goud weg! Uiteindelijk staan wij er allebei achter en is hij nog geen uur van mijn zijde geweken. Wat ik wil zeggen is; natuurlijk kan het zijn dat hij zich rot schrikt en dat hij het kindje in eerste instantie niet wilt hebben. Maar de manier waarop het zich verder manifesteert spreekt boekdelen. Je hebt het niet getroffen met je ex-partner. Het is onder geen enkele voorwaarde oké om zo met jou of jullie kind om te gaan en ronduit schofterig. Het slaat helemaal nergens op om het kind nu weg te laten halen om vervolgens over een paar jaar 'samen' opnieuw in verwachting te raken. Dat is gewoon debiel. Het bedreigen van moeder en kind laat in ieder geval zien dat hij totaal niet de juiste man/vader en een goed voorbeeld is voor jouw kinderen. Wanneer hij nogmaals zegt: 'jij weet niet wie ik ben!' kun je hem misschien doorverwijzen naar de stichting geheugenverlies - schijnbaar heeft hij geen idee wie hij zelf is. Hij is namelijk enkel een vent en daar zijn er nog wel miljarden anderen van. Een alleenstaande moeder zijn lukt niet iedereen! Dáár mag je echt trots op zijn.