Hier ging het de laatste weken best goed, Danique sliep beter en huilde veel minder, maar sinds een week ineens weer 2 x per dag 2-3 uur huilen zodra ik haar in bedje leg, en dan kan ik wel 30 keer in 1,5 uur naar boven lopen, speen opnieuw indoen, en dan trek ik de deur achter me dicht en 2 sec. later gaat ze weer krijsen. Ik las net even oei, ik groei, ik ben toch bang dat dat vele huilen ineens, door het sprongetje komt. Nu voel ik me onwijs schuldig, omdat ik gisteren en vandaag 'voet bij stuk' wilde houden en haar niet uit bedje heb gehaald, maar steeds als ze ging huilen wel naar haar toe gegaan, maar haar niet uit bed heb gehaald. Nu twijfel ik of ik daar wel goed aan heb gedaan, of ik haar niet gewoon mee naar beneden had moeten nemen. Want gisterochtend merkte ik, toen ik haar optilde, dat ze stil was, en niet meer huilde, dus ik dacht: ze heeft geen pijn, boertje dwars zitten of vieze luier, dus ze moet gewoon in dr bedje liggen. Omdat ik dus merkte dat ze ging krijsen zodra ik de deur achter me dichtdeed, dacht ik dus: zie je, ze heeft het gewoon door, ze wil gewoon niet in bed liggen. Maar nu denk ik: oh jee, had ik haar niet gewoon moeten troosten omdat ze last van haar 'mentale sprongetje' heeft... Zit zo in twijfel... Nu ben ik bang dat ik haar misschien 'mentaal pijn' heb gedaan door haar niet uit bedje te halen...en haar niet te troosten, maar haar heb laten liggen in bedje. Ik liet haar steeds 2-4 minuten huilen voordat ik naar haar toe ging.
Ik herken jou gevoel wel, soms dacht ik ook laat maar huilen heb er helemaal genoeg van. Maar jou meisje is net zo'n volhouder als mijn zoontje. Heb hem er na 10 minuten huilen en een paar keer troosten er altijd uitgehaald. Waarom leg je haar niet beneden in de bak van de kinderwagen dat deed hier altijd wonderen of even slapen in de box. Je kunt bijvoorbeeld volgende week weer eens proberen of ze dan wel in haar bedje wil slapen
Als je dat boek met geloven dan zitten kindjes constant in een sprong. De marge is zo groot. Als je daar rekening mee moet houden dan kun je niet consequent zijn. En als je niet consequent bent dan lukt het je niet te bereiken wat je ermee wil bereiken, namelijk haar leren zelf in te slapen. Natuurlijk betekent consequent zijn in dit geval niet dat je ook moet volhouden als er wat anders aan de hand is zoals ziek zijn etc. Dan moet je je kleintje natuurlijk lekker bij je hebben. Maar als je rekening moet houden met de sprongen zoals als ze ze beschrijven in "oei-ik-groei", dan kun je volgens mij je methode rustig laten varen.
ik denk dat de beste methode is wat jezelf denkt. je moet gewoon je eigen gevoel volgen en niet naar anderen luisteren. vanaf het begin laat ik jesse al lang huilen en ik hoefde na 1 week al geen nachtvoeding meer te geven. ben ik dan een slechte moeder als ik leer dat hij zelf moet gaan slapen en dat niet samen met zijn moeder kan doen. ik denk het niet. ik heb ook wel eens geprobeerd om er heen als ie huilde en steeds weer en steeds weer nou hij had het door en slapen werd helemaal niets meer. dus ik laat hem de eerste keer 15 min huilen dan ga ik heen is er niks dan laat ik hem een half uur huilen kijk dan weer en is er weer niks dan ga ik niet heen voordat die slaapt dan weet ik gewoon dat er niks aan de hand is. nou dan ben je niet een slechte moeder hoor. je moet gewoon je eigen gevoel volgen meid en nooit aan twijfelen dan komt het helemaal goed. liefs
Ik zou je absoluut niet schuldig voelen omdat in dat boek staat dat er nu een sprongetje is! Die theorie heeft namelijk nul wetenschappelijke onderbouwing en er is zelfs een groep professoren geweest die hun kritiek hebben geuit op dit boek. Het is een handige houvast, maar voel je je in ieder geval niet schuldig. Verder zou ik er denk ik een paar dagen aan toegeven, maar let wel dat de kans er in zit dat ze hieraan went waardoor ze straks niet meer zelf in slaap gaat vallen en standaard gaat huilen als je d'r in bed legt. Dat is namelijk echt een wet bij mijn zoontje. Na zo'n periode moest ik dus wel overgaan naar 'laten huilen' om hem weer te leren zelf in slaap te vallen.
ik heb in het begin ook zo lopen rommelen en stuntelen. Jill huilde ook best wel veel en wist er niet meer om te gaan. Heb erg veel gewandeld en haar bij me gehouden in een draagdoek. maar ik snap je onzekerheid wel hoor! ik denk dat iedere persverse moeder dat heeft, ik geloof niet dat er 1 moeder is die meteen weet hoe en wat met je baby om te gaan. Volg vooral je gevoel, en een foutje maakt iedereen hoor. Ik kijk dan naar de dingen die ik wel , in mijn ogen, goed doe en dat zijn er meer dan die fouten die ik ook wel eens maak en achteraf spijt ervan heb. en denk er aan dat dit allemaal maar tijdelijk is! je groeid met je kindje mee en als ze ouder zijn gaat het echt allemaal gemakkelijker dan wanneer het nog zo'n klein onschuldig babytje is.
als je je kind zo snel mentale schade toe zou brengen ( of pijn zoals jij beschrijft) tjjeeeeee dan zou heel nederland fucked up zijn..... maar je toch geen zorgen..... doe gewoon wat goed voelt.... als ze geen honger heeft..... geen vieze broek heeft en er lekker bij ligt dan is het toch goed????? en ik beaam wel wat kiwi zegt over dat boek... josefien huilt bijna nooit heel erg en zodra ze dan eens lekker hard brult een aantal dagen achter elkaar komt mijn man met dat boek aan en heeft ze een sprongetje dan denk ik tjee mag onze voorbeeldige lieve baby ook eens een rotdag hebben? ik maak me wel eens zorgen dat het stilte voor de storm is dat ze zo vrolijk en lief is.... maar het is dus echt niet iedere keer een sprongetje.... en ik herken de weken met sprongetjes helemaaaaaal niet in dat boek gr Jose
Bedankt voor de reacties meiden Tja ik blijf maar twijfelen, snap soms echt geen bal van Danique...dan slaapt ze ineens weer een ochtend goed en dan ineens weer niet, maar het moeilijke, ik heb geloof ik nog geen dag gehad dat het hier eens 'goed' ging, in de zin van, dat alles gaat zoals het hoort te gaan (voeden-spelen-slapen en dan de hele cyclus door) er is altijd ergens op de dag wel weer een moment dat ik weer even totaal niet weet waarom ze huilt of waarom ze ineens veel eerder wakker is of wat dan ook....zucht...
Mijn dochter slaapt overdag eigenlijk nauwelijks en volgens het CB kan dat, er zijn baby's die overdag gewoon niet willen slapen alleen. Dat komt wat later wel. En vergeet niet dat je meisje nog maar klein is! Ze is uit de warme, vertrouwde omgeving van jou buik gehaald en de harde en (nu vooral) koude wereld ingegooid en dan kan alles heel eng zijn. Er is helemaal niets mis met haar wat vaker tegen je aan houden of in de box in slaap laten vallen. En als ze 's nachts genoeg slaap (mijn dochter slaapt van 19.00 tot 10.00) dan kan het ook niet veel kwaad om overdag minder te slapen. Maak je niet druk, als ze groeit, lacht en spartelt, dan gaat het goed
Tja, ik zou gewoon eens proberen wat er gebeurt als je er voor even (een paar dagen) aan toegeeft... Wat sommigen hierboven al zeggen: je hebt kans dat het de regelmaat verstoort en je straks 'opnieuw' kunt beginnen, maar hier werkt het zo dat Thirza dat op momenten gewoon nodig heeft en vanzelf weer zelf gaat slapen. Hier dus geen kindje dat op gewenning dan denkt: He, als ik genoeg drama maak, dan mag ik lekker bij mama Hoe dat bij die van jullie werkt, weet je alleen als je het uitprobeert