Hallo allemaal, Ik heb me hier net nieuw aangemeld omdat ik best veel herkende in de verhalen van vrouwen die een tijdje aan het proberen zijn om zwanger te worden. Ik ben nu 29 en vanaf mijn 27ste al gestopt met de pil, waarna mijn menstruatie minimaal op gang kwam. Maar steeds dacht ik: tja, komt wel, gewoon geen zorgen om maken. Nou niet dus, nu na 2 jaar ben ik naar het ziekenhuis gegaan en zelfs na 10 dagen duphaston slikken (om onttrekkingsbloeding op gang te helpen om daarna met clomid te beginnen) helpt niet! Ik ben nog niet ongesteld, 't zit te vast of zo! Ik word er gek van, zelfs met hulp wil mijn mensturatie niet op gang komen... Ik heb het wel aan een aantal goede vriendinnen en familie verteld, maar denk dat het toch fijn is om er met mensen te schrijven die ook net het medische traject in zijn gestapt. Hoe moet je hier nou instaan? Boos op je eigen lichaam, of je er maar weer overheen zetten? Niet dat je veel keus hebt trouwens. Groetjes
Hoi hoi, Welkom hier Succes in het medische traject en hopelijk kunnen zij jou snel helpen! Groetjessss Jetje
Welkom hier! Ik hoop dat ze je verder kunnen helpen in het ziekenhuis! Het valt niet mee wat je nu doormaakt. Twee jaar wachten en hopen is lang, maar laat de moed niet zakken meid en wees vooral niet boos op je eigen lichaam. Sta positief in het leven en wacht op het wonder! X Maris