@Nic, bij mij is mijn linkereierstok ook geregeld moeilijk te vinden, vooral als er geen grote eiblaasjes in zitten. Dan moeten ze soms op mijn buik duwen en lang zoeken voor ze 'em in beeld hebben. Het lijkt me inderdaad onmogelijk dat een eierstok verdwijnt, dus ik zou me er maar geen zorgen om maken. Als er straks een blaasje in gaat groeien, wordt 'ie waarschijnlijk vanzelf weer wat makkelijker te vinden (er is me wel eens verteld dat ze vaak wat omlaag zakken door het gewicht van de eiblaasjes). En inderdaad ben ik al een paar dagen bolletjes aan het gebruiken Beetje vies zooitje, maar gaat prima tot nu toe. Ik verdenk ze er wel van dat ze me vermoeidheidsklachten bezorgen, maar dat kan ook komen doordat ik ziek ben geweest. Ik hoop zo dat ik ze nog een hele tijd moet gebruiken!!
Lien, tja ik denk het ook. Ze heeft wel flink op mijn buik geduwd, maar weg zijn dat kan niet! Jaja, een vies gedoe met die bolletjes, maar ze vergroten wel de kans dat je emmie blijft zitten, dus....VOORAL ZO DOOR GAAN. Ik wist niet dat je daar moe van wordt, nou ja, je hebt ook wel een spannende week achter de rug. doe maar lekker rustig aan, lekker met een deken op de bank ofzo. Nog niemand gebeld dus??8)
@Nic, wel verschillende mensen gebeld uit belangstelling. Heel lief, maar het is wel telkens even schrikken als de telefoon gaat! Dit keer gaat het motto 'geen nieuws is goed nieuws' wel heel letterlijk op ...
Lien, nog maar 1 dag, dan is het zondag. Hoe gaat het verder, nog na-pijn van de punctie? Ik had vandaag weer een paar druppels bruin in de slip, kan zijn dat de dokter gisteren wat te hard gezocht heeft naar de verdwenen eierstok....Of ze heeft mijn eitjes knock-out geslagen....De hormonen werken goed, ik ben vandaag niet gezellig - en dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Daarbij zijn de kids allebei ziek, eentje heeft oorontsteking, maar zij krijgt maandag nieuwe buisjes in de oren, en eentje is door en door verkouden, hij heeft koorts en snottert zoveel dat zn neusje geirriteerd is. Saskia, hoe is het met jou?
Heeft iemand van jullie enig idee hoe laat ze zouden bellen van het CZE, mocht de TP niet doorgaan? Mijn man en ik zijn allebei op van de zenuwen. Hebben net een potje Mario zitten spelen op de Wii als afleiding... Het zou fijn als je in elk geval zou weten rond welke tijd je eventueel een telefoontje kunt verwachten... Dit is echt zenuwslopend... Napijn is me overigens erg meegevallen. Heb eigenlijk nergens meer last van! @Nic, balen dat de kindjes ziek zijn ! Beterschap!
Helaas heb ik slecht nieuws te melden. We zijn vanmiddag gebeld door dokter D.... Onze ene eicel is niet bevrucht, dus er is morgen ook geen terugplaatsing. IVF poging 1 is dus op kansloze wijze mislukt... We hebben binnenkort nog overleg met het ziekenhuis wat zij verder voorstellen en we hebben ook nog verschillende vragen. Maar op dit moment neigen we ernaar om het bijltje er, in elk geval voorlopig, bij neer te gooien. Ik denk dat we ons maar vol moeten gaan richten op adoptie, want een bio-kindje lijkt er voor ons niet in te zitten... Ik moet zeggen dat er veel gevoelens zijn langsgekomen vandaag: eerst spanning, angst voor dat ene telefoontje, maar ook wel hoop. Daarna verdriet, teleurstelling en boosheid, en vervolgens ook wel een zekere gelatenheid. Er lijkt ook wel een bepaalde last van mijn schouders te vallen en ik hoop dat we ons de komende tijd weer kunnen gaan richten op de leuke dingen in het leven. Eindelijk weer doorgaan met leven, daar snak ik naar...
Lieve Lien, wat spijt me dat voor je. Wat verschrikkelijk beroerd, je was zo dichtbij. Ik kan niets zeggen waardoor je je beter zou voelen. Herkenbare gevoelens, de hoop, de teleurstelling, de boosheid, de gelatenheid (wat bij mij vooral zelfbescherming is), maar vooral die ellendige ellendige hoop. Je zult toch wel een gesprek krijgen nog, wellicht dat je dan nog een optie krijgt aangereikt. Voor nu heel veel sterkte, drink of rook (want dat mag nu weer) en scheld een hele pagina hier vol als dat iets oplucht. Bah, wat is t toch een kl*&# als je er zo veel moeite voor moet doen en het mislukt dan.
Net gehoord dat mijn beste vriendin vandaag moeder is geworden van een zoon! Fantastisch nieuws natuurlijk, maar ongelofelijk hoe zoveel emoties op één dag bij elkaar kunnen komen... Morgen gaan we de kleine bewonderen, hopelijk lukt dat zonder al te emotioneel te worden. Ik vind het ook lastig wat ik haar wel en niet zal vertellen. Zij is degene die het meest op de hoogte is van onze situatie, ze weet veel details en is zelfs afgelopen week nog bij mij geweest met haar dikke buik om mijn verhaal aan te horen. Maar ik wil nu haar geluk zeker niet in de weg staan. Lastig... We zien morgen wel hoe het loopt...
Hoi Lien, Wat ongelofelijk !#$%^&*. Zou hier het liefst een heel bericht echt voor je vol schelden, maar daar schiet je natuurlijk helemaal niks mee op! Ik wens jullie veel wijsheid in het nemen van een beslissing over wat nu verder te doen (of juist niet). Dat voor jullie maar snel genoeg het zonnetje weer mag gaan stralen! Verder erg veel respect voor het feit dat je vandaag al bij je vriendin op kraamvisite wil gaan. Denk je wel goed aan je zelf? Nogmaals veel succes, Karel.
Lien, Wat vreselijk.........Daar zijn geen woorden voor. Maar betekend dit dan echt het einde?? Kunnen ze niet met hogere medicatie of andere medicatie meer eitjes laten groeien???? Ik weet dat er andere meiden op het forum zijn die ook erg weinig eitjes hadden....
@ Lien, o meid wat ontzettend K! Wat een verdriet moeten jullie voelen. Eigenlijk weer geen kans gekregen! Teleurstelling, frustratie en enorm boos! Ik kan het me heel goed voorstellen. Maar geef de kans op een bio-kindje niet op. Dit was de eerste poging en het ziekenhuis weet nu dat je niet bijster goed reageert op deze hoeveelheid hormonen. Dat kunnen ze nu dus bij gaan stellen. De kansen liggen nog voor je open. Ik denk dat je dit nu niet wil horen, maar het is wel zo. Het is echt te vroeg om te zeggen dat een bio-kindje er voor jullie niet inzit. Veel sterkte meid. Het is echt een domper en dan druk ik me nog zacht uit
We gaan inderdaad nog wel eerst horen wat het ziekenhuis voorstelt. Maar de arts klonk eerlijk gezegd niet al te optimistisch en ik zie het zelf ook niet al te optimistisch in. Mijn eitjes lijken gewoon niet goed genoeg. Wij willen niet dat het dokteren een lijdensweg zonder einde wordt. Als we nou echt serieus goede kansen hebben, wil ik best nog een poging wagen. Maar ik heb zo'n gevoel dat onze kansen op de 'natuurlijke' manier misschien wel bijna net zo groot zijn als via IVF. Voor een ieniemienie-kansje hebben wij er denk ik alle stress, pijn en ellende niet meer voor over. Een bio-kindje is voor ons geen 'must', wij staan ook erg open voor adoptie en ik weet zeker dat we op die manier ook heel gelukkig zullen worden. We hebben dan ook besloten om ons daar voorlopig op te gaan richten, aangezien we in feb staan ingepland voor de VIA. Na de VIA beslissen we denk ik pas of we nog een IVF-poging willen doen. Overigens was het kraambezoek heel fijn! Een supermooi kereltje hebben ze, die wij ook van dichtbij gaan zien opgroeien. Van dat mannetje kan ik toch wel genieten, ook al is hij dan niet van ons. Het zijn hele lieve vrienden, die ons ook de ruimte geven voor ons verhaal en ons verdriet. Ook al staan hun situatie en die van ons lijnrecht tegenover elkaar, wederzijds begrip en respect zorgt ervoor dat we elkaar toch goed kunnen steunen.
Lieve Lien, Ik kwam even kijken hoe het me je gaat. Wat ontzettend K dat de IVF niet gelukt is! Wat een enorme domper, als je al zo dichtbij bent geweest. Ik wens jullie heel veel sterkte en hopelijk toch nog bij het gesprek met de artsen een alternatief met goede kansen. Liefs, Misty
Gister hebben wij onze tweede echo gehad, welke er prima uitzag. Nu een echt minimensje gezien met een mooi kloppend hartje. Ik ga me dan nu ook terug trekken uit dit forum, omdat ik het niet echt gepast vindt tussen alle zware IVF verhalen om mijn geluk hier te schrijven. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte met de weg die je moet bewandelen en hopelijk in de toekomst voor jullie allen een prachtig kindje. Lieve groetjes, Misty
@ Misty, allereerst gefeliciteerd met de goede echo! Ten tweede wil ik even zeggen dat je van mij niet weg hoeft. Herinnert worden aan een positief verhaal vind ik niet kwetsend. Ik weet natuurlijk niet hoe de rest daarover denkt. @ Lien, heftig allemaal. Verwerk het op jullie manier en ik hoop dat het ziekenhuis jullie verder kan helpen! @ Karel, hoe gaat het met jullie? Waar zitten jullie nu in het traject? Ik heb vandaag de uitgangsecho gehad. Die was goed. De eerste gonal zit er al in. Volgende week de eerste FM.
@Saskia, oei, nu begint het voor jullie spannend te worden! Ik hoop dat je volgende week een mooie hoeveelheid eiblaasjes gaat spotten op de echo! En dat hoop ik ook voor Karel en zijn meisje, want volgens mij zijn die ook bijna zover! @Misty, ook ik zou het leuk vinden als je blijft. Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat voor jou de behoefte aan dit topic een stuk minder is nu je zwanger bent. Dus je moet je zeker niet verplicht voelen! Doe maar gewoon waar je je zelf het prettigst bij voelt! Wij hebben vanmiddag een gesprek gehad met onze arts. Ik had vanochtend gebeld en toen wilden ze me een afspraak laten maken op de poli. Dat kon pas eind januari, dat vond ik veel te lang duren. Dus weer teruggebeld naar de IVF-verpleegkundige en mijn bezwaar uitgelegd. Gelukkig dacht ze heel goed mee en ging ze meteen kijken of er deze week nog ruimte was voor een gesprek. En toen bleek dat we vammiddag al terecht konden! Echt heel fijn! De arts gaf aan het wel de moeite waard te vinden om nog een tweede poging te doen, maar dan gaan we het wel anders aanpakken. Ten eerste wil ze dat ik dan decapeptyl ga gebruiken, ten tweede wordt de Gonal-F dosis verhoogd naar 300 IE, de punctie vindt een uurtje later plaats en met betere pijnstilling (dormicum) dan dit keer en het wordt dan ICSI i.p.v. IVF. We hebben het ook nog gehad over wat er nou eigenlijk met mij aan de hand is, want dat snappen we nog steeds niet. De artsen weten het ook niet. Maar wij hadden op internet wat gevonden over het LUF-syndroom en vroegen ons af of ik dat misschien heb. De arts gaf aan dat er geen eenduidigheid is of het LUF-syndroom wel bestaat en dat ze me daarom ook geen antwoord kan geven. Maar ze vond wel dat ik er veel kenmerken van heb. LUF wil eigenlijk zeggen dat je wel normale hormonale activiteit hebt, maar dat het eitje niet vrij komt uit de follikel. Het was een fijn gesprek en het heeft ons wel het gevoel gegeven dat een tweede poging misschien toch wel het proberen waard is. Maar dat doen we dan sowieso pas na de VIA. Dus voorlopig hebben wij pauze en na de VIA beslissen we pas definitief wat we doen.
@ Lien, fijn dat jullie een goed gesprek hebben gehad! En zo snel al! Ze zijn wel erg meedenkend en lief op de poli hè. Dat vind ik echt. Goed om te lezen dat er een ander plan van aanpak is. Het is het proberen zeker waard denk ik. Maar een pauze is nooit verkeerd. Doe wat goed voor jullie voelt en ik kan me voorstellen dat jullie pas een besluit nemen na de VIA.
Hallo lieve allemaal, Wat lief dat jullie vragen of ik hier nog blijf mee schrijven Als jullie dag geen probleem vinden wil ik dat graag doen. @Lien, wat fijn dat jullie alsnog zo snel terecht konden voor een gesprek en dat er nog hoop is op een biologisch eigen kindje. Geniet nu lekker van jullie rust en veel succes met de VIA. Hopelijk hierna een geslaagde ICSI poging! Hier net een afspraak gemaakt bij mijn eigen gyn in het Bernhoven ziekenhuis. Ik hoef dus als het goed blijft gaan niet meer terug naar het Catharina Ziekenhuis. Gek, maar ook wel heel fijn. Het Bernhoven ziekenhuis ligt toch wat dichterbij en voelt voor mij ook meer vertrouwd. Ben benieuwd naar de controle (op woensdag 29 dec). Ik wens jullie allemaal fijne feestdagen en veel rust, geluk en moed voor de toekomst! Liefs, Misty
Hallo allemaal, Vanuit een be/oversneeuwd Geldrop wens ik jullie allemaal hele mooie dagen en het allermooiste voor 2011!!! ps: er werd gevraagd hoe het er bij ons voor staat. De eitjes zijn flink aan het groeien en de punctie komt er al snel aan! Karel.
hele fijne (en vruchtbare) kerstdagen voor iedereen! Saskia, hoe gaat het met jou? hoe gaat het met spuiten en bijwerkingen van de Gonal-F? Karel, het is idd verschrikkelijk, ik moest gisteren om 09:50 bij het Catharina zijn voor een echo. Ik ben pas om 08:30 weggereden omdat de auto helemaal was ingesneeuwd, en daarna was hij niet van de plaats af te krijgen, ik was pas om 10:45 in het Catharina, dik 1 uur en 45 minuten moeten rijden!