Heb besloten toch even dit topic te openen want ik word gek van mezelf Ik ben nu 5 weken en 3 dagen zwanger en super onzeker. Vorige week kwam ik er dus achter dat ik zwanger ben van ons 2de kindje terwijl we er nog niet mee bezig waren maar helemaal geen probleem want we zijn er super blij meeomdat ik dus plots zwanger ben ben ik zoooo bang dat het fout gaat(ja beetje rare gedachte maarja ik heb het nou eenmaal) Bij mijn 1ste kindje was ik ook onzeker maar ik kan me niet herinneren dat ik het zo erg had,daar komt ook bij dat ik een beetje bloedverlies had bij 4 weken en 3 dagen en 5 weken en 1 dag. Hoeft natuurlijk helemaal niks te zijn en het was ook echt niet veel en ook niet helderrood maar ik ben er zo van geschrokken dat ik nu dus helemaal bang ben. De hele dag ben ik aan het piekeren of het wel goed gaat in mijn buik. Ik voel me ook totaal anders dan met de 1ste zwangerschap..toen was ik misselijk en moe nu ben ik alleen maar moe en heb ik last van mijn borsten. Ik heb ook ongiekrampjes maar minder dan bij mijn 1ste zelfs daar word ik onzeker van..groeit het wel goed enz enz. Ik krijg pas met 10 weken en 4 dagen mijn echo dus ik moet nog een paar weken,hoe kom ik deze weken in godsnaam door misschien hebben jullie tips?
Ha meid, gefeliciteerd! Moeilijk hoor die onzekerheid Echt een tip heb ik niet, behalve misschien de wetenschap dat je er echt helemaal níks aan kan veranderen door te piekeren. Dingen gebeuren zoals ze gebeuren, probeer te genieten zonder teveel stil te staan bij wat er mogelijk mis zou kunnen gaan, daar maak je jezelf helemaal gek mee (zoals je zelf al zegt ) Sterkte met die enge weekjes.
lastig is dat he, denk dat we dat allemaal wel hebben dat we ons zo vreselijk druk kunnen maken..en vooral als het nog zo vroeg is deed ik zelf ook maar op een gegeven moment had ik wel zoiets van oke ik kan me nu flink drukmaken, maar als het misgaat gaat het toch wel mis en gaat het goed dan gaat het goed... Klinkt mss hard, maar probeerde gewoon zo reeel mogelijk te blijven... Moet zeggen is aardig gelukt, ik maak me nu lang niet meer zo druk... Hopenlijk vind jij ook snel je "rust" en kom je die paar weekjes wat beter door!
Dank jullie wel meiden. Jullie hebben gelijk maarja toch blijft het moeilijk. Net had ik weer een beetje roze verlies niet heel veel en het is ook alweer bijna weg. Ik had dit helemaal niet bij mijn 1ste zwangerschap dus vandaar dat ik er ook zo onzeker van word.
Hoi Liefde, Ik heb voor mijn dochter een MK gehad en was natuurlijk al extra onzeker toen ik opnieuw zwanger was. Ik heb in mijn zwangerschap van Famke in het begin licht bloedverlies gehad (bij 3 weken en 5 dagen ofzoiets), maar ook bij 5 weken en 2 dagen. Ik had wat rood bloedverlies en vanaf toen een paar weken bruinverlies. Wat was ik bang: ik was eigenlijk helemaal verlamd. Ik heb bij 6 weken en 6 dagen mijn eerste echo gehad (bij de gyn) en wat was ik blij dat ik een klein boontje met knipperlicht had. Mijn dochter is helemaal gezond ter wereld gekomen. Je bent nog maar zo pril zwanger dat bloedverlies eigenlijk heel normaal is in deze fase van de zwangerschap. Ik begrijp zoooo goed dat je je er zo onzeker door voelt, dat was ik ook en voor mijn gevoel was het al helemaal mis. Nu ben je "pas" 5 weken en 3 dagen zwanger en zeer waarschijnlijk komen de symptomen nog. Omdat je al eerder zwanger bent geweest, denk je al van alles te moeten voelen, maar bij mij kwam de misselijkheid bij deze zwangerschap ook pas bij 6 a 7 weken opzetten. (en ik hoor van veel vrouwen dat ze "pas" rond die tijd symptomen krijgen). En trouwens, de ene zwangerschap is de andere niet.... Als je het niet meer uithoudt, dan gewoon de VK bellen om te vragen of je eerder mag komen! Zo lang in spanning zitten is ook niet goed! Liefs, Marla
Ik was vreselijk onzeker in het begin. Ik was heel snel zwanger toen we het gingen proberen, het leek wel te mooi om waar te zijn. Ik haalde me werkelijk van ALLES in mijn hoofd, van Mola-zwangerschap tot missed abortion. Die weken tot de eerste echo hebben heel lang geduurd. 'Gelukkig' werd ik met 6 weken zo misselijk dat ik niet zoveel ruimte meer had voor de zorgen, wat dat betreft waren de klachtjes een zegen! Wat mij geholpen heeft, was uiteindelijk het volgende. Diep van binnen voelde ik vanaf het begin dat het goed zat. Net als dat ik na mijn ei wist dat ik zwanger was, dat was puur een gevoel. Daarnaast rationaliseerde ik veel van mijn angsten. 10-15% van de zwangerschappen eindigt in het eerste trimester in een miskraam. Dat is geen leuke statistiek, zeker niet als je meeschrijft met een clubje hier, en al snel inderdaad van een aantal meiden afscheid moet nemen. Aan de andere kant gaat het in 90% van de gevallen goed. Wat ik mezelf voorhield was dat het begin van de zwangerschap een goed moment was om om te leren gaan met zorgen. Want ze houden niet op, en dat weet jij ook wel, want je hebt al een kindje. Ook later in je zwangerschap heb je zorgen, dat zijn alleen andere zorgen. En als het kindje er is, heb je weer andere zorgen. Het maakte niet dat de onzekerheid en angst wegging. Maar wel dat ik het een plek kon geven waar ik het af en toe ook gewoon kon negeren, en kon genieten van het idee dat er een miniscuul mensje in wording in mij woonde. Gefeliciteerd dus! Omarm de momenten dat je kunt genieten, en voel jezelf niet dom over die onzekerheid. Iedereen heeft dat denk ik wel
Die onzekerheid is echt heel normaal hoor. De een heeft het meer dan de ander en vaak is het nog erger na een miskraam. Houdt jezelf voor dat het overgrote deel van de zwangerschappen goed gaat (85%!) en dat de kans dus veel groter is dat het goed gaat dan niet. Buiten dat, piekeren helpt niet, je hebt het echt niet in de hand en kan niks doen om het te 'sturen'. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want ik was de eerste weken een complete stresskip. Maar ik prentte mezelf zo nu en dan wel wat realisme in en dat hielp een beetje. Het blijft altijd zorgelijk en ik hoop dat je op bepaalde momenten toch kan genieten van het wondertje in je buik!
Dank jullie wel meiden!! @Marla ja idd ik voel me zo normaal en bij mijn 1ste zwangerschap was ik echt elke dag niet lekker en misselijk ik word gewoon onzeker omdat ik weinig voel maar je hebt helemaal gelijk elke zwangerschap is anders. En je hebt me gerustgesteld met het bloedverlies,dank je wel Ik heb trouwens ook echt 2 keer gedacht het is echt mis maar het bloedverlies was ook heel snel weer weg..zo snel dat het komt zo snel dat het weer weg is,snap daar dus niks van. @evenstar voor een missed abortion ben ik ook zo bang maar dat had ik bij mijn 1ste kindje ook dus dat is niet veranderd. En wat jij zegt over je gevoel dat herken ik heel erg van mijn 1ste zwangerschap toen wist ik gewoon ondanks dat ik bang was dat het goed zat en nu misschien omdat het plots is minder,maar ik moet zeggen gisteravond had ik opeens het gevoel met kerst heb ik er gewoon nog een kindje bij Ik heb net trouwens een afspraak gemaakt voor een echo bij een pretechobureau,10 april mag ikhopelijk zien we dan een super mooi hartje kloppen en ben ik gerustgesteld.
Liefde, ik heb pas bij 6 weken getest, omdat ik me daarvoor niet zwanger voelde en er vanuit ging dat ik niet zwanger was. En de eerste dagen voelde ik me vrijwel niet zwanger en daar werd ik ook zo nerveus en onzeker door. Ik was zo misselijk geweest bij de zwangerschap van Famke en hoe kon dat dan? Maar toen kwam er een moment dat ik wel misselijk was en dat ik regelmatig moest kokhalzen. Misschien heb jij hetzelfde als ik en komen de symptomen over een week. Wel fijn dat je 10 april al terecht kunt voor een echo! Hopelijk ben je vanaf dan wat zekerder... Marla
Die onzekerheid ken ik maar al te goed.. Ik heb pas volgende week mn eerste echo, zit zelf ook heel de tijd te denken 'is alles wel goed' helemaal als ik even totaaaaaaaaaaal geen kwaaltjes heb. Ik maak mezelf gek van onzekerheid soms.. Niet elke dag is hetzelfde met je hormonen.. dus het kan zijn dat er een hormonendal in zit en dat je dan inderdaad geen symptomen voelt..