Heb al stiekum gepost , maar zal me ook nog officieel voorstellen hier. Ik ben Nathalie, ben 35 jaar en heb mijn hele leven lang nooit een kinderwens gehad. Vind kinderen best leuk, maar moedergevoelens? Nou nee. Maar... toen kwam ik 3 en half jaar geleden mijn lief tegen en zijn er deuren open gaan staan waarvan ik het bestaan niet kon vermoeden Herkent iemand dit? Het is ongelofelijk verwarrend en heftig en emotioneel allemaal. We hebben urenlange gesprekken samen, en ook mijn vriend zou met de tijd wel een kindje willen. Maar hij hikt erg aan tegen de praktische kanten, de financiële consequenties en zijn eigen onzekerheid. Ik moet zeggen, heb dat ook allemaal gehad. Er was altijd wel een reden om toch geen kindje te willen. Zwanger worden, zwanger zijn, bevallen, jakkie! Maar het slikken van de pil ging me meer en meer tegen staan om 1 of andere reden. En opeens, 2 weken geleden, ik stond te douchen, zag ik het licht. Een superblij gevoel overviel me en ik kon alleen maar stom lachen :-D Ik kwam in bed en mijn lief zag meteen dat er wat was. Durfde het in eerste instantie niet te vertellen, maar ik klapte uit elkaar van geluk. Zo maf. Toen heeft hij het geraden :-D Nu zijn we stapje voor stapje aan het idee aan het wennen. Ik heb van de week besloten dat ik de laatste 4 pillen van mijn strip weggooi. Dat komt beter uit qua ongesteldheid. Ik slik de pil namelijk vaak een paar maanden door en dus zal de menstruatie wat heviger zijn dan normaal. Dan ben ik graag thuis ipv op mijn werk. Mijn vriend wil dan eigenlijk aan de condooms, ben benieuwd hoe dat gaat. We hebben ze nog nooit gebruikt! En het liefste sla ik dat hele wachten en ontpillen gedoe maar gelijk over Mijn cyclus is super regelmatig, ben een paar jaar geleden tijdelijk gestopt en mijn lijf nam het meteen weer helemaal zelf over. Maar goed, heel verhaal Voelt goed om hier neer te zetten, want ik ben eigenlijk nog kompleet in shock. Bijna niemand weet het ook en dat wilde ik even zo houden. Eerst samen aan het idee wennen.
Heeej Nathalie.... Klinkt heeeeeeel herkenbaar wat je schrijft...Zelf heb ik ook nooit een diepe kinderwens gehad tot vorig jaar..Weird maar ineens overkomt het je...lol Nu zijn m'n vriend en ik vanaf maart aant klussen om een wonder te krijgen..Ik was net zwanger begin juni maar helaas is het in de 5e week misgegaan.. Nu gaan we lekker verder Susi
Hee Susi, Bedankt voor je berichtje. Ja echt maf is dat, ineens zie je het licht Nu maar wachten op mijn lief, want hij wil wel zegt hij, maar hij voelt de klik nog niet Misschien ergens maar goed ook, want ik zit in een emo rollercoaster waar je U tegen zegt. Dan weer superblij, dan de hele avond huilen. Onzekerheid, euforie, ongeduld, gek word ik ervan. Ik wil ook een wonder! Zo, dat is eruit
Wat spannend zeg voor jullie. wen eerst samen maar aan het idee, anders gaat het jullie misschien toch te snel. Welkom hier. Liefs britt