Ik mag vrijdag een curretage ondergaan. Wie heeft er ervaring mee? viel het mee of tegen? Wat kan ik verwachten? Hoe ging het daarna? Duurde het lang om weer ongi te worden?
heey ik heb 19 maart een curretga gehad.. geestelijk vonden wij het erg zwaar zelf heb ik er lichamelijk geen last van gehad... buikpijnviel reuze mee en heb zelf maar 1 dag bloed verloren... dat is onwijs kort .. dagen erna is het ook wel aargid gegaan maar zoals ik al zegt geestelijk was het voor ons zwaar... in ieder geval heel veel sterkte een vrijdag
Dank voor je snelle antwoord. Ik hoop nog een aantal reacties te verzamelen voor vrijdag. Merk ook wel dat ook ik het geestelijk nog niet heb afgesloten en dat dat vrijdag komt. Ik wist vandaag wel dat ik die optie voorgeschoteld zou krijgen maar het komt toch keihard aan. En dan het hele ziekenhuis rond om ingeschreven te worden enzo. Heb het met tranen in mijn ogen doorstaan. komt allemaal goed: lichamelijk lees ik meer dat het goed gaat maar geestelijk dat het tegenvalt. Denk wel dat ik vrijdag erg verdrietig zal zijn maar ik heb voor een curretage gekozen om het zelf af te kunnen sluiten en dat gaat nu niet.
ik heb zelf inderdaad ook gekozen voor een curretga en had ook de keus om af te wachten... maar wou het zelf zo snel mogeljk aflsuiten en vind dat ik de juiste keuze heb gemaakt.. nogmaals heel veel sterkkte en neem de tijd want het is niet niks allemaal
Ik heb begin Januari dit jaar een curretage gehad. Ik zelf had een incomplete miskraam met de daarbij gepaarde complicaties waardoor ik met spoed in het ziekenhuis belandde voor een curretage. (Dit even ter voorgeschiedenis, dit maakt de procedure wellicht wat anders) In zijn algemeenheid viel het mij mee. Van de ingreep zelf heb ik niets gemerkt (alleen de ruggeprik was even vervelend, ook vanwege mijn flauwvalneigingen (lage bloeddruk/HB) tijdens de prik). Ik was behoorlijk gestresd ook mede door de complicaties en de hele hectiek er voor. Toen eenmaal de ruggeprik ging werken, ik wat zuurstof toegediend kreeg en gerust werd gesteld door een alleraardigste verpleegkundige, ging het allemaal heel snel! Ik vroeg op een gegeven moment of ze al bezig waren; was het al bijna klaar. Daarna was het even vervelen in de verkoever-ruimte; ik was steeds helemaal bij geweest door de ruggeprik en moest nu een tijdje wachten. Ik moest die nacht ter observatie in het ziekenhuis bleven vanwege mijn lage bloeddruk/HB. Dat werd natuurlijk niet goed slapen, maar wel een geruststelling dat er deskundigen om mij heen waren die mij konden helpen. Wat ik als erg prettig ervaarde was dat ik na terugkomst van de verkoeverkamer, mijn lieve vriend bij mij had. Daarnaast kwam ik op een gewone verpleegafdeling zodat ik niet geconfronteerd werd met zwangere of bevallende vrouwen, ook wel zo prettig.(zou ik expliciet om vragen, want volgens mij denkt men hier niet altijd om) De volgende dag thuis komende en de daarop volgende paar weken waren wel een beetje onwerkelijk. Wat er allemaal was gebeurd (door de complicaties had het ook flink verkeerd kunnen aflopen)zette mij wel aan het nadenken. Daarnaast moest ik lichamelijk ook erg bijkomen door mijn lage HB etc. Logischerwijze maakt een miskraam (veel) indruk en dat bleef bij mij dus wel even in mijn hoofd zitten. Verdrietig was ik, ik ging een rouwproces in... Nu 3 maanden later heb ik het redelijk goed een plek kunnen geven. Ik denk er nog steeds wel aan, maar je "moet" ook weer door...Ik ben wel weer positief m.b.t. een volgende zwangerschap. Na de curretage heb ik eerst 3 weken gevloeid.(in lichte mate) Daarna duurde het geloof ik 4 weken en werd ik ongesteld. Dit was geen gewone ongesteldheid; had de gynecoloog al vantevoren tegen mij gezegd, dit moest ik nog niet als de 1e echte ongesteldheid rekenen. Daarna is mijn cyclus meteen heel regelmatig en "normaal" geworden. Als ik hiermee niet of nog niet helemaal je vragen heb beantwoord, vraag gerust! Hoe gaat het trouwens op dit moment met je? Ik wil je veel sterkte toewensen!
Kan mij goed voorstellen dat je dan voor curretage "kiest". Na de curretage kan je het inderdaad gaan afsluiten, gaan verwerken. (tenminste zo heb ik het wel ervaren). En moeilijk is dat he, sta je daar in het ziekenhuis, zakelijke dingen te regelen als een inschrijving en jij zit helemaal vol met wat er gaat gebeuren, het verlies van je 'kindje'. Valt niet mee. En laat het verdriet er maar zijn, het is ontzettend verdrietig. Geef er de ruimte voor!...
Lief al jullie reacties! ik ben er ook echt aan toe om het te gaan verwerken. ik ben even helemaal op. Sinds 3 maart wist ik dat ik zwanger was en de rollercoaster ging helaas een vier dagen later van start. Zoveel onzekerheid, verdriet, emoties, wel zwanger, niet zwanger, nog een, vriendin nu ook zwanger en ik .... ik zit alleen met mijn gevoel en een lijf dat me in de steek laat Nou alleen niet natuurlijk, ik heb mijn allerliefste man en JULLIE wat is zo'n forum HEERLIJK! zo veel steun vind je hier van lotgenoten. Dankjewel Op dit moment even geen vragen. Die komen vast nog wel Oh nog even een toevoeging: mijn allerliefste schat werkt in het ziekenhuis waar ik naartoe moet en zal er zoveel mogelijk bij zijn. Hij is zooo geweldig maar...... hij is van mij hoor
bramtin allereerst heel veel sterkte met het verlies van je kindje. En wat vervelend en naar dat je een curretage moet ondergaan. Ik zelf heb drie keer een curretage gehad en zou zeggen appeltje eitje wat lichaamlijk betreft dan he geestelijk is het een heel ander verhaal. mijn eerste miskraam heb ik thuis ons kindje gekregen na een x aantal uur van weeen er was weefsel achter gebleven dus curretage ik vind het echt niet pijn doen. de ongi kwam na de gemiddelde tijd weer geloof 6 weken de tweede miskraam wou ik niet weer die pijn en ben ik gecurreteerd het kindje is toen in het ziekenhuis weg gehaald. 3 dagen erna moest ik opnieuw onde het mes er was wat achter gebleven en daar had ik enorm veel pijn van dus wederom een curretage. nu heb ik spijt dat ik de tweede miskraam niet zelf heb gedaan zoals bij de eerste. het is toch voor het verwerken ervan merk ik beter. maar iedereen is anders en je moet doen wat jou het beste lijkt. en bij de derde zwangerschap heb ik een kindje gekregen na 22 weken en hoefde ik niet onder het mes toen was ook mijn ongi na 4 weken er weer. maar met de twee miskramen zo tussen de 5 en 6 weken denk ik. nogmaals heel veel sterkte en je moet doen waar je je goed bij voelt. knuf miriam
Ik heb 1 februari een curretage gehad. Ik heb er weinig van gemerkt alleen een leeg gevoel erna. En o ja niet te vergeten knallende spierpijn overal door de narcose kon niet lopen gewoon dat is wel een nadeel die ik heb ervaren. Voor de rest had ik een kamertje helemaal voor mij alleen dat was wel prettig waar ik samen met me vriend kon zijn. De bloeding daarna duurde hooguit 3 dagen en na 35 dagen werd ik weer ongesteld! Sterkte ermee. Groetjes
Hoi, Ik heb een paar jaar geleden een curretage gehad na een missed abortion. Ik had hem onder volledige narcose en dat vond ik erg prettig. Er was eerst sprake van dat ik een ruggeprik zou krijgen, daar zag ik wel erg tegen op. Lichamelijk is het me allemaal erg mee gevallen, weinig napijn, alleen een bloeding een week later. Psychisch vond ik het wel moeilijker, ook omdat alles heel snel ging (op woensdag een slecht echo, donderdag naar de gyn en vrijdag de curretage). Ik voelde me ook heel erg voor de gek gehouden door mijn lichaam. Ik heb mezelf ook niet de tijd gegeven om er echt iets mee te doen, had niets verteld op mijn werk en ben dus na het weekend weer gaan werken. Dat zou ik je niet aanraden, neem echt de tijd om geestelijk en lichamelijk een beetje te helen. Ik hoop dat het (in elk geval lichamelijk) voor je mee zal vallen! Ik zal aan je denken vrijdag. Groetjes Rosa
ik heb na de geboorte van tygo een currettage gehad onder narcose dus van de behandeling zelf niks gevoeld maar daarna had ik wel last van buikpijn geen bloedverlies erna maar dat kwam omdat ik een verband tampon inhad maar idd wat de meiden zeggen geestelijk is het wel zwaar.... meid ik wens je heel veel sterkte! en hopelijk kun je het na de currettage gaan afsluiten en alles een plekje geven
Ik heb 2 keer een curretage gehad en beide keren heb ik ze anders ervaren emotioneel is het zwaar maar op zich lichamelijk goed te doen Hoorde iemand over spierpijn haha weet je waar door dat komt omdat je met je benen hoog in de teugels word gehangen beide keren heb ik toch wel tt 10 dagen na de curretage gevloeid en de eerste keer weinig last van krampen en buik etc / de 2e ker wel 3 a 4 dagen last gehad van mn buik heel veel sterkte meid
@ miriam, ik moest wel even slikken met je drie miskramen. Potverdikkie zeg. Ik wil zelf ook graaag dat het zelf komt maar deze zit al 4 weken levenloos in mijn lijf. Op zich niet lang maar de tijd ervoor (miskraam van andere ukkie, onverwachts nog zwanger van de andere helft) is echt te zwaar geweest. Ik ben moe, wil rust en het af kunnen sluiten. Rosao, dat gaat inderdaad heel snel! Jeetje, gelukkig hebben wij al aan het idee kunnen 'wennen'. De eerste ging mis en ondanks kloppend hartje ook de tweede. Nu zijn eht de hormonen die in de weg zitten om het af te kunnen sluiten. haha ik zie mezelf al hangen daar. Ben als de dood voor naalden laat staan infuus maar duim maar dat dat goed gaat. Zie op tegen de eenzaamheid en het wakker worden maar kijk uit naar de rust.
Hoi Bramtim, Ten eerste wat naar dat je dit ook moet meemaken. Heel veel sterkte met alles. Bij deze mijn ervaring met de curretage. Wat mij heel erg is bijgebleven en waar ik niet op voorbereid was, was het lege gevoel in mijn buik toen ik wakker werd op de uitslaapkamer. Verder heb ik me zeker de eerste week na de curretage nog zwanger gevoeld, ik had nog alle symptomen, zoals misselijkheid, beginnende bandenpijn etc. Het kan per persoon verschillen, maar misschien handig om op voorbereid te zijn. Het is nogal confronterend. Verder heb ik voor de curretage gevraagd of ik het vruchtje mee mocht hebben, omdat ik het wilde begraven. Het schijnt niet heel gebruikelijk te zijn, maar het was ook niet onbekend. Toen ik wakker werd, vertelde ze me dat het vruchtje in een bakje onder mijn kussen lag. Ik vond het fijn dat het toen nog een beetje bij me was. Het is heel persoonlijk, maar veel mensen weten niet dat het kan. Mocht je het willen, is het dus wel een optie waar je om kan vragen. O ja ik heb drie weken gevloeid en na 6,5 week weer voor het eerst ongesteld. Heel veel sterkte vrijdag! liefs Trees
Om je een idee te geven hoe lang t duurde bij mij: 7.30 - gemeld in t ziekenhuis 8.00 - opgehaald en voorbereid door de verpleegster 8.30 - lag ik op de operatiekamer, vlak daarna narcose gekregen 9.15 - werd ik wakker en daarna opgehaald, broodje gegeten en koffie gedronken 10.00 - infuus eruit, kleren aan en wachten tot de gyn kwam, die was er om 11.15 dus t ging allemaal heel snel! heb t zelf gehad voor ong een maandje geleden... de hele ingreep enzo viel me heel erg mee. ik heb een volledige narcose gehad, omdat ik dit graag wou en ik had de keus tussen een ruggeprik en volledige narcose. ik heb ook van te voren kalmeringstabletje gehad, had aangegeven dat ik heel zenuwachtig was. de dagen erna vielen ook mee, wel flink wat bloed verloren, maar dat was me verteld van te voren. de 1e dag was t ergst, qua bloedverlies, en daarna werd t steeds minder. wel heb ik de 3e dag erna heel erg buikpijn gehad, maar dit kwam door wat bloedstolsel wat er nog uit moest. de dagen daarna werd t steeds minder, de week erop was t af en toe nog een btje oud bloed. vond t wel heen fijn dat mn vriend tot de uitslaapkamer mee liep en me daar ook weer opwachtte! vond t alleen zo sneu dat ie op me moest wachten, maar wel lief! toen we thuis kwamen, zijn we door de mensen die t dichtst bij ons staan, lekker verwend! een bloemtje, een leuk stukje voor op tafel, we hebben niet een super groot huis en met 6 dingen wist ik niet meer waar ik t neer moest zetten haha! maar hoe lang t duurt voor je ongi kan worden, dat is per persoon verschillend. de gyn gaat van ong 6 weken uit. maar eerlijk gezegd hoop ik eerder! ben dr nu op aan t wachten! maar zoals je kunt lezen is t voor iedereen verschillend en ervaart ook iedereen t anders. maar je kunt ook altijd de gyn of de verloskundige bellen als je vragen hebt, daar zijn ze ook voor! heel veel sterkte ermee en doe maar rustig aan!