Ik kan me helemaal in jouw standpunt vinden en ik heb vrijdag, o.a. naar aanleiding van dit topic, de proef op de som genomen. De speen was zoek en uiteindelijk is ze zonder naar bed gegaan. De speen was inmiddels al gevonden, maar dat wist dochterlief niet. Ze was er van overtuigd dat een baby (?) haar speentje had gepakt. Geen idee hoe ze hier bij kwam, maar ik heb haar maar in deze waan gelaten. Uiteindelijk is ze een klein beetje verdrietig, maar wel zonder gedoe gaan slapen. Vanavond vroeg ze er niet eens meer om. Ze bleek er dus duidelijk aan toe te zijn om te stoppen, maar had hiervoor wel een stok achter de deur nodig van onze kant. Uit haar zelf had ze de speen echt niet weggedaan.
Dat klinkt inderdaad of ze er aan toe was Trees. Maar mijn zoontje wordt 's nachts ook nog echt wakker als ie zijn tut kwijt is hoor.
Finn werd ook echt 's nachts wakker, maar wij hebben hem toch laten stoppen. Althans...er hoort een toelichting bij. Finn had aften in zijn mond, en toen heb ik dus gezegd dat dat door zijn speentje kwam en dat hij die niet meer mocht hebben. Hij begreep dit en hoefde hem niet meer. En serieus...hij was haast vergroeid met zn speen. Hij was toen net 3 jaar oud. (overigens kwam dat niet door zn speentje, maar ik dacht, ik probeer het even...haha) Ik denk dus ook dat ouders kinderen hierin zeker moeten sturen.
dochter van net 2 heeft nu alleen bij haar middagslaapje en de nacht een speen. ze kan echt niet zonder, ja tuurlijk als het moet echt wel maar dat kost ons slapeloze nachten dus we laten het zo maar even. maar merk wel als ze overdag moe wordt ze haar vingers in dr mond stopt dus die gaat straks gewoon duimen denk ik.
De oudste kids hebben geduimd. Ze zijn hier vanzelf mee gestopt toen ze zes jaar waren. De jongste (ruim 2) heeft een speen en is hier erg aan verknocht. Omdat zijn spraak nog niet "je van het" is, mag hij de speen alleen in bed, maar dat vind ik prima, zolang hij hier behoefte aan heeft. Ik verwacht dat als hij een jaar of zes is (of misschien wel eerder), hij er ook wel klaar mee is. Zo niet, dan zien we wel weer verder.
Hier idem. Als haar speen uit bed was gevallen of gewoon zoek tussen de dekens begon ze heel hard te schreeuwen. Ze was er echt verknocht aan en zat er regelmatig overdag om te zeuren. Uit haar zelf stoppen, zag ik voorlopig nog niet gebeuren. Eigenlijk begrijp ik ook niet goed dat het nu zonder speen goed gaat?! Ze slaapt 's nachts zelfs beter, omdat ze de speen niet meer kwijt kan zijn. Hier dus een geslaagd experiment. Overigens hadden wij de afspraak dat als het niet zou lukken dat ze direct weer de speen zou krijgen en dat zou ook prima zijn. We hadden daardoor ook weinig te verliezen.
Mijn zoon was 3,5 jaar toen hij zelf er mee kwam dat zijn speen wel in de prullenbak kon want hij was immers groot nu tot die tijd heb ik er niks aan gedaan... Hij heeft de speen ook in de prullenbak gegooid toen en sindsdien er nooit meer naar getaald
Hier precies hetzelfde, overdag geen speen meer en snachts wel. Maar als die speen snachts uit z`n mond is gevallen, wordt hij er echt wakker van. Hij kan hem zelf pakken, ligt aan zijn neus geplakt maar dat wil er gewoon niet in. Zijn grote zus sabbelt op haar ringvinger, dat afleren zal een stuk moeilijker zijn. Zij "gebruikt" het nu alleen maar als ze moe is overdag en bij het naar bed gaan. Wat trouwens ook heel erg opvalt, sinds zoon geen speen meer heeft overdag, praat hij heel veel meer. Zijn kaken staan zowat niet meer stil. Hebben meerdere kindjes dat?