Mijn dochter (2 jaar, 2 maanden) wil 's morgens niet meer door papa uit bed gehaald worden. (Ik ben zwanger en wil soms graag even uitslapen om wat rust te pakken). Ze gaan dan keihard om mij gillen. Ze wil mij dan even zien. Dat vinden we nog acceptabel. Heel soms mag hij daar daarna aankleden. Meestal niet. Dan gaat het zo: "Eén boekje!" zegt ze, dan leest papa 1 boekje voor. En dan wil ze terug in bed. Ze gaat dan echt weer slapen (is ook net ziek geweest, maar dit probleem speelt al langer). Ze blijft dus nog liever in bed, dan dat Papa haar eruit mag halen. Ik verdenk haar er bijna van te wachten tot papa onder de douche staat, zodat Mama haar er dan alsnog uithaalt. Het probleem is, dat dit gedoe heel lang duurt en dat ik dan allang klaarwakker ben. Langer slapen zit er dan niet meer in. Dan zitten papa en ik dus samen te ontbijten, terwijl zij weer slaapt! :x We houden dus wel vol, mama komt niet, maar bereiken ons doel ook niet. (Overigens hebben we in het verleden ook wel toegegeven, maar dat willen we nu niet meer). Echt dwingen is lastig, want ze trapt en worstelt en mijn man wil haar ook geen pijn doen of echt 'geweld' gebruiken. Een kind aankleden dat niet wil, is niet erg makkelijk. Mijn man was tot voor kort even werkloos, maar nu gaat hij per 1 mei weer aan de slag en dan heb je 's morgens ook geen tijd meer voor zoveel gedoe (ik werk parttime, vroeger ontbeet mijn man als ik vrij was, vaak samen met haar. Ging hij douchen, dan maakte hij mij wakker). De band tussen mijn man en dochter is verder prima, al is ze meer op mij gericht. Ik ben dan ook de primaire verzorger zoals dat zo mooi heet. Herkenbaar? Heeft iemand tips, please? We weten het niet meer.
Niet aan kleden. En zeurt ze om een boekje. Prima boekje lezen lamp uit en weer slapen. Moment zo kort mogelijk houden en wil ze niet prima gaat ze weer slapen. Jij moet gewoon in bed blijven. Wil ze jou zien. Laat je man haar oppakken en jou laten zien in bed. Klaar gezien en klaar. Dan laten kiezen naar beneden in pyama of aankleden. Wil ze boekje lezen ook prima maar dan gewoon doen wat ik hierboven zei.
Ja, zo doen we het ook. Wil ze mij zien, dan brengt hij haar naar mij terwijl ik in bed blijf liggen. Ze mag dan heel even bij mama liggen. Niet aankleden en in pyjama en kamerjasje naar beneden, was ook mijn idee toen ik het topic net gepost had. Misschien helpt het wel als ze de keuze heeft.
Eens met bovenstaande, niet aankleden en wil ze blijven liggen? Prima, kan je man ook nog even in bed kruipen en anders met papa mee. Geef in ieder geval niet toe, vrienden van ons zijn nu zo ver dat papa helemaal niks meer mag omdat er door mama altijd is toegegeven in dergelijke situaties. Het is ook echt wel een leeftijd waarop ze zulke dingen gaan uitproberen.
Klinkt misschien heel lullig hoor, maar niet zo flauw zijn met haar? Even heel kort door de bocht; jullie beslissen wanneer en door wie ze aangekleed wordt. Wil jij nog even slapen? Dan zegt ze jou gedag met papa en gaan ze samen naar beneden om te ontbijten. Moet ze aangekleed worden, dan kleed papa haar aan. Dat zal af en toe best even worstelen zijn, maar als je straks een baby hebt zal ze ook af en toe even moeten wachten. Of juist even mee moeten werken. Daar doe je haar echt geen kwaad mee hoor
hier is precies hetzelfde aan de hand. mama mag alles en pappa niets. Hier geven wij niet aan toe. Het is even niet leuk voor haar maar zij bepaalt niet wie haar helpt, dat bepalen wij. Dus als het pappa zijn beurt is dan doet pappa het ook, en ja dan wordt ze boos en wil niet meewerken....maar ze moet het toch echt leren. Als ze dan boos wordt en komt naar mij toe voor troost dan zeg ik ook, nee, je moet naar pappa gaan mama vind dit ook niet leuk. dus ik steun mij man hierin. Het is een fase!! mn oudste heeft dit met 2 jr ook een poos gehad, het gaat echt weer over. Jij bent de ouder dus jij bepaalt!!
Mijn oudste deed dat ook, en die ging als ze echt ging worstelen gewoon op haar mopperstoel. Inderdaad gewoon niet zo moeilijk doen, een 2 jarige gaat toch niet bepalen wie wat doet? Kom op!
Precies mijn gedachte. Mijn zoontje is ook zo hoor, kan heel erg dwingend zijn. Maar wij als ouders bepalen nog altijd wie hem uit bed haalt en aankleedt. Soms mag ie wel kiezen, maar dat kan nou eenmaal niet altijd. Dan maar wat 'geweld' gebruiken, dat is beter dan er telkens in mee gaan. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden he? Succes!
Helemaal mee eens! Een tweejarige maakt de dienst toch niet uit?! Mijn dochter kan ook heel dwingend zijn en gooit haar kont tegen de krib als ze iets niet wil. Jammer dan, mama/papa is toch echt de baas.
Eens met de laatste posts!! Dat verhaaltje en terug in bed zou ik ook niet eens doen, dat is een avond ritueel.. Gewoon resoluut bepalen dat papa haar uit bed haalt, punt! Dan gilt ze maar. Zodra ze door heeft dat er met papa niet te sollen valt, draait ze wel bij hoor..
Bedankt voor jullie reacties. De teneur is volhouden. Het gaat overigens niet om het gillen, daar kunnen we wel mee leven. Maar het in de kleren worstelen duurt 4x zo lang, als het al lukt met de schoenen en sokken. Het is echt zwaar gebruik maken van je fysieke overwicht. Daar hebben we wel een probleem mee. Overigens ging het gisteren gewoon in 1x goed. Toen was ik ook vroeg weggegaan om bloed te prikken bij de HA, maar mijn man heeft niet eens hoeven aanvoeren dat ik er echt niet WAS. Hij heeft ook niet met haar in pyjama hoeven ontbijten (wat voor ons ook prima is). Ik waardeer jullie moeite/reacties, maar had op iets meer creativiteit/tips gehoopt, zodat we niet alleen onze zin krijgen, maar ook de band met onze dochter niet beschadigen. Ik ben het er 100% mee eens dat wij de ouders zijn en wij het bepalen, maar een fysieke worsteling met een 2 jarige (we hebben er laatst 1 gehad rond bedtijd) wil ik tot het minimum beperken. Het voelt gewoon fout.
Ik heb zelf nog geen kinderen, maar wel wat ervaring met jonge neefjes en nichtjes. Wat ik zou doen is haar ochtendritueel met papa speciaal maken. Laat haar mee kleertjes uitzoeken en beloon haar als ze misschien zelf al iets aan kan trekken. Of maak er een spelletje van met een liedje zingen. Ik zou haar inderdaad niet voorlezen en terug in bed laten gaan. Dit kan namelijk straks ook niet meer als je man weer gaat werken. En jij wilt waarschijnlijk nog wel wat van je ochtendrust houden. Kan het misschien ook zo zijn dat ze jaloers op de nieuwe baby? Ik weet niet of ze hier al vanaf weet, maar het kan natuurlijk zo zijn dat zij om die reden juist graag speciale aandacht van jou wil. Wat hier ook heeft geholpen met jonge neefjes en nichtjes is alles hetzelfde doen als de ouders. Dus zoals jij haar uit bed haalt zo doet papa dat ook en andersom. Ik hoop dat deze fase snel overwaait en dat je wat hebt aan de tips.
Ik snap heel goed dat je de band met je dochter niet wil beschadigen. Ik zou haar iets meer keuzevrijheid geven (ofwel met papa naar beneden in pyjama, ofwel aankleden, en laat haar helpen bij het aankleden, kleren uitzoeken, evt. iets zelf over haar hoofd trekken). Dat van de 'baas' zijn heb ik niet zoveel mee, natuurlijk bepaal je als ouder de grenzen en heeft een opgroeiend kind grenzen nodig, zij is ook een persoon met lichamelijke integriteit. Ik begrijp dus heel goed dat zo'n fysieke worsteling niet goed voelt.
Wij hebben dit 's nachts. Mijn dochter is al een hele tijd zindelijk en moet dan 's avonds/'s nachts vaak nog een paar keer plassen. Ze wordt dan half wakker en als mijn man komt dan slaat en schopt ze ook om zich heen. Vaak kiezen we ervoor om mij dan maar te laten gaan om 's nachts de rust te bewaren en omdat ze ook maar half wakker is. Soms gaat mijn man het "gevecht" aan, neemt haar gewoon mee en zodra hij haar dan op de wc zet is het goed.. Maar dat duurt hier dus ook al maaaanden
Ik heb een prima band met mijn kinderen, ondanks dat ik fysiek wel een keertje heb "doorgepakt".. Heeft niets met "de baas" spelen te maken, soms moet gewoon iets zoals het moet. Een 2 jarige is nog niet in staat te bepalen wat het zelf wil, die zoekt grenzen op en als ouders zijnde bepaal je waar die grens ligt. Daarintegen snap ik heel goed dat een bepaalde aanpak je wel moet passen en is dit forum weer handig om een beetje van die en een beetje van die mee te pakken om tot een oplossing te komen in je eigen situatie
Nou die band beschadigd heus niet zomaar. Ik vind dat niet 'strijd aangaan' maar gewoon opvoeden. Daarmee beoordeel ik niemand ergens over, maar vind dat altijd zo flauw, wil de band niet beschadigen. Kom op zeg, regels zijn niet verkeerd vooor kinderen, daar leren ze al vroeg van en heeft niets te maken met dat je alleen maar streng bent. Je bent geen vriendinnetje maar de OUDER he.
Je kind respecteren, hoe klein en 'onbegrijpend' ze ook mag zijn, heeft niets te maken met vriendin spelen of geen grenzen kunnen aangeven. Een baby heeft van de eerste dag respect nodig. Ik snap ts dus heel goed, dat ze niet met fysieke dwang haar kind wil gaan aankleden. Dan wordt het wel een strijd. Naar mijn mening is het beter als de reden achter het gedrag wordt aangepakt, misschien draait ze wel helemaal om als ze mag helpen bij het kleren uitzoeken of aankleden. Iets meer zelfstandigheid. Als het niet anders kan, dan moet het maar (bijv. een peuter die dwars is en die per se niet uit de auto wil, ik kan me voorstellen dat je als ouder dan denkt: je bekijkt het maar, en hem even bij kop en kont pakt en mee naar binnen draagt), maar dat lijkt me in dit geval toch niet zo aan de orde.
Wij lieten onze dochter altijd kiezen tussen 2 dingen, (dus tussen 2 shirts, 2 broeken, 2 paar sokken) en als ze dan echt ging flippen, kon ze even op haar mopperstoel op de overloop, daarna koos ze gewoon de rest in 1 keer en deed het ook gewoon normaal aan.
Naar mijn idee lijkt de peuter van ts ook dwars, ze wil immers mama en niet papa. Komt mama niet, dan zet ze het op een gillen.. Maargoed, zo zien we het allemaal anders. Wat me niet helemaal lekker zit in jou post, is dat je eigenlijk zegt, wanneer je je grens wel duidelijk stelt door niet in te gaan op de gril van dat moment, je geen respect hebt voor je kind?