Mijn kindje lag in een stuit en is na een poging tot een natuurlijke bevalling na 30 minuten persen toch met een keizersnede gehaald. Gelukkig wonen we in Nederland en is het 2011. Om de een of andere reden laat de gedachte dat als ik in de 3e Wereld had gewoond, of als ik in 1856 had geleefd, ik en/of de baby het waarschijnlijk nooit overleefd zouden hebben. Je flikkert zo hard van je wolk op de grond als je daar over nadenkt.... Zo, dat wilde ik even kwijt. Geen idee wat ik er mee wil, maar misschien gaat die nare gedachte dan uit m`n hoofd!
Oh ik begrijp je helemaal meid! Mijn oudste twee zijn met een spoedkeizersnede geboren, beide pre- en dysmatuur. In andere culturen of tijden had ik dode kinderen op de wereld gezet, zo bruut om te bedenken. De tweede keer vroeg ik de gyn of het te laat was geweest als ik gewacht had tot de volgende controle (die 2 dagen later was) en hij zei ja, dat had ie niet overleefd... Nou dan zak je door de grond hoor, ik wilde wachten met mijn eigenwijze hoofd, dacht dat ik me aanstelde...
Mijn oudste was een spoedkeizersnee, omdat ze niet bleek te passen door mijn bekken. Meer dan 36 uur bezig geweest, wee-opwekkers ed. Heb daarna van een paar mensen gehoord, dat ik het zo makkelijk had gehad.....geen vaginale bevalling! En waarom? Een vrouwenlijf is toch gebouwd op baren? In Afrika bevallen vrouwen achter een boom en gaan dan weer door met werken! En meer van dat geneuzel. Zelf mijn gyn zei toen: ja, maar ze hebben het niet over de vrouwen die dus het leven laten achter die boom..... Toen werd ik ook wel weer teruggebracht naar de heerlijke werkelijkheid van het hier en nu. Zowel ik, als mijn dochter zouden het wrs. niet overleefd hebben in Afrika of in 1500. Tweede was een geplande ks, omdat ze ook te groot werd. Hoofdomtrek was zelfs groter en ze lag verkeerd (niet in stuit, maar met haar hoofd in mijn lies).......zelfde verhaal dus. Mijn lijf is niet gebouwd op het baren van (grote) baby's!