Hallo, Ik voel me op het moment even heel verdrietig. Vrienden van ons zijn nu 10 weken zwanger en liepen zo goed als gelijk aan mijn zwangerschap. Gisteren hebben zij de eerste echo gehad en gelukkig was alles goed. Maar op het moment dat ze door de telefoon gisteravond aan mijn vriend vertelde dat het hartje klopte, stortte bij mij de boel even in. De tranen stroomde over mijn wangen en kon niet meer ophouden met huilen. Ik kon alleen maar denken waarom zij wel en wij niet!!!!!! Ik gun het ze echt heel erg en ben echt wel blij voor ze, maar kan hier nog niet goed mee omgaan. Vannacht ook heel slecht geslapen hierdoor, ik hoop echt dat de pijn steeds iets minder zal worden en dat ik mijn vrienden normaal onder ogen kan komen. Iedere keer dat ik haar zal zien, zal ik denken....ooohh zo ver zou ik ook zijn geweest. Hoe gaan jullie om met dit soort pijn/verdriet? Wordt het echt wel minder? liefs lizzy30
o wat erg meid!! ik heb 28april een curretage gehad hartje was gestopt met 6wkn en ik hoorde t dat ik 12 weken was. mn collega is ook zwanger en daarbij gaat t wel goed. ben heel blij voor haar maar dacht wel even op dat moment van waarom hun wel wij niet. ondertussen kan ik er goed mee omgaan en het komt ook allemaal wel weer goed uiteindelijk maar tyoch het is zon grote klap in je gezicht als je t te horen kroijgt. heeeeel veel sterkte
Wat erg voor je lizzy.....ik kan me heel goed voorstellen dat je er heel veel moeite mee hebt om er nu met je vrienden over te praten en ze uberhaupt al te spreken....heel veel sterkte.....
Vind het echt supererg voor je!! Ik begrijp ook precies hoe je je voelt. Heb het zelf ook gehad. Op het moment dat ik zwanger was, was een kennis van mij ook zwanger. Bij haar groeide alles mooi door, en je ziet ze dan gelukkig zijn. Terwijl bij mij de wereld in stortte. Ik heb dit de rest van haar zwangerschap moeten aanzien. Was natuurlijk wel blij voor ze maar toch ook wel jaloers Zij heeft nu pas geleden een dochtertje gekregen en ik heb (nog steeds) niets . Ik duim voor je dat je snel weer in blijde verwachting bent..... Succes en sterkte meiss... Veel liefs Daan
Oh Lizzy, dit is echt moeilijk. Kan het me echt voorstellen. Ik denk dat het "gezonde" jaloezie is. Ik heb dat ook hoor. Maar het doet zeker pijn als het bij iemand anders wel goed gaat en bij jezelf niet. Het zal beslist ooit wel eens beter gaan, maar wanneer??? Die vraag stel ik mezelf ook steeds.
Ik merk dat het heel erg goed werkt om er veel over te praten. Ik heb ook tegen mijn vriendinnen verteld hoe moeilijk ik het met haar zwangerschap heb en iedereen is vol begrip. Ze zeggen dat de moeilijke momenten nog wel vaker zullen komen, vooral wanneer zij straks in december haar kleintje vasthoudt en ik alleen maar denk....dit zou ik ook gehad hebben.... Maar....vandaag ben ik eens lekker mezelf gaan verwennen; ik heb een hele nieuwe outfit gekocht en ben eens lekker naar de kapper geweest. Meiden, echt een aanrader....ondanks het verdrietige gevoel van binnen, voel ik me nu aan de buitenkant alweer een stukje vrolijker. Sterkte allemaal en bedankt voor jullie reacties, echt dit doet me echt goed! lizzy
Fijn dat het weer iets beter met je gaat. Het is ook niet niks en ik denk dat veel mensen hetzelfde hebben. Ik heb het ook gehad. Ook nu ik zwanger ben heb ik nog last van mijn miskraam. Ik denk dat die momenten er altijd wel zullen zijn. Sterkte, liefs Jenny
Ik weet nu net dat ik weer zwanger ben en mijn beste vriendin liep 4 wk voor op mijn eerste zwangerschap die ook mis is gegaan. Ik heb echt heel veel steun aan haar gehad maar idd ook momenten dat ik echt moest huilen met haar echo's en het groeien van haar mooie buikje. Ik zei dat dan ook gewoon tegen haar en daarom snapte ze mij ook erg goed. Ik hoop dat het snel beter met je gaat . liefs Caroline