Ik denk zelf dat als je zoveel pijn hebt het best zwaar is... ik werk ook als tussenschoolse opvang bij de kleuters. En zelfs een 4 á 5 jarige til je wel eens op om op je schoot te zetten. laat staan met 2 jarige... Miscchien nog even een 1 á 2 weekjes aankijken en anders afbellen?
Dank je wel noatje.. Ik zit zelf ook heel erg te twijfelen, ook omdat mijn rug niet zo goed is en ik normaal als ik een kleine til het uit mijn benen en armen moet doen. Idd om het tillen, het verzorgen enz. gaat wel lukken, maar het in en uit kinderstoel evt. box, bedje weet ik nit of me dat lukt. Zit al te denken of ik misschien vanmiddag even een bakkie ga doen bij de buuf, haar dochter is ruim 1 ven oefenen, even voelen hoe mijn lijf reageert.. Ik heb woensdag het kennismakingsgesprek en als ik het niet ga redden lijkt het me dat ik het voor die tijd moet zeggen dan kunnen ze nog proberen een ander te vinden.
NU een kind optillen is geen echte maatstaf. Je lijf reageert nu anders dan na een bevalling. Hopelijk wordt de pijn minder als je straks ontzwangert bent. Heb je al eens Mensendieck gedaan? Ik heb dat tijdens de zwangerschap gedaan. Was echt heel nuttig, zeker als je al problemen hebt met je rug.
IK snap je reactie niet helemaal, Ik ga misschien aankomende okt. voor 3 weken een jongentje opvangen van 2, dan ben ik dus ong. 16 weken zwanger. Daarna heb ik alleen weer mijn 2 oudere kids en ook na de bevalling om optepasen (buiten ons eigen kleine humeltje.) Mensendieck heb ik regelmatig gedaan voor mijn rug tussen mijn 12 de en 18 de, mocht ik vanmiddag bij mijn (bekken) fysio geweest zijn en kan zij niet zoveel voor me doen ga ik zeker verder kijken. ik zal het onthouden
Ik dacht dat je wilde proberen hoe het voelt als je zelf een kindje hebt, maar ik bergrijp nu dat je bedoelt hoe het met een opvangkindje gaat.
O zo bedoelde je het.. Nee ik mag hopen dat als ons eigen kindje er is, mijn lijf langzaam maar zeker weer zichzelf wordt. en nu heeft het idd geen zin om te voelen hoe het dan is , dat maakt me trouwens ook niet uit. Hoe mijn lijf ook is, met ons eigen kindje ga ik me wel redden. Ik zit alleen te twijfelen of het slim is die kleine jongen op te vangen
Nee, dat lijkt me niks, maar ik heb makkelijk praten, misschien heb je het geld hard nodig. Ik maak me nu al zorgen hoe ik het moet redden met mijn dochter als ik straks weer zwanger zou zijn.
Lekker die snelle reactie.. dank je . het geld is bijzaak, mijn lijf gaat voor. Trouwens zo heel veel verdien ik niet als gastouder hihi. Komt neer op tussen de 250 euro - 340 euro voor de drie weken. afhankelijk of het 3 of 4 volle (8 uur)dagen per week zijn. Ik ga overleggen met de fysio en vanmiddag naar mijn buuf.
Moet je doen en als het geld niet belangrijk is, dan zeker niet doen, die opvang. Je kunt je lichaam maar een keer in de vernieling helpen denk ik dan altijd maar en dat heb ik in het verleden al te veel gedaan.
Ik zou het ook niet doen dan Mimi. Ik merk dat het met mijn dochter echt heel zwaar is nu. Ik kan haar echt slecht tillen, en doe dit dus alleen als het echt moet. verder kan ik gewoon niet zo vaak met haar naar buiten ofzo, dus ze zit hier gewoon veel te vaak voor de tv. (had ik me nog zo voorgenomen niet te doen... wat een schuldgevoel heb ik dan..) Zoals net, ik kan eigenlijk nauwelijks lopen maar ik dwing mezelf dan toch om even met haar naar buiten te gaan. En dat moet ik nu gelijk bezuren. Maargoed, soms kan het gewoon niet anders. maar als ik voor jouw keuze zou staan zou ik het nu niet doen hoor. Je moet nog zo lang en ik zou echt proberen uit een rolstoel te blijven. (hier komt 'ie vanmiddag... )
dank je wel vlinderbloem, mijn idee neigt ook al heel sterk naar niet doen, ik wacht wel even de fysio af, ook zodat ik voor mijn gevoel wat sterker sta als ik dan afbel... Ohh die eeuwige onzekerheid en jezelf voor je gevoel moeten verdedigen. Komt ook omdat ik weet dat als ik afbel ze heeeeel veel moeite gaan hebben met het zoeken van vervanging. maar ja idd mijn lijf gaat voor en het jochie heeft er ook niets aan als ik niets met hem kan. @ vlinderbloem: Niet schuldig voelen hoor, dat doen wij vrouwen al genoeg. Je kan nu niet anders dat is iets anders als dat je niet met je kleine naar buiten zou willen. Heb je geen tuin/plekje waar je een kleed buiten kan leggen en daarop kan spelen, is ze toch buiten maar hoef jij niet zoveel te lopen. want je kan erbij gaan liggen.Ligt wel aan de grote van je dochter trouwens, alsz ezelf weg kan lopen en dat ook doet wordt dat alweer moeilijker. Dan zet je haar vanmiddag bij mama op schoot in de rolstoel is natuurlijk harstikke spannend. hihi. Niet opzien tegen die rolstoel hoor, dat ding is er om jou het leven makkelijker te maken! ik zelf vond het met mijn been erg prettig om als ik i de keuken was in de rolstoel voorbereidend werk te doen voor het eten, konik gewoon rollen van koelkast, naar vuilnisbak enz.
Nee helaas. We wonen in een flat en we hebben wel een balkon maar die is niet erg geschikt om op te spelen ofzo. Hier vlakbij is een speelveldje met een glijbaan en klimrekken enzo. Daar staat ook een bankje dus daar kan ik wel op zitten. maar om daar te komen is echt een crime! Maarja, ik kan haar toch ook niet de hele ochtend binnen laten zitten. Ik weet ook wel dat ik me niet schuldig moet voelen, maar het gebeurt toch! Ik zei het laatst nog tegen iemand: samen met mijn kind is het grote Schuldgevoel geboren!
Ja, je hebt natuurlijk gelijk over die rolstoel. het is gewoon even een drempel waar je over moet he!
Ja en ik weet dat heel veel mensen er tegenopzien, zel heb ik daar al jaren geen last meer van ( komt door mijn rug, met 12 jaar krom lopen van de spit en daarna 3 hernia's, leert je alles te gebruiken wat er is) en ga gewoon in zo'n ding zitten of haal hem op als mijn benen zeer doen. Pech voor de mensen die me raar aankijken, hun probleem,misschien zit hun gezicht zo het lekkerst of gaan vragen, vraag maar raak, ik kan niet ver lopen, het doet zeer en aangezien ze die dingen uitgevonden hebben maak ik er ook gebruik van. Het is vaak het toegeven dat je de rolstoel nodig hebt, wat het moelijkst is, want in die stoel zitten en erme omgaan is niet zo moeilijk.. Bergje op soms wel haha.
Nee maar we wonen op eenhoog. Dus het is niet dat ik 16 trappen moet lopen gelukkig. Ja, we willen zo snel mogelijk verhuizen, maar er is hier een wachtlijst van 2-3 jaar. Dus dat is nog niet zo simpel! Ik denk dat we over een half jaartje ofzo aan de beurt zijn. Hoe laat heb je je afspraak?
jeetje even een kast ingeruimd, ben helemaal stuk. we hadden een laag kastje staan en nu een buffetkast dus van de ene in de ander kast in kleer makers zit op de grond. om half 3 heb ik mijn afspraak. Ik hoop dat je snel een huisje krijgt, zijn jullie ook niet sneller aan de beurt nu er een kleine komt? Ik woon in de polder, wij hebben hier bijna geen flats en geen geen lange wachttjden gelukkig. Dat wij ons inschreven voor een groter huis vanuit mijn alleenstaande woningkje heeft het even kijken eind sept. ingeschreven want gingen in okt. samenwonen ingeschreven en 15 nov. hadden we dit hoekhuis. 4 slk., zolder,400 m2 tuin, garage. Heeft zijn voordelen in de middle of nowhere wonen. we wonen in breezand trouwens 13 km onder den helder.
Haha, ik woon in een enorm kakdorp en wij wonen dus in de enige flats die we hebben volgens mij. Maar het zijn behoorlijk ruime appartementen eigenlijk hoor, met ruime kamers enzo. Die wachttijden bij juliie stellen inderdaad niets voor zeg.. Jaloers!
hihi, nou ja gelukkig heb je wel ruimte dan.. kakdorp, daar hebben we hier nou totaal geen last van met al die boeren. haha. Ja koeien, paarden, schapen, geiten, varkens kak dat wel. hihi. erg lekker die wachttijden idd, het enigste waar een lange wachtijd voor staat zijn de huisjes bij mijn ouders in het dorp, Dat zijn er 8 en je moet gewoon wachten tot iemand daar of een ander huis (meestal in hetzelfde dorp) heeft gekocht of dood gaat. dat kan erg lang duren....