oh menn.. ben nu 37 weken zwanger en begin ineens te twijfelen aan mn voornemen bv te gaan geven. Bij mijn zoontje (nu 3) na 11 weken gestopt ivm erge onrust/spugen en veel stress... Nu dacht ik het wel weer te willen proberen, en wat sneller te stoppen bij problemen. Maar ineens vraag ik me af of ik hier wel goed aan doe... heb nu een peuter rondlopen, krijg een keizersnee en dan mss nog de stress rondom de bv. Het idee meteen te beginnen met fv en daarmee veel rust te krijgen in huis neemt nu ineens de overhand. Maarja, daarnaast het schuldgevoel heh. Ik kan het natuurlijk iig een week doen, zodat ze tenminste wat bv binnen heeft. Maar bij evt switch naar fv wordt het dan geen zooitje qua voedingen en “schema’s”? Aarghhh... iemand een tip om een goede beslissing te kunnen nemen? Ik weet het even niet meer zo goed !
Tja moeilijk... Ik heb geen ervaring met overstappen ofzo. Maar ik denk dat je bij beide soorten voeding kans hebt dat er problemen ontstaan, of niet. Bij flesvoeding kan het misschien ook gebeuren dat een baby bepaalde soorten niet verdraagt of dat je hard kort zoeken welke speen en welk schema en welke hoeveelheid goed werkt. Alleen als je begint met fv proberen en je denkt later dat je bv zou willen proberen, dan gaat dat eigenlijk niet meer. Bv proberen en als het niet lukt fv wel... Ik zou zelf de eerste week wel erg belangrijk vinden, vanwege de antistoffen en ook dat het je baarmoeder laat samen trekken en je dan minder bloedverlies hebt. Misschien kun je het gewoon proberen en een blik fv achter de hand houden als het niet lukt. Of eens met je vk je twijfels bespreken, misschien kun je er wat achter komen waarom het vorige keer mis ging en hoe je dat kan ondervangen, of een grens stellen tot waar je wilt en niet verder. Bij mijn oudste had ik erge overproductie, waardoor heel veel spugen en heel veel huilen van de buikkramp. Bij dochter ging het al veel beter, mn borsten reageerden minder overenthousiast en zij dronk ook minder gulzig. Dus ze had veel minder last van krampjes en heeft bijna nooit gespuugd. En ze was zeer overtuigd flesweigeraar... Geen idee of ze dat ook had gedaan als ik vanaf dag 1 fv had gegeven. Maar ik was wel erg blij dat de bv goed liep want ze nam de fles echt echt echt niet
Ik zou het vooral op dat moment bekijken en per dag. Bij mijn dochter was het heel lang heel zwaar. Reflux en een aanhoudende flesweigeraar. Ik kon daardoor tot bijna 1 jaar eigenlijk geen kant op. Nu is mijn dochter bijna 3 en ben 25 weken zwanger. En tja als ik er aan denk dat ik dat nog een keer moet meemaken MET een peuter van 3 dan word ik er al moedeloos van. Dus...Ik ga me er nu niet druk om maken en zie het wel! Ik probeer het omdat ik er wel heel erg achter sta om bv te geven. En...Lukt het niet dan is een pak kunstvoeding zo gehaald. Hoop dat je je er niet al te druk om gaat maken vooraf.
Ja het levert me nu al stress op omdat ik er zoveel over nadenk :s niet handig.. Maar jouw dochter was vanaf dag 1 al een flesweigeraar? Of kwam dat na een poosje pas aan het licht?
Ja kan me goed voorstellen hoor. Het neemt je ook volledig in beslag, zeker in het begin. Vanaf 7 weken flesweigeraar en daarna ook nooit meer een slok uit een flesje genomen ondanks hulp van lactatiekundige, preverbaal logopedist etc etc Echt een draaaamaaa. Zeker omdat ik niet altijd genoeg melk had en en dan met een krijsende baby zat. Dan zat ik weer dagen tussendoor te kolven om de productie op te krikken (terwijl ik de gekolfde dus niet aan mijn dochter kon geven) aaah als ik er aan denk krijg ik er ook stress van! Dus ik ga weer in ontkenning en zodra de kleine er is dan kijk ik wel hoe het voelt en of ik het trek. Voor jou hoop ik ook rust in je hoofd. Of je denkt gewoon: ik geef straks kv tenzij het goed genoeg voelt om toch bv te proberen. Dan geeft dat misschien wat rust.
Ik wilde bij de eerste 2 absoluut geen borstvoeding geven, bij de 3e ineens wel.. Tot ik 36 weken zwanger was, ik begon zo te twijfelen. Ik wilde absoluut niet kolven, maar heb wel al 2 kids en een paard waar ik elke dag heen moet en bovendien vond mijn man het jammer dat hij niet kon voeden. Toen nam ik mij voor om gewoon flesvoeding te kopen voor de zekerheid en het aan te kijken van dag tot dag. Uiteindelijk was de bevalling zo heftig, was ik zo duizelig van het bloedverlies en werd mijn dochter in het ziekenhuis opgenomen dus ben ik na 1 dag bv al gestopt.
Ik zou gewoon je gevoel volgen. Borstvoeding is goed, flesvoeding is ook goed. Voel je zeker niet schuldig als je flesvoeding zou geven. Het zou alleen wel vervelend zijn als je later spijt zou krijgen dat je geen bv gegeven hebt omdat je nu twijfelt, dat is misschien wel iets om rekening mee te houden
Maar waarom schuldgevoel? Begrijp mij goed, ik ben fanatiek en overtuigd langvoedster. Maar dat past bij mij en hoe ik in het leven sta. Als jij een andere bewuste keuze maakt, die goed bij jou past, is dat ook prima toch? Je kind heeft vooral liefde nodig. Dus zwart-wit gesteld kun je imo beter met liefde de fles geven dan met tegenzin de borst. En vooral: een goede bevalling gewenst en een prachtige ontmoeting met je baby
Ik zat in dezelfde situatie, zoontje is inmiddels 11 dagen, dus ik wil mijn ervaring wel delen. Ik heb twee keer geprobeerd borstvoeding te geven. Beide keren kwam de productie niet op gang, ik bleek de ziekte van reynaud (dus extreem pijnlijk) te hebben en het koste mij bij mijn 2e mijn kraamweek door (of dankzij) de intensieve begeleiding van de kraamverzorgster, om vervolgens tot de conclusie te komen dat het niet ging lukken. Nu een zoontje van bijna 5, schooltijden icm mijn ervaring maakten dat ik overtuigd was van flesvoeding, en toch... als je dan voelt dat je borsten reageren op je kind, als je je kind in je armen ziet zoeken naar de borst knaagt er iets, maar het geeft ontzettend veel rust en ik ben heel ontspannen deze kraamweek door gekomen. Als ik het na mijn 2e zwangerschap niet zo intensief had geprobeerd, had ik het zeker nog willen proberen, ook als ik van te voren had besloten er niet aan te beginnen.
Ja ...schuldgevoel omdat ik mijn baby het allerbeste wil geven, maar stel dat ik kies voor fv, dat voornamelijk kies voor de ‘rust’ die ik daarmee denk te krijgen. Dus een keuze voor mezelf. ( oke en mss ook voor mijn peuter en baby doordat ik mezelf dan een hoop stress bespaar). Maar met mijn productie was niks mis bij de eerste. Dus ik ga het toch maar doen, en zodra ik denk nee dit geeft mij of de baby stress, dan stop ik ermee.... Het is toch een keuze die ik maar 1x kan maken wish me luck
Voor een schuldgevoel moet je het niet doen. Een ontspannen moeder die achter haar beslissingen staat is naar mijn idee vele malen belangrijker. Ik heb nooit borstvoeding gehad, en ik leef ook nog en met mijn weerstand is voor zover ik weet niets mis geweest. Ik wil zelf wel borstvoeding geven, maar puur omdat ik wil ervaren hoe het is en het mij mooi lijkt om het te kunnen en fijn om altijd melk op de juiste temperatuur bij me te hebben. Tuurlijk wegen alle andere voordelen ook mee, maar als je al stress krijgt als je eraan denkt, dan vraag ik mij af wat beter is voor je kindje... zou het inderdaad per dag bekijken hoe het gaat, dat is uiteindelijk wat iedere moeder zal moeten. Niet bij iedereen is borstvoeding een vanzelfsprekend iets.
Dit inderdaad! T moet bij je passen en te doen zijn, ook voor jou als moeder. Bij mij ging t als n trein bij mn zoontje maar hij dronk wel vaak op een dag dus kolven vond ik vreselijk, dan zat ik de hele dag te voeden. Dus ik ben na 3 mnd gaan combineren. Bedenk wel als je begint is afbouwen niet zomaar gedaan, dus na een week zomaar stoppen zit er niet echt in.
Wacht tot het laatste moment. Bij mijn oudste was ik er snel uit dat het FV ging worden. Bij de jongste heb ik heel lang getwijfeld en besloten om hem na de bevalling wel aan te leggen en te kijken wat dat met mijn gevoel doet. Uit eindelijk toch besloten FV te geven. Welke keuze je ook maakt, beide keuzes zijn prima en voel je vooral niet schuldig.